خرابکاران این واقعه تاریخی «مردان لُرد چَمبرلین»، دسته بازیگران تئاتری بودند که ویلیام شکسپیر عضو آنها بودند. این کمپانی در سال 1594 در دوره سلطنت الیزابت اول انگلستان تاسیس شد. شکسپیر بیشتر نمایشنامه‌هایش را در این کمپانی تئاتری نوشت. ریچارد باربیج، مهم‌ترین بازیگر مردان لُرد چَمبرلین نقش‌های اصلی نمایشنامه‌های هملت، اوتلو، شاه‌لیر و مکبث را بازی می‌کرد و خود شکسپیر برای نقش‌های دوم روی صحنه می‌رفت.
این تئاتر که تماشاخانه شورِدیچ نام داشت در سال 1576 به‌عنوان دومین تئاتر دائمی انگلستان تاسیس شد و از زمان راه‌اندازی گروه مردان لُرد چَمبرلین به خانه اصلی این کمپانی تبدیل شد و این گونه معروف‌ترین نمایشنامه‌های شکسپیر در این تماشاخانه به صحنه رفت.
در سال 1596 اجاره مالکیت این تئاتر منقضی شد و هرچند مردان لُرد چَمبرلین تلاش کردند برای تمدید قرارداد اجاره با مالک این تماشاخانه که مردی به نام جیلز آلن بود مذاکره کنند اما آلن نه فقط اجاره را تمدید نکرد، تهدید کرد که تماشاخانه را تصرف می‌کند. این مذاکرات دوسال به‌طول انجامید و درطول این مدت شکسپیر و یارانش نمایش‌هایشان را در خانه‌نمایش کِرتین اجرا می‌کردند که از معروف‌ترین نمایش‌هایی که در این دوره در تئاتر کرتین اجرا شد می‌توان به رومئو و ژولیت اشاره کرد.
زمانی که بر این گروه آشکار شد که جیلز آلن از حرف خودش کوتاه نمی‌آید مردان َچمبرلین نقشه جدیدی کشیدند و در 28 دسامبر 1598 وقتی آلن در خانه‌اش کریسمس را جشن می‌گرفت این مردان کل این تئاتر را که با چوپ ساخته شده بود بازکردند و با خود بردند و به‌عبارتی تماشاخانه را دزدیدند.
نجار با استعدادی به نام پیتر استریت که بعدها تئاتر معروف دیگری با نام «خانه نمایش اقبال» (Fortune Playhouse) را ساخت، از الوارهای تماشاخانه شورِدیچ برای ساخت تئاتر حیرت‌آور جدیدی به نام «گوی» (Globe) در لندن با ظرفیت سه‌هزار تماشاچی استفاده کرد.
تئاتر گلوب ابتدای سال 1599 افتتاح شد و به‌مدت 14 سال بسیاری از بزرگ‌ترین نمایشنامه‌های شکسپیر را بر صحنه برد. در سال 1613 درمدت اجرای نمایش هنری هشتم جرقه نابه‌هنگامی آتش بر این تئاتر افکند. هرچند این تماشاخانه به‌سرعت مرمت شد اما شکسپیر دیگر هرگز برای ساختمان جدید گلوب نمایشنامه‌ای ننوشت. درنهایت این تماشاخانه همانند بسیاری دیگر از تئاترهای لندن در سال 1642 به‌دست پروتستان‌ها تعطیل شد.
ساختمان امروزی تئاتر گلوب که به «شکسپیر گلوب» معروف است کنار رود تیمز در فاصله حدود 229متری از ساختمان تئاتر اصلی دیده می‌شود. این بازسازی براساس طراحی اصلی اما با نصف ظرفیت در سال 1997 ساخته شد.
سال 2008 گروهی از باستان‌شناسان موزه لندن به سرپرستی جو لیون بقایای پایه‌های تماشاخانه دزدیده‌شده شورِدیچ را در شرق لندن کشف کردند.
[caption id="attachment_42021" align="aligncenter" width="800"]
تماشاخانه شورِدیچ که شکسپیر و یارانش آن را دزدیدند[/caption]
[caption id="attachment_42015" align="aligncenter" width="1000"]
مدلی از تماشاخانه گلوب[/caption]
[caption id="attachment_42018" align="aligncenter" width="1000"]
بازسازی امروزی گلوب که به «شکسپیر گلوب» معروف است و اکنون کنار رود تیمز در فاصله حدود 229 متری از ساختمان تئاتر اصلی دیده می‌شود[/caption]
[caption id="attachment_42016" align="aligncenter" width="1000"]
این بازسازی براساس طراحی اصلی اما با نصف ظرفیت در سال 1997 ساخته شد[/caption]
[caption id="attachment_42020" align="aligncenter" width="1000"]
تئاتر گلوب ابتدای سال 1599 افتتاح شد و به‌مدت 14 سال بسیاری از بزرگ‌ترین نمایشنامه‌های شکسپیر را بر صحنه برد. در سال 1613 درمدت اجرای نمایش هنری هشتم جرقه نابه‌هنگامی آتش بر این تئاتر افکند[/caption]
[caption id="attachment_42019" align="aligncenter" width="1000"]
هرچند این تماشاخانه به‌سرعت مرمت شد اما شکسپیر دیگر هرگز برای ساختمان جدید گلوب نمایشنامه‌ای ننوشت[/caption]
[caption id="attachment_42017" align="aligncenter" width="1000"]
نجار با استعدادی به نام پیتر استریت که از الوارهای تماشاخانه شورِدیچ برای ساخت تئاتر حیرت‌آور جدیدی به نام «گوی» (Globe) در لندن با ظرفیت سه‌هزار تماشاچی استفاده کرد[/caption]
[caption id="attachment_42024" align="aligncenter" width="1000"]
تئاتر گلوب بر اساس طرح اصلی و مستندات باستان‌شناختی بازسازی شد[/caption]
[caption id="attachment_42026" align="aligncenter" width="763"]
سال 2008 گروهی از باستان‌شناسان موزه لندن به سرپرستی جو لیون بقایای پایه‌های تماشاخانه دزدیده‌شده شورِدیچ را در شرق لندن کشف کردند[/caption]
[related-post id="41807"]
[related-post id="39121"]
[related-post id="19150"]
نظر شما