او افزود :تپه های مراد ویس در جنوبی ترین بخش دشتی که به دشت زهاب جنوبی معروف است و بخش غربی آن را تپه ماهورهای مرتفع و ناهمواری های موسوم به قراویز احاطه کرده است، واقع شده است.
به گفته او ، تپۀ مراد ویس 1، برجستگی به طول 110 و عرض 80 متر است که راس آن 4 متر از سطح اراضی اطراف بلندتربوده و از جنوب و شرق با شیبی متوسط و از شمال و غرب با شیب نسبتاً بیشتری به اراضی کشاورزی پیرامون ختم می شود.
او با اشاره به موقعیت فعلی این تپه گفت : دامنه و سطح تپه در بخش شرقی و جنوبی به واسطۀ همین شیب نسبتاً کم، شخم خورده و روز به روز از ارتفاع آن کاسته می شود.
وی افزود :در جانب شمالی و غربی تپه و درست چسبیده به آن جوی آبی به صورت یک کانال از سنگ و سیمان و در جانب جنوبی نهر آبی ایجاد شده است.
وی با اشاره به تخریب های صورت گرفته در این محوطه گفت : در رأس محوطه گودال هایی توسط حفاران غیرمجاز حفر شده که باعث تخریب بخش های بالایی تپه شده است.
- وارد شدن آسیب های جدی به محوطه
وی تصریح کرد :عبور کانال از دامنۀ شمالی و غربی تپه باعث ایجاد برشی در تپه شده و آسیب های جدی به محوطه وارد آورده است.
سراقی افزود :پراکندگی یافته های سطحی در تپه چندان زیاد نیست با این حال قطعات سفالی تا شعاع 30 متری تپه پراکنده است و این موضوع نشان می دهد که تپه در گذشته وسعتی بیش از اندازۀ کنونی داشته است.
او تصریح کرد : داده های سفالی به دست آمده از سطح محوطه متعلق به دوران مس و سنگ جدید و دوره تاریخی ساسانی است. وی افزود :عملیات تعیین عرصه و حریم تپه مراد ویس 1 با ایجاد 19 گمانه به فاصله تقریبی 50 متری از یکدیگر در اضلاع مختلف انجام گرفت.
این باستان شناس در ادامه با اشاره به فعالیت های باستان شناس در تپه مراد ویس 2 گفت : در میان دشت هموار و اراضی حاصلخیز غرب دشت زهاب جنوبی ، برجستگی کم ارتفاع مراد ویس 2 ،در 845 متری غرب روستای قره بلاغ شیخ مراد، قرار گرفته است.
او افزود :تپه مراد ویس 2 برجستگی نسبتاً وسیع اما کم ارتفاعی است که در فاصلۀ 120 متری شمال تپۀ مراد ویس 1 قرار گرفته و چشم انداز پیرامون آن را تماماً اراضی کشاورزی مرغوب فرا گرفته است.
به گفته وی ، تپه برجستگی کم ارتفاعی به ابعاد 155×165 متر است که در جهت شمال به جنوب گسترده شده و 5/2 متر از سطح اراضی پیرامون بلندتر است و از هر سو با شیب اندکی به اراضی پیرامون محدود می شود.
- تخریب بخش هایی از تپه
به گفته این باستان شناس ، کشاورزان با شخم زدن های مکرر سالانه ، به زیر کشت بردن این تپه ،ساخت کانال های انتقال آب در ضلع جنوبی ، ایجاد نهرهایی در ضلع غربی و شمالی و عبور تیرهای انتقال برق برای موتورهای آب از مرکز محوطه باعث تخریب بخش هایی از تپه شده اند.
او افزود : پراکندگی یافته های سفالی در سطح محوطه متوسط است و علاوه بر قطعات سفال، شماری ادوات سنگی و مصنوعات سنگی ( هاون سنگی ، سنگ ساب و کوبنده های سنگی) متعلق به دوران مس و سنگ جدید و اروک به دست آمد.
به گفته وی ، عملیات تعیین عرصه و حریم تپه مراد ویس 2 با ایجاد 8 گمانه در اضلاع مختلف انجام گرفت.
این باستان شناس با اشاره به تعطیل شدن گمانه های یاد شده به دلیل نبود وجود لایه های باستانی و داده های فرهنگی شاخص تصریح کرد : عرصه و حریم درجه 1 تپه های مورد نظر با توجه به داده های فرهنگی به دست آمده از گمانه های حفر شده ، عوارض طبیعی و مصنوعی موجود در پیرامون تپه صورت گرفت.
تعیین عرصه و حریم تپه های مراد ویس 1و2با مجوز ریاست پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری انجام شد .
[related-post id="4713"]
نظر شما