چمدان : سن‌پترزبورگ بعد از مسکو دومین شهر بزرگ روسیه است که کنار رودخانه نِوا در راس خلیج فنلاند قرار دارد و به‌عنوان بندری مهم در کرانه این دریا شناخته می‌شود.

پتر کبیر، تزار روس، سن‌پترزبورگ را در می 1703 تاسیس کرد و بین سال‌های 1713 تا 1728 و 1732 تا 1918 پایتخت امپراتوری روسیه بود. اما در این سال بدنه حکومت مرکزی به مسکو انتقال پیدا کرد که تا امروز هم همانجا است. در سپتامبر سال 1914 نام این شهر به پتروگراد (در بزرگداشت پتر کبیر) و در ژانویه 1924 به لنینگراد (در بزرگداشت لنین) تغییر نام داد. سال 1991 و درپی فروپاشی نظام کمونیسم در اتحادجماهیر شوروی سن‌پترزبورگ به نام اصلی خودش بازگشت.

این شهر یکی از شهرهای امروزی روسیه است. باوجوداین، بافت تاریخی و بناهای تاریخی مرتبط به آن از منظر میراث فرهنگی اهمیتی خاص دارد و به‌ همین‌دلیل از سال 1991 در فهرست میراث جهانی یونسکو قرار گرفته است.



[related-post id="34656"]

گردشگری سن‌پترزبورگ

کارگروه گردشگری سن‌پترزبورگ گزارش داد سال 2017 بیش‌از 7.2 میلیون گردشگری ورودی از این شهر دیدن کردند که سهم گردشگران داخلی و گردشگران بین‌المللی تقریبا مساوی و 50-50 بود. این‌درحالی است که تعداد بازدیدکنندگان در سال 2016 برابر با 6.9 میلیون نفر بود و بنابراین، سال گذشته نسبت به دوره مشابه در سال قبل از آن با 4.3 درصد رشد همراه بود.

بیشترین سرعت رشد بازدیدکنندگان بین‌المللی برای آمریکایی‌ها و کانادایی‌ها بود که به‌ترتیب با 28درصد و 20درصد افزایش نسبت به سال 2016 از این شهر بازدید کردند. گردشگران اروپایی و کره‌جنوبی در رتبه‌های سوم و چهارم قرار دارند. گردشگران ایرانی رتبه پنجم بیشترین سرعت رشد ورودی‌های سن‌پترزبورگ را از آن خود کرده‌اند.

هتل‌های این شهر هم در سال 2017 براساس تعداد رزرو اتاق‌ها نسبت به سال 2017 به‌طور متوسط با 17درصد رشد مواجه بوده است. متوسط قیمت هتل‌های روسیه در سال 2017 برابر با 4هزار و 200 روبل بود که این رقم برای هتل‌های سه‌ستاره سن‌پترزبروگ برابر با 4هزار و 500 روبل، برای هتل‌های چهارستاره برابر با 6هزار و 100 روبل و برای هتل‌های پنج‌ستاره برابر با 13 هزار و 700 روبل بود.

 

جاذبه‌های گردشگری سن‌پترزبورگ

موزه ارمیتاژ │ اولین چیزی که با شنیدن نام سن‌پترزبورگ به ذهن‌ می‌آید موزه ارمیتاژ است. این موزه که یکی از بزرگ‌ترین و باشکوه‌ترین موزه‌های هنری در جهان است در سال 2017 توانست حدود 4.2 بازدیدکننده را جذب کند که این رقم نسبت به دوره مشابه در سال 2016 با رشدی 5 درصدی مواجه بود. شهروندان چینی رتبه اول بازدیدکنندگان بین‌المللی این موزه را در سال 2017 از آن خودشان کردند. به‌طوری‌که 323 هزار گردشگر چینی از این موزه دیدن کردند و پس‌از آنها آمریکایی‌ها با 223 هزار و انگلیسی‌ها با 93هزار و 500 گردشگر در رتبه‌های بعدی قرار گرفتند.

سال ۱۷۶۴ زمانی‌که امپراتریس کاترین کبیر در سفر به برلین مجموعه‌ای نفیس از نقاشی‌های هنرمندان بزرگ جهان را از بازرگان پروسی (آلمانی) یوهان ارنست گوتزکوسکی خرید تصمیم گرفت موزه‌ای تاسیس کند که به‌ مدت حدود ۸۰ سال فقط برای طبقه اشراف قابل بازدید بود. به‌ همین‌ علت، موزه ارمیتاژ همه‌ساله ۷ دسامبر را به‌عنوان سالگرد این موزه گرامی می‌دارد زیرا درحقیقت از ۷ دسامبر ۱۸۵۲ گشایش عمومی شده است.

ارمیتاژ (hermitage ) از واژه فرانسوی باستان ermit به‌معنی عزلت‌نشین و منزوی مشتق می‌شود. از آنجا که در دهه‌های نخست فعالیت این موزه، فقط طبقه خاصی از مردم اجازه بازدید از آن را داشتند ارمیتاژ این‌گونه نامیده شد.

این موزه در ابتدا فقط از یک ساختمان تشکیل شده بود که به «ارمیتاژ کوچک» معروف است و به دستور کاترین کبیر بین سال‌های ۱۷۶۷ تا ۱۷۶۹ ساخته شد. اما امروزه این موزه، مجموعه‌ای بزرگ از کاخ اصلی و ساختمان‌های مجاور را شامل می‌شود که علاوه‌بر ارمیتاژ کوچک و ساختمان اداری عبارتنداز: ارمیتاژ قدیمی یا ارمیتاژ بزرگ که بین سال‌های ۱۷۷۱ تا ۱۷۸۷ ساخته شد. تئاتر ارمیتاژ که بین سال‌های ۱۷۸۳ تا ۱۷۸۷ تاسیس شد. ارمیتاژ جدید که بین ۱۸۴۲ تا ۱۸۵۱ بنا شد و کاخ زمستانی که بنایی به سبک باروک مربوط به اوایل قرن هجدهم میلادی است و زمانی سکونتگاه اصلی تزارهای روس بود. موزه دولتی ارمیتاژ از ۱۳ بخش تشکیل شده که هریک میزبان مجموعه‌های فرهنگی‌هنری از اقصی‌نقاط دنیا در دوره‌های تاریخی مختلف است.







[related-post id="11939"]

کلیسای جامع نیکولای مقدس ناوال│این سازه مذهبی، کلیسای جامع اصلی ارتدوکس اصلی دوره باروک است که بین سال‌های 1753 تا 1762 در بخش غربی سن‌پترزبورگ مرکزی ساخته شد، تا قبل از انقلاب کبیر روسیه به‌عنوان نیایشگاه اصلی نیروی دریایی روسیه بود. کلیسای نیکولای مقدس ناوال از دو کلیسای مجزار تشکیل شده است. کلیسای پایینی در طبقه اول قرار دارد و کلیسای دوم که کلیسای ظهور مسیح نام دارد در طبقه دوم است. محراب کلیسای فوقانی در حضور کاترین کبیر وقت شد. گنجایش این کلیسا 5هزار نفر است.



 

کلیسای ناوال کرونشتات│ کلیسای جامع ناوال نیکولای مقدس کرونشتات هم از کلیساهای ارتودکس روسیه است که بین سال‌های 1903 تا 1913 ساخته شد و به‌عنوان کلیسای نیروی دریایی و تمام دریانوردان جایگزین کلیسای جامع نیکولای مقدس ناوال شد. این کلیسا در سال 1929 تعطیل و به سینما تبدیل شد. سپس در سال 1939 به خانه افسران و در سال 1980 به موزه نیروی دریایی تبدیل شد.



 

کلیسای جامع تثلیث│ این کلیسای جامع آخرین نمونه از سبک دوره امپراتوری روسیه است که بین سال‌های 1828 تا 1835 ساخته شد. این کلیسا که گنجایش همزمان 3 هزار بازدیدکننده را دارد در بزرگداشت پیروزی در جنگ روسیه و ترکیه در سال 1886 بازسازی شد. در طول این بازسازی در مقابل سردر شمالی این کلیسا ستون یادبودی برای این جنگ که طی آن روسیه بلغارستان را از سلطه دولت عثمانی آزاد کرد، بنا شد. کلیسای جامع تثلیث در سال 1990 در فهرست میراث جهانی یونسکو ثبت شد. در آگوست 2006 درطول عملیات بازسازی متروی سن‌پترزبورگ، گنبد اصلی این کلیسای جامع فروریخت و به‌همین‌علت این کلیسا تا سال 2010 در دست مرمت بود.





 

آبراه گریبودوف│ این آبراه در سال 1739 در امتداد رودخانه کریوشا ساخته و در سال 1763 تا 1790 عمیق‌تر شد و کناره‌هایش با سنگ گرانیک نما شد. طول این آبراه 5 کیلومتر و عمق آن 32 متر است و تا قبل از 1923 در بزرگداشت امپراتریس کاترین کبیر که دستور عمیق‌تر کردن آن را صادر کرده بود، آبراه کاترین نامیده می‌شد. اما در دوره کمونیسم، مقامات شوروی در بزرگداشت فیلمنامه‌نویس و دیپلمات روس الکساندر گریبودوف نام این آبراه را تغییر دادند.



 

قلعه میخاییل مقدس│ این قلعه که با نام «قلعه میخاییلوفسکی» یا «قلعه مهندس» هم شناخته می‌شود اقامتگاهی سلطنتی در بافت تاریخی سن‌پترزبورگ است که بین سال‌های 1797 تا 1801 برای امپراتور پل اول به سبک گوتیک و رنسانس ایتالیایی و سبک کلاسیک فرانسوی در جنوب باغ تابستانی ساخته شد. پل اول 40 شب بعد از انتقال به قلعه جدیدش به قتل رسید. بعد از مرگ پل اول، خاندان امپراتوری به کاخ زمستانی نقل‌مکان کردند و قلعه تا سال 1823 متروکه ماند. در این سال ساختمان قلعه به «مدرسه مهندسی اصلی» داده شد. فئودور داستایوفسکی، نویسنده شهیر روس بین سال‌های 1838 تا 1843 دانشجوی افسری این مدرسه بود که امروزه با نام دانشگاه فنی‌مهندسی نظامی شناخته می‌شود. در دهه 90 میلادی، قلعه میخاییل مقدس به شاخه‌ای از موزه روسیه تبدیل شد و امروزه محل «گالری پرتره» و محل نگهداری پرتره‌های رسمی امپراتوران و امپراتریس‌های روسیه و برخی از چهره‌ها و افراد شهیر این کشور از اواخر قرن هفدهم تا اوایل قرن بیستم میلادی است.





 

کلیسای منجی در خون│ این کلیسا یکی از چشم‌اندازهای اصلی شهر سن‌پترزبورگ است. کلیسای منجی در خون بین سال‌های 1883 تا 1907 به‌دست خاندان سلطنتی بنا شد. الکساندر سوم این کلیسا را در بزرگداشت امپراتور الکساندر دوم و در محلی ساخت که پدرش در آنجا به‌شدت مجروح شده بود. تخمین زده می‌شود که هزینه ساخت این کلیسا که در دوره امپراتوری نیکولای دوم به اتمام رسید 4.5 میلیون روبل بوده است. این بودجه را خاندان سلطنتی با حمایت اهداکنند‌گان خصوصی تامین کردند.







 

متروی سن‌پترزبورگ│ متروی این شهر که تحت نام «متروی لنینگراد» در سال 1955 گشایش یافت کنار متروی مسکو در شمار زیباترین متروهای جهان قرار دارد. این مترو که عمیق‌ترین ایستگاه آن 86 متر زیر زمین است روزانه بیش‌از 2 میلیون مسافر را جابه‌جا می‌کند و نوزدهمین متروی شلوغ جهان است.





[related-post id="10444"]

[related-post id="34693"]