چند روز پیش بود که شورای شهر بندرعباس یکی دیگر از مدیران استان را به صحن شورا فراخواند تا از هر دری سخنی و یک جوالدوز سوزن به عملکرد سایر دستگاه‌های وارد کند.

سیدابراهیم حسینی در فارس نوشت:از بندرعباس، از قضای روزگار این بار، قرعه بنام سرپرست جوان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری درآمد.

 

از نقدهای جدی و چند تذکر برخی اعضای شورای شهر که بگذریم تازه تراژدی تلخ میراث تاریخی بندرعباس آغاز می‌شود؛ میراثی که سال‌هاست بدست فراموشی سپرده شده و متاسفانه حتی یک نفر از اعضای شورای شورای شهر نیز در این جلسه کوچکترین اشاره‌ای به آن نکرد.

تراژدی که یک سر آن به عملکرد دستگاه تحت نظارت مستقیم شورای شهر، یعنی شهرداری بندرعباس بر می‌گردد.
چگونه ممکن است اعضای شورای شهر در جلسه‌ای مختص به میراث تاریخی و فرهنگی استان حضور یابند و حتی 100 کیلومتر آنسوتر مطالعات قلعه فین را مورد نقد قرار دهند، ولی حتی کلامی از تخریب ساختمان کنسول‌گری سابق انگلیس (ساختمان قدیمی بیمارستان شریعتی) به بهانه احداث بیمارستان جدید که فقط یک خیابان با ساختمان شورای شهر بندرعباس فاصله دارد به میان نیاورند؟

 

تخریبی که بدون مجوز قانونی از شهرداری بندرعباس تخلف محسوب می‌شود؛ اگر عزیزان شورا از قدمت تاریخی 116 ساله کنسولگری انگلیس و نقش تاریخی آن در حمایت از بست نشینی مشروطه خواهان بندرعباسی، تبعید رضا شاه از بندرعباس و حتی دخالت کنسول وقت انگلیس در تاسیس بلدیه (شهرداری) بندرعباس بی‌اطلاع هستند که هیچ، اما اگر اطلاعی از تخریب عمدی و با خاک یکسان شدن این بنای تاریخی آنهم در مجاورت خود نشده‌اند که وا مصیبتا.

کاش پای تسویه حساب‌های سیاسی و همراهی بی‌ثمر اعضای شورا با برخی نمایندگان مجلس در سفرهای انتخاباتی به شهرستان‌ها و جزایر استان از صحن شورا کنده می‌شد تا این عزیزان مجالی هم برای سیر در شهر بندرعباس و معضلات آن بیابند.

اما نقد اصلی را باید به سازمان میراث فرهنگی، شهرداری بندرعباس و دانشگاه علوم پزشکی استان وارد کرد.



چرا شهرداری بندرعباس می‌بایست به راحتی مجوز تخریب یک بنای ارزشمند تاریخی آنهم در قلب شهر بندرعباس را صادر کند؟ مگر مدیران شهرداری بندرعباس که همگی نیز بومی همین شهر هستند اطلاعی از تاریخچه این بنا نداشته‌اند؟

سرپرست میراث فرهنگی استان مدعی ثبت 358 اثر تاریخی در استان گردیده‌اند؛ آیا بنای کنسول‌گری 116 ساله انگلستان که می‌توانست به یکی از اصلی‌ترین مراکز توریستی استان تبدیل شود و قدمت آن به مراتب از بناهای مشابه در دبی بالاتر است شایسته ثبت در فهرست آثار ملی را نداشت؟ ثبت 50 اثر فرهنگی ناملموس پیش کش، کاش همین یک اثر ملموس را محو نمی‌کردید.

نقد دیگر را می‌بایست به دانشگاه علوم پزشکی وارد نمود که پس از چند سال تعطیل نمودن بیمارستان شریعتی تنها موفق به تخریب بنای تاریخی بیمارستان شریعتی (کنسولگری سابق انگلستان) گردیده است، تخریبی که بی‌شک باید آنرا یکی از مهم‌ترین فجایع تاریخی استان نامید.

حال مردمی مانده‌اند با ریشه تاریخی عمیق در تاریخ مقاومت ایران اما بدون هیچ یادبودی و آثاری از تاریخشان، شاید وجود ساختمان تاریخی کنسولگری بریتانیا می‌توانست مرحمی باشد بر تخریب و برج سازی خانه‌های تاریخی محله اوزی‌های بندرعباس، اما صد حیف که یکی دیگر از پتانسیل‌های گردشگری و جذب توریست برای این شهر از میان برداشته شد.

نوروز 1398 راهنمای اماکن تاریخی بندرعباس، دیگر شاهد تصویر بیمارستان شریعتی سابق نخواهد بود.

ای کاش بندرعباس هم خبرنگاران و مردم و مسؤولانی همچون اصفهان و شیراز و کاشان و . . . داشت تا علی‌رغم برخورداری از بافت‌های تاریخی بسیار غنی، باز هم برای تخریب یک بنای 50- 60 ساله زمین و زمان را بهم می‌دوختند تا کسی جرات نزدیک شدن و تعرض به هویت‌شان را نکندچه رسد به یک بنای صد و اندی ساله تاریخی و تاثیرگذار در تاریخ این سرزمین.

مردم بندرعباس سال‌ها بعد برای فرزندان‌شان روایت خواهند کرد که تنها موزه بندرعباس زمانی ساخته شد که تاریخی‌ترین ساختمان آن محل تولد نوزادان‌شان بوده است و چه طنز تلخی است که باید برای موزه ساختمان نوساز بسازیم و برای بیمارستان آثار تاریخی‌مان را از میان برداریم.

شاید تنها جرم ساختمان کنسول‌گری انگلستان در بندرعباس پایداری و استحکام صد و اندی ساله آن و خدمت به درمان استان بود و اگر نه چه تفاوتی با بنای هم عصر خود (معبد هندوها) داشت؟ و چه خوب مزد این پایداری داده شد.