گروهی از باستان‌شناسان، زمین‌شناسان و انسان‌شناسان دانشگاه لچستر انگلستان و موزه بریتانیا با همکاری پژوهشگران پورتو ریکویی در پژوهشی که بین سال‌های 2013 تا 2016 در 70 غار انجام دادند موفق شدند مجموعه‌ای از نقاشی‌های دیواری را در این غارها کشف کنند که قدمت بیش از 700 سال دارند و مربوط به بومیان منطقه پیش‌از ورود اروپایی‌ها (در سال 1493) به دریای کاراییب هستند.
این غارها عمق زیاد با دهانه بسیار باریکی دارند به‌طوری‌که نور به‌سختی وارد آن‌ها می‌شود. اشکالی که روی دیواره‌های این غارها کشف شد با الهام از عناصر طبیعی، جانوری و انسانی کشیده شده‌اند و از شیوه‌های مختلفی برای کشیدن آن‌ها استفاده شده است. به‌طوری‌که، حتی نقاشی با انگشت هم بین این مجموعه تصاویر دیده می‌شود. موادی که برای کشیدن این نقاشی‌ها به‌کار رفته بسیار متنوع است که از آن جمله می‌توان به فضولات حیوانی (به‌ویژه فضولات خفاش)، ترکیبات معدنی، رزین و محصولات گیاهی اشاره کرد.
به گفته دانشمندان، این نقاشی‌ها جزو اولین نمونه‌ها از رد به‌جامانده از تمدن‌های پیش‌اروپایی در این منطقه است و بنابراین، می‌تواند به درک بهتر عادات، رسوم و اعتقادات بومیان آن دوره کمک کند.
[related-post id="1686"]
یکی از نتایجی که در پژوهش این غارها حایز به‌دست آمد این بود که احتمالاً این طراحی‌ها در اثر استفاده از مواد روانگردان خلق شده‌اند. به‌گفته یوخو کوپر، یکی از روسای این پژوهش، ساکنان آن‌زمان در محیطی تا این حد تاریک از کوهوبا استفاده می‌کردند. کوهوبا ماده‌ای است که بومیان از دانه درخت یوپو جوپو (از خانواده درخت اقاقیا) استخراج و در مراسمی آیینی که هنگام خلق این نقاشی‌ها برگزار می‌شد، مصرف می‌کردند.
اعتقاد بر این است که انسان بین سال‌های 3000 تا 2000 پیش‌ازمیلاد به جزیره مونا قدم گذاشته است. ازآنجاکه فرهنگ بومیان تائینو بین قرن‌های هفتم و هشتم میلادی رواج یافته است، این نقاشی‌ها می‌تواند مربوط به قرن سیزدهم میلادی باشد.
نتایج این پژوهش که در ژورنال علم باستان‌شناختی (Journal of Archaeological Science) منتشر شده قادر است اهمیت بالای کشف دوباره فرهنگ ازدست‌رفته تائینو و نقش جزیره مونا را در تاریخ قاره آمریکا نشان دهد.
[related-post id="3304"]
نظر شما