چمدان :  جمشید بایرامی گفته است: جزیره هرمز چندین ثروت طبیعی و خدادادی دارد؛ اول معدن خاک سرخ است. یک قرن طول می‌کشد تا یک سانتی‌متر از این خاک به وجود بیاید. درحالی‌که متأسفانه تاکنون بیش از 15‌ هزار تن خاک هرمز را فروخته‌اند که دیگر نمی‌شود با صد برابر آن قیمت، حتی آنها را پس گرفت.

خوشبختانه الان این معدن بسته شده و امیدوارم برای همیشه بسته بماند. این یک ثروت ملی است که نباید هیچ‌وقت فروخته شود. معدن خاک سرخ نه‌ تنها متعلق به 80‌ میلیون ایرانی است، بلکه به میراث طبیعی جهان تعلق دارد. اگر این معدن به بخش خصوصی سپرده شده، اشتباه بوده و البته می‌شود این اشتباه را جبران کرد.

ثروت دوم آن کوه‌های رنگی است. به قول جری پولاک لهستانی که 50 سال قبل به «جزیره هرمز» آمده بود «اگر خداوند همه دنیا را رنگ کرده باشد. آخرسر به جزیره هرمز آمده و پالت رنگش را اینجا گذاشته است».

دقیق نمی‌دانم دلیل این قرمزی خاک چیست. اما معادن زیادی هست که بخشی نمکی و بخش هم رنگی است و بر اثر فعل و انفعالات بارش این اتفاقات رخ می‌دهد. اما جالب است تنها خاک خوراکی دنیاست و نان محلی به نام «توموشه» به وسیله مردم در کوچه‌ها هر روز پخته می‌شود که این خاک را مثل سماق روی نان می‌ریزند و می‌خورند.

[related-post id="23346"]

بایرامی به شرق گفته است: آغوش جزیره هرمز به روی همه باز است اما از یک نکته نگرانم. دوستان عزیزی که به‌عنوان توریست به «جزیره هرمز» می‌آیید، قدمتان روی چشم، فقط با شکل ایرانی بیایید نه غربی. مثلا دخترها با موهای یک‌سانتی قرمز و آبی، با شلوارهای پاره یا حلقه روی بینی‌شان می‌آیند که اصلا شبیه ایرانی‌ها نیست.

اگر به هرمز می‌آیید به فرهنگ و آداب و رسوم آنجا احترام بگذارید و فرهنگ جزیره را غربی نکنید. در این صورت دو سال بعد هویت هرمز هم غربی می‌شود و اصلا جالب نیست. به جای اینکه ادای غربی‌ها را دربیاورید، لباس بندری بپوشید. آرزویم این است؛ روزی که دختران تهرانی می‌خواهند از هرمز دیدن کنند با لباس بندری بیایند.

قیمت این لباس‌های محلی از 300‌ هزار تومان تا یک‌ میلیون تومان است.

[related-post id="12420"]