چمدان :   علی اعطا عضو هیئت رئیسه و سخنگوی شورای اسلامی شهر تهران و ری و تجریش در توییتی از اهدا مجوز بهره برداری زمین موزه ایران درودی خبر داد.



چمدان :  در شهریور ۱۳۹۵، همزمان با زادروز این هنرمند پرآوازه، کلنگ ساخت «موزه‌ی ایران درودی» در تهران به زمین زده شد. زمین اهدایی در زمان اقای قالیباف مصوب شد و  مراسمی هم گرفته و روبانی هم پاره شد اما به تصویب شورا نرسیده بود تا این که امروز سرانجام پس از مصیبت های فراوان و خون دل خوردن بسیار درودی خوشبختانه موضوع موزه به فرجام رسید.

درودی اصرار داشته و دارد که ساختمانی مدرن و دقیقا با کاربری موزه ساخته شود برای این مهم آپارتمان شخصی اش را در پاریس فروخت و خرج طراحی (طراحی موزه را هم یکی از اساتید بنام معماری انجام داد) و ساخت و تجهیز موزه را تقبل کرد در واقع شهرداری تنها زمین را تامین کرده آنهم بشرط و شروط. البته  با توجه به تاخیر ۳۰ماهه در آغاز پروژه و نوسان قیمت دلار، ساخت موزه همت و همراهی بیشتری از جانب شهرداری طلب می کند.

 

به گزارش چمدانف۸۱ سال پیش در چنین روزی در سال ۱۳۱۵، ایران دَرّودی - نقاش، نویسنده، منتقد هنری و کارگردان - به دنیا آمد.
ایران درودی در ۱۱ شهریور ۱۳۱۵ در خانواده‌ای اشرافی در خراسان زاده شد. پدرش خراسانی بود و مادرش قفقازی. تبار پدری‌اش همگی بازرگان بودند. پدر و مادرش به همراه خانواده‌هایشان بعد از انقلاب اکتبر و تشکیل کشور اتحاد جماهیر شوروی، از قفقاز به ایران مهاجرت کرده بودند. درودی در کودکی با خانواده به اروپا سفر کرد و از شهرهای مختلف اروپا دیدن کرد. وقتی جنگ جهانی دوم شروع شد، خانواده‌ی او در هامبورگ زندگی می‌کرد که با شروع جنگ به ایران بازگشتند و مدتی در مشهد زندگی کردند. سپس ساکن تهران شدند. درودی در حالی که در مدرسه درس می‌خواند، به علت علاقه به نقاشی، به کلاس‌های آزاد طراحی و نقاشی هم می‌رفت.

 

بعد از تحصیلات متوسطه راهی فرانسه شد تا در دانشکده‌ی هنرهای زیبای پاریس نقاشی بخواند. پس از به انجام رساندن این مرحله، به ایران بازگشت و در اردی‌بهشت ۱۳۳۹ آثارش را در تالار فرهنگ تهران به نمایش گذاشت. درودی همچنین در سال‌های دهه‌ی ۴۰ در شهرهای مختلف اروپا آثار خود را در گالری‌های مختلف به نمایش گذاشت و پس از آن به آمریکا رفت. در آمریکا با پرویز مقدسی کارگردان تئاتر و سینما آشنا شد. آن دو با یکدیگر ازدواج کردند. هر چند دوران زندگی مشترکشان طولانی نبود و با مرگ زودهنگام مقدسی به پایان رسید، اما تأثیر بسیار عمیقی بر درودی گذاشت و او دیگر هرگز ازدواج نکرد.


ایران درودی تا کنون در بیش از ۵۰ نمایشگاه انفرادی و بیش از ۲۰۰ نمایشگاه گروهی آثار خود را به دید عموم گذاشته است.
او با نوشتن کتاب «در فاصله‌ی دو نقطه» به نویسندگی نیز روی آورده است. در این کتاب، وی داستان زندگی و خاطرات خود را به رشته‌ی تحریر کشیده است. «مجموعه آثار ایران درودی» کتاب دیگری است که نخستین بار در سال ۱۳۵۲ منتشر شد. این کتاب شامل ۴۶ تابلو نقاشی است که در فاصله‌ی سال‌های ۱۳۳۸ تا ۱۳۵۲ آفریده شده‌اند.
«چشم شنوا» نیز که در سال ۱۳۸۳ منتشر گردید، آثار درودی در میان سال‌های ۱۳۳۶ تا ۱۳۸۲ را دربرمی‌گیرد. مجموعه‌ی نقدها و نظرات، زندگینامه و سالشمار نمایشگاه‌های این نقاش نامدار نیز در این کتاب دیده می‌شود.

در سال ۱۳۸۷ کتابی با نام «قصه‌ی انسان و پایداری‌اش» در بیش ار ۷۰۰ صفحه منتشر شد که در آن، مهدی مظفری ساوجی با جمع‌آوری نظرات نویسندگان، به بررسی کارنامه‌ی هنری ایران درودی پرداخته است. بخشی از این کتاب نیز به نوشته‌های هنرمند نقاش اختصاص دارد. چند نامه، چند شعر برای ایران درودی، چند نقاشی و عکس این هنرمند در این کتاب دیده می‌شود.

برخی از منتقدان بر این باورند که سبک درودی در نقاشی به پیروی از مکتب فراواقع‌گرایی (سورئالیسم) است. مناظر غالب در آثار وی بیشتر حاشیه‌ی کویر و گل‌هایی است خاص با دیوارهایی شیشه‌ای و افق.


افزون بر برپایی ده‌ها نمایشگاه داخلی و خارجی، کسب جوائز مختلف و برگزاری چندین بزرگداشت از مقام هنری ایران درودی، حاصل سال‌ها فعالیت این هنرمند است.
درودی همچنین کارگردان و تهیه‌کننده‌ی چند فیلم مستند و کوتاه برای تلویزیون بوده ‌است. او دانشگاه و دانشجویان را نیز از حضور خود بی‌بهره نگذاشته است. در سال ۱۹۷۰ میلادی به درخواست دانشجویان دانشگاه صنعتی آریامهر (شریف)، درودی به تدریس تاریخ هنر در این دانشگاه پرداخت.