چمدان : یکی از میراث جهانی یونسکو در جنوب‌غربی ترکیه شهری باستانی به‌نام هیراپولیس است. در این شهر، غاری وجود دارد که رمی‌های باستان روی آن آمفی‌تئاتری برای برگزاری برنامه‌هایشان ساخته بودند و باور داشتند که این غار به جهان زیرین راه دارد و از این‌رو، آن را «دروازه جهنم» می‌‌نامیدند.

کشیش‌های رم باستان در این آمفی‌تئاتر مراسم آیینی قربانی‌کردن حیوانات را برگزار می‌کردند. اما در این مراسم از چاقو یا هیچ سلاح دست‌ساز دیگری برای کشتن حیوانات استفاده نمی‌کردند و با تراوش گازی مرگبار که از غار بیرون می‌آمد قربانیان را خفه می‌کردند. تماشاچیان این برنامه آیینی چیزی درباره این گاز سمی نمی‌دانستند و تصور می‌کردند که این حیوانات طی پدیده‌ای فراطبیعی می‌میرند و ایمانشان به کشیش‌ها و خدایان قوی‌تر می‌شد.

اکنون پس‌از گذشت بیش‌از 2هزار سال دانشمندان دریافته‌اند که هیچ پدیده فراطبیعی در این کار دخالت نداشته و دی‌اکسیدکربن آتشفشانی که از دالان‌های زیرین غار بالا می‌آمده علت مرگ حیوانات بوده است.

دانشمندان ماموریت باستان‌شناختی ایتالیا با کاوش دروازه جهنم بین سال‌های 2011 تا 2013 توانستند ویرانه‌های نیایشگاهی برای پلوتو و کورئه، خدایان جهان زیرین را پیدا کنند. در اسطوره‌های یونان باستان، این خدایان رمی با اسامی هادس و پرسفونه شناخته می‌شوند.

نیایشگاه پلوتو و کورئه و معبد معروف آپولو در این منطقه در راس یک خط گسل قرار دارد که از آن سطوح بسیار بالایی از گاز کشنده دی‌اکسیدکربن خارج می‌شد.

به‌گفته هاردی فانتز، زیست‌شناس آتشفشانی در دانشگاه دويسبورگ-ايسن در آلمان، این احتمال وجود دارد که چوپانان باستان وقتی دام‌هایشان بیش‌ازحد به دهانه‌های خروج این گاز نزدیک می‌شدند و می‌مردند یا به‌شدت مریض می‌شدند درباره بخارهای این گاز سمی دی‌اکسیدکربن فهمیده بودند. همین آگاهی سبب شده بود که کشیش‌ها ترغیب شوند معابد و نیایشگاه‌ها را در راس این دهانه‌های اسرارآمیز بسازند تا به‌این‌وسیله مردم را فریب دهند.

در گذشته به سایت‌هایی که سطوح بالای دی‌اکسیدکربن ساطع می‌کنند «موفت» گفته می‌شد و این موفت که در ترکیه وجود دارد فقط یکی از سایت‌هایی است که کشیش‌های باستان از آن‌ها استفاده می‌کردند.

فانتز در گفت‌وگو با لایو ساینس می‌گوید: «دروازه‌های باستان جهنم که ما در جنوب ایتالیا، غرب ترکیه و یونان روی آن‌ها مطالعه می‌کنیم بعضی وقت‌ها مستقیما روی سایت‌های موفت ساطع‌کننده دی‌اکسیدکربن قرار دارند.»

این دانشمندان با استفاده از سیستم تجزیه‌کننده قابل‌حمل گاز، سطح دی‌اکسیدکربن در نیایشگاه پلوتو و کورئه را اندازه‌گیری کردند اما حتی بدون نیاز به تجهیزات هم آن‌ها توانستند درون غار بقایای حیوانات مرده را که در اثر گاز مرده بودند را پیدا کنند.

به‌طوری‌که آن‌ها توانستند اجساد زیادی از حشرات و پرندگان را کشف کردند که وجود گاز کشنده دی‌اکسیدکربن را در دریاچه مقابل غار اثبات می‌کرد. این دانشمندان در روز اول تحقیقات دو پرنده مرده و بیش‌از 70 سوسک خفه‌شده را پیدا کردند و براساس گزارش‌های محلی دریافتند که مردم منطقه بارها اجساد موش‌ها، گربه‌ها، راسوها و حتی روباه‌های خفه‌شده را دیده بودند. این مرگ‌ها معمولا در تاریکی غروب و ساعات اولیه روز رخ می‌دهد.

[related-post id="16039"]