روستای گرمارود[/caption]

 
پس از گذر از روستای دیکّین، شهر معلّم کلایه و شهرک رودبارک، روستای بزرگ و زیبای گرمارود قرار دارد. برای دیدن آبشار گرمارود باید مسیری را با خودرو رفت و سپس اندکی کوهنوردی کرد. این آبشار با آب زلال و سرد خود در فاصله‌ای نه چندان دور از راه اصلی و درون یک درّه نیمه ژرف واقع شده است. صدای آبشار گرمارود،  سکوت این روستای زیبا را در بهار درهم می‌شکند. این آبشار با ارتفاع تقریبی ۱۵۰ متر بین دو صخره روان است و محله گرمارود را به دو بخش «این دست محله» و «آن دست محله» تقسیم می‌کند.

یونجه، حبوبات، قیسی، شلیل، هلو، گردو، بادام، سیب، گیلاس، آلبالو، گلابی و زردآلو مهمترین محصولات این منطقه است و باغات پرمیوه آن زبانزد خاص و عام است.

 

آبشار گرمارود ازنمای نزدیک |  عکس از علی رضا هاشمی[/caption]

 

گرمارود پایگاه فرمانروایان اسماعیلیان بوده است. آثار تاریخی برجای مانده هم بر این سخن صحه می‌گذارند. یکی از دیدنی‌های منطقه قلعه نویذرشاه یا آشیانه عقاب است که یکی از مهم‌ترین دژهای منطقه الموت است. اگر همت کنید و به این دژ بروید و از بالا به پایین نظر کنید دره الموت با تمام وسعتش در چشمان شما خوش می‌نشیند. می‌گویند نوذر شاه یا نویذر شاه آخرین حاکم قلعه بوده که به دست لشکریان مغول از دنیا رفته است.  بعد از قلعه حسن صباح و قلعه لمبسر مهمترین اثر باستانی منطقه به شمار می‌رود.   محدوده‌های اطراف این قلعه پوشیده از سنگ است و غارهای متعددی دارد که پس از تصرف آن به دست فرقه اسماعیلیه به نام قلعه نوذر شاه نیز شهرت یافت.

 

عکس از بابک رستمی[/caption]

 

یکی دیگر از بخش‌های گرمارود «لوسرگ» نام دارد. گرمارودی‌ها معتقدند خاک «لوسرک» مدفن سید بزرگواری است که به زیارتگاه اهالی منطقه تبدیل شده است. گورستان این منطقه هم به خاک کافران مشهور است که البته کسی علت این نامگذاری را نمی‌داند.

اگر دوست دارید تجربه‌ای متفاوت در اطراف قلعه اسماعیلیان داشته باشید گرمارود انتخابی درست است. شب را با صدای جیرجیرک‌ها و دیدن آسمان پرستاره به سر کنید و صبح را با نغمه دل انگیز پرندگان و منظر زیبا و شگفت انگیز باغات سر سبز میوه و شر شر آب آغاز کنید. از این بهتر چه می‌خواهید ...

 
 

نقشه راهنمای بازدید از میراث طبیعی و فرهنگی دره الموت[/caption]

 
 

عکس از بابک رستمی[/caption]

 
قلعهٔ الموت یا دژ الموت هم مقر فرمانده اسماعیلیان حسن صباح است که در منطقه الموت قزوین شمال شرقی روستای گازرخان (قصر خان) قرار دارد.

رسول جعفریان استاد تاریخ دانشگاه تهران درباره این قلعه می‌گوید: «قلعه‌ای که بخش مهمی از تاریخ کشور ما را تشکیل می‌دهد و از نظر تجربه سیاسی و مذهبی نکات مهمی در آن نهفته است. این قلعه، صحنه‌ای از یک مقطع مهم در تاریخ کشور ماست، تاریخی که نزدیک به دو قرن به درازا کشید و صفحه عنوان آن با نام حسن صباح شهرت یافت.»
 
 

 

متأسفانه از قزوین تا الموت، یعنی روستای گازرخان که قلعه در حاشیه آن قرار داد هیچ نوع تابلوی راهنمایی برای معرفی مسیر و  تابلوی تعیین کیلومتر در راه وجود ندارد. یکی دو تابلوی نه چندان دلچسب و ورودی ۲۵۰۰ تومانی که هرچند مبلغ زیادی نیست اما این توقع را برای گردشگران بوجود می‌آورد که کسی آنجا چشم انتظارشان باشد و برایشان توضیح دهد نقش روستاهای اطراف، دژها و قلعه و فرقه اسماعیلیه را در تاریخ سرزمین ایران که ظاهرا چنین راهنماهایی در محل حضور ندارند. اما شما از رفتن منصرف نشوید پیش از حرکت ورق زدن چند صفحه اینترنتی شاید کمک کند تا با دید بازتری به الموت بروید. می‌توانید همین مطالب «چمدان» را مطالعه کنید یا چاپ کرده و همراه خود داشته باشید.
 

دورنمای قلعه الموت[/caption]

 

کاوش‌های باستان شناسی و بقایای معماری قلعه الموت[/caption]

 

مسیر الموت | عکس از: رسول جعفریان[/caption]

 

الموت | عکس از رسول جعفریان[/caption]

 

الموت | عکس از رسول جعفریان[/caption]

 

الموت | عکس از رسول جعفریان[/caption]

 

نمی‌شود تا منطقه الموت رفت و دریاچه اوان را ندید. چهار روستای «اوان»، «ورین»، «زواردشت» و «زرآباد» این دریاچه زیبا را در آغوش خود گرفته‌اند. مسیر قزوین و الموت در هر صورت تماشائی و پر از دشت‌های سرسبز است و البته کوهستانی و صعب العبور با گردنه‌های خطرناک اما بسیار زیبا. از رجائی دشت که بگذرید و حدود ۳ ساعت که راه بپیمائید به یک دو راهی می‌رسید. یک راه به سمت الموت می‌رود و راه دیگر به دریاچه اُوان. پس از طی ۸ کیلومتر و گذشتن از روستای سرسبز زرآباد، گردنه آخر را که رد کنید، دریاچه اُوان پیدا می‌شود.

 

دریاچه اوان[/caption]

 

دریاچه زمستان‌ها میزبان پرندگان مهاجر همچون قو، غاز و مرغابی است. تابستان‌ها نیز پذیرای گردشگرانی است که در اطراف آن چادر می‌زنند و لحظات لذت‌بخشی را تجربه می‌کنند، دل به آب دریاچه می‌سپارند یا سوار قایق‌های پدالی می‌شوند و زیر نور آفتاب از این همه سرسبزی و مناظر زیبا خاطره ‌می‌سازند. درختان بید، چنار، تبریزی، سیب، آلبالو، گیلاس، سنجد، فندق و گردو کنار گیاهانی مانند گون، کنگر، شیرین بیان، فقط یک عکاس ماهر می‌خواهد که نقاشی خدا در دل این طبیعت زیبا را ثبت کند.

 

دریاچه اوان[/caption]

 

دریاچه اوان[/caption]