این جزیره از نظر خطر زلزله در منطقه 4 طبقه‌بندی می‌شود و بنابراین، خطر وقوع زمین‌لرزه در آن بسیار پایین است اما بیشترین خطری که این جزیره را تهدید می‌کند آب‌گرفتگی در اثر بالا آمدن آب دریا در کانال‌ها است.
یکی از جاذبه‌های این جزیره پل‌های آن است. 435 پل عمومی و خصوصی سنگی، چوبی و فلزی 118 خرده‌جزیره را از طریق 176 کانال برای تشکیل این شهر به‌هم متصل می‌کنند.
[caption id="attachment_6090" align="aligncenter" width="3072"]
کانال گرنده (کانال بزرگ)؛ بزرگ‌ترین کانال شهر ونیز | عکس: هدا عربشاهی[/caption]
[caption id="attachment_6096" align="aligncenter" width="2048"]
نمایی دیگر از کانال بزرگ | عکس: هدا عربشاهی[/caption]
[caption id="attachment_6103" align="aligncenter" width="1536"]
در خیابان‌های ونیز هیچ وسیله نقلیه‌ای تردد نمی‌کند و تنها وسیله حرکتی قایق است | عکس: هدا عربشاهی[/caption]
بزرگ‌ترین کتابخانه این شهر که یکی از بزرگ‌ترین کتابخانه‌های ایتالیا به‌شمار می‌رود کتابخانه ملی مارچانا است که در میدان سن‌مارکو قرار دارد و حدود یک‌میلیون جلد کتاب را در خود جای داده است. «فرانچسکو پترارکا» که کنار دانته و بوکاچو مثلث ادبیات ایتالیا را می‌سازد در قرن چهاردهم میلادی ایده ساختن کتابخانه‌ای عمومی را برای این شهر مطرح کرد. اما این ایده در نهایت در سال 1560 به حقیقت پیوست.
یکی از مهم‌ترین جاذبه‌های این شهر، کلیسای جامع سن‌مارکو است که در میدانی با همین نام قرار دارد. این میدان مشرف به دریا است و ازطریق پل به خرده‌جزیره‌های دیگر ونیز متصل می‌شود.
[caption id="attachment_6092" align="aligncenter" width="3072"]
نمای بیرونی کلیسای جامع سن‌مارکو در میدانی با همین نام | عکس: هدا عربشاهی[/caption]
[caption id="attachment_6093" align="aligncenter" width="3072"]
نقاشی‌های طاق بیرونی کلیسای سن‌مارکو[/caption]
[caption id="attachment_6095" align="aligncenter" width="2304"]
پنجره‌های سن‌مارکو | عکس: هدا عربشاهی[/caption]
[related-post id="4820"]
ونیز دارای دو دانشگاه اصلی به‌نام‌های دانشگاه ونیز و دانشگاه کافوسکاری است. دانشگاه کافوسکاری کنار دانشگاه ساپینزای رم، دانشگاه بلونیا و دانشگاه شرق‌شناسی ناپل یکی از چهار دانشگاه ایتالیا است که کرسی زبان فارسی دارد و دانشجویانی را در رشته زبان و ادبیات فارسی تربیت می‌کند.
از دیگر جاذبه‌های گردشگری ونیز می‌توان به خانه‌موزه کارلو گولدونی اشاره کرد. این خانه در قرن پانزدهم میلادی ساخته شد و پس از مرمت در قرن هجدهم میلادی گولدونی در آن سکونت کرد. کارلو گولدونی، نمایشنامه‌نویس، نویسنده و وکیل اهل جمهوری ونیز قرن هجدهم است که به‌خصوص در گردآوری نمایشنامه‌های کمدیا دل‌آرته (کمدی هنر) نقش بسزایی داشته است. «کمدیا دل‌آرته» ؛ سبکی از نمایش‌های خیابانی یا سالنی است که در آن، بازیگران از نقاب (ماسک) استفاده می‌کنند و هر نقاب معرف یک شخصیت خاص است. این نمایش‌ها تا قرن هجدهم به‌سبک بداهه‌گویی اجرا می‌‌شدند تا اینکه کارلو گولدونی این نمایش‌ها را گردآوری کرد.
ماسک‌های نمایش‌های کمدیا دل‌آرته همراه با ماسک‌های کارناوال معروف ونیز در همه‌ساله در فوریه برگزار می‌شود در مغازه‌های این شهر عرضه می‌شوند.
[caption id="attachment_6102" align="aligncenter" width="1536"]
مجسمه یادبود کارلو گولدونی در میدان سن‌بارتولومئو | عکس: هدا عربشاهی[/caption]
[caption id="attachment_6099" align="aligncenter" width="2048"]
ماسک‌های کارناوال ونیز | عکس: هدا عربشاهی[/caption]
[caption id="attachment_6091" align="aligncenter" width="2304"]
مغازه‌هایی که ماسک‌های کارناوال و ماسک‌های نمایش‌های کمدیا دل‌آرته را عرضه می‌کنند | عکس: هدا عربشاهی[/caption]
ونیز دو جزیره همجوار به‌نام‌های مورانو و بورانو دارد. بورانو با خانه‌های رنگارنگش و مورانو با کارگاه‌های شیشه‌گری شهرت دارد. آثار شیشه از زیورآلات تا ظروف زینتی و لوسترهای بزرگ از صنایع دستی مهم مورانو است که از سوغاتی‌های شهر ونیز به‌شمار می‌رود.
شیشه‌گری از چغازنبیل تا ونیز
ایران خاستگاه اولیه شیشه‌گری است. به‌طوری‌که آثار شیشه در کاوش‌های چغازنبیل، ایلام و شهرسوخته به‌دست آمده است. بعدها این هنر‌صنعت در شیراز رواج می‌گیرد و از دوره قاجاریه بسیاری از هنرمندان این عرصه، کارگاه‌هایشان را به تهران منتقل می‌کنند. اما از دوره صفویه به‌دلیل روابط تجاری خوبی که میان دربار شاه‌عباس با جمهوری ونیز برقرار می‌شود این هنر به این جمهوری می‌رسد و کارگاه‌هایش در جزیره مورانو برقرار می‌شود به‌طوری‌که امروزه شیشه‌گری مورانو حرف اول را در جهان می‌زند.
شهری که در آن گم نمی‌شوید
کانال‌ها و خیابان‌های باریک و طویل ونیز که تقریباً همگی به‌هم شبیه هستند به‌ویژه در روزهایی که مه همه‌جا را گرفته فضایی وهم‌انگیز را به‌وجود می‌آورد. اما باوجوداین، هیچ‌کس در این شهر گم نمی‌شود زیرا در تمام خیابان‌ها تابلوهای زردرنگی وجود دارد که حتی در مه هم دیده می‌شوند و با نشان پیکان مسیر رسیدن به دو نقطه اصلی شهر شامل ایستگاه مرکزی قطار و میدان سن‌مارکو را نشان می‌دهد. این تابلوهای زردرنگ برای گردشگران موهبتی بزرگ به‌شمار می‌رود زیرا با دنبال‌کردن این پیکان‌ها به‌راحتی مسیرشان را پیدا می‌کنند.
برای لذت‌بردن از سفر به ونیز به تجربه خاصی نیاز نیست. فقط کافی است گردشگر در خیابان‌ها قدم بزند و از روی پل‌های کانال‌ها بگذرد و درطول مسیر با خیل انبوه مغازه‌هایی از شیشه‌کاری، ماسک و عروسک‌های چوبی متحرک مواجه شود.
مغازه‌های عروسک‌های چوبی معروف به «پینوکیوفروشی» در تمام شهرهای ایتالیا وجود دارند اما حال‌وهوای مغازه‌های ونیز و فلورانس با مغازه‌های مشابه سایر شهرها تفاوت دارد زیرا عروسک‌های مغازه‌های این دو شهر متحرک‌اند و پینوکیوهایی در ابعاد واقعی توصیف‌‌شده در کتاب معروف کارلو کولودی عرضه می‌کنند و مردم در این فروشگاه‌ها با فضایی شبیه به خانه پدر ژپتو در انیمیشن نسخه پینوکیوی کمپانی والت‌دیزنی روبه‌رو می‌شوند.
[caption id="attachment_6106" align="aligncenter" width="1536"]
فروشگاه عروسک‌های چوبی متحرک و پینوکیویی در ابعاد واقعی | عکس: هدا عربشاهی[/caption]
[caption id="attachment_6110" align="aligncenter" width="2304"]
کلیسای سانتا ماریا دلا سالوته | عکس: هدا عربشاهی[/caption]
[caption id="attachment_6104" align="aligncenter" width="1536"]
435 پل عمومی و خصوصی سنگی، چوبی و فلزی 118 خرده‌جزیره را از طریق 176 کانال برای تشکیل این شهر به‌هم متصل می‌کنند[/caption]
[caption id="attachment_6105" align="aligncenter" width="2048"]
یکی از کانال‌های ونیز | عکس: هدا عربشاهی[/caption]
[related-post id="3421"]
نظر شما