تا اوایل قرن دوازدهم میلادی، پرتغال از نسخه بازسازی‌شده داروسازی سنتی چینی بهره می‌گرفت. با پیشرفت‌های پزشکی و بهداشتی که از قرن نوزدهم حاصل شد و تا اواسط قرن بیستم با کشف داروهایی چون پنی‌سیلین ادامه یافت، داروسازی در این کشور هم به شکل امروزی اروپایی‌اش رواج یافت.
موزه دارو (Farmácia Museum) در شهر لیسبون پرتغال، تاریخچه‌ای از داروسازی سنتی غربی و شرقی کهن تا کشفیات مهم دارویی در قرن بیستم را به‌نمایش می‌گذارد.
این موزه شامل مجموعه خصوصی دکتر سالگویه‌ریو باسو است که در سال 1981 به انجمن ملی داروسازی پرتغال اهدا شد. موزه دارو از اشیای با ارزشی چون بطری‌های داروهای اسرارآمیز، ابزار داروسازی سده‌های میانی و قرن هفدهم میلادی را شامل می‌شود. این داروها و تجهیزات در بخش‌های مختلفی چون داروخانه باربوزا، داروخانه تای نینگ‌تونگ و داروخانه سنتی چینی به نمایش گذاشته می‌شوند.
این موزه علاوه‌براینکه تاریخ بشریت را ازطریق پیشرفت‌های انسان در عرصه داروسازی مرور می‌کند، تلاش تمدن‌هایی را که توانسته‌اند درطول در اعصار مختلف راه‌حل‌هایی برای زنده‌ماندن و نجات بیماران پیدا کنند را هم به تصویر می‌کشد.
در این مجموعه، بیش‌از 15هزار شیء تاریخی و باستان‌شناختی مربوط به داروسازی دوره‌های مختلف از نقاط مختلف جهان به‌ویژه رم، یونان، میان‌رودان، چین، ژاپن و جهان اسلام نگهداری می‌شود.
نظر شما