چمدان : گردشگران کیمونو اجاره می‌کنند و مقابل نیایشگاه شینتو عکس می‌گیرند؛ این صحنه‌ای آشنا برای شهروندان کیوتو است. زمانی برای آنها حضور گردشگران داخلی و بین‌المللی بسیار ارزشمند بود، زیرا بازدیدکنندگان دلارهای فراوان به این شهر سرازیر می‌کردند. اما اکنون، اوضاع از کنترل خارج شده‌ است و ورود گردشگران به کیوتو از تحمل مقامات و مردم خارج شده است. پس این شهر هم به ونیز، بارسلونا و آمستردام پیوسته تا از آنچه که به «آلودگی گردشگری» معروف است جلوگیری کند.

[caption id="attachment_37267" align="aligncenter" width="1225"] گردشگران در شهر کیوتو کیمونو اجاره می‌کنند و مقابل نیایشگاه شینتو عکس می‌گیرند[/caption]

ارتباط روبه‌افزایشی میان گردشگران و میزبانان ژاپنی برقرار است. میزبانانی که بازار خانه‌ها و اقامتگاه‌های کوچک را اداره می‌کنند و تاکنون خودشان مسئول این بازار بودند. اما به‌دلیل تعداد ملک‌های در دسترسی که درآمدهای چندمیلیون دلاری به جیب شرکت‌هایی چون booking.com و Airbnb می‌ریزند، به‌تازگی قانون جدیدی به تصویب رسیده است که برمبنای آن مالکان اقامتگاه‌ها و خانه‌های با اجاره کوتاه‌مدت قبل‌از اینکه خدمات اقامتگاهی خودشان را روی این وبگاه‌های آمریکایی و اروپایی عرضه کنند باید به دولت اطلاع دهند و خدمتشان را ثبت کنند.

تعداد گردشگرانی که به‌لطف تلاش‌های دولت از ژاپن بازدید می‌کنند پس‌از فاجعه نیروگاه هسته‌ای فوکوشیما در سال 2011 روبه‌افزایش است به‌طوری‌که سال 2017 این کشور توانست رکورد 28.7 میلیون بازدیدکننده را به ثبت برساند که این رقم نسبت به سال 2012 با افزایش 25 درصدی مواجه بود. از تعداد گردشگران بین‌المللی، دست‌کم هفت‌میلیون گردشگر از چین به این کشور سفر کرده‌اند و پس از آنها گردشگران کره‌جنوبی، تایوان، هنگ‌کنگ، تایلند و آمریکا در رتبه‌های بعدی قرار دارند.

پیش‌بینی‌می‌شود در سال 2020 که توکیو میزبان بازی‌های المپیک است تعداد بازدیدکنندگان بین‌المللی به 40 میلیون نفر برسد.

هرچند به‌نظر می‌رسد که سیاست‌های دولت ژاپن در توسعه اقتصاد صنعت گردشگری با موفقیت همراه بوده است اما در بعضی از شهرهایی که به‌اندازه توکیو بزرگ نیستند ازجمله کیوتو، رشد گردشگران خارج از کنترل شده است به‌ طوری‌که در این شهر دیدن تابلوهایی که در آنها نسبت به ممنوعیت موارد بیشماری اخطار داده شده روبه‌روز بیشتر می‌شوند. برای مثال روی یکی از این تابلوها دست‌زدن به گیشاها، سلفی‌گرفتن، نشستن روی حصارها و خوردن و سیگارکشیدن در خیابان ممنوع شده است.

[caption id="attachment_37265" align="aligncenter" width="1225"] در شهر کیوتو دیدن تابلوهایی که در آنها نسبت به ممنوعیت موارد بیشماری اخطار داده شده روبه‌روز بیشتر می‌شوند. برای مثال روی یکی از این تابلوها دست‌زدن به گیشاها، سلفی‌گرفتن، نشستن روی حصارها و خوردن و سیگارکشیدن در خیابان ممنوع شده است[/caption]

پیش‌از این، شهر سانتورینی در یونان اعلام کرده بود که فقط به ۸ هزار بازدیدکننده در روز اجازه ورود می‌دهد. پنج سرزمین (چینکوئه تِرِه) در ایتالیا در هر فصل بازدید مجوز ورود 1.5میلیون نفر را صادر می‌کند. شهردار بارسلونا در اسپانیا هم پیشنهاد داده است که مالیات جدیدی برای گردشگران مقرر و تعداد بازدیدکنندگان محدود شود.

شهر آمستردام هم برنامه‌هایی را برای کاهش تعداد گردشگران اجرا کرده است. به‌عنوان نمونه، گروه «من آمستردادم» در دو سال اخیر تلاش کرده‌ است با زیرکی گردشگران را از جاذبه‌های بسیار معروف این شهر دور کند. یکی از کارهایی که این گروه برای رسیدن به این هدف از آن بهره گرفته‌ لزوم استفاده گردشگران از «کارت شهر» (City Card) است. این کارت دسترسی به تعداد زیادی از جاذبه‌های آمستردام و استفاده رایگان از حمل‌ونقل عمومی برای رسیدن به جاذبه‌های خلوت‌تر را امکان‌پذیر می‌کند. ازسوی‌دیگر، رفتار گردشگر در بازدید از اماکن دیدنی برای بررسی در تراشه این کارت ذخیره می‌شود.

شهرداری ونیز هم با هدف کاهش تعداد گردشگران و جلوگیری از آسیب‌های ناشی از آن، گردشگران را در فصل‌های پربازدید به پرداخت عوارض ورود به شهر ملزم کرده است.

[related-post id="31747"]

[related-post id="3660"]