چمدان : نویسندگانی چون ژول‌ورن و جرج ولز به‌دلیل نوشتن در ژانر علمی‌تخیلی بارها به منبع الهام اختراع‌ و نوآوری‌ در حوزه‌های علم و فناوری تبدیل شده‌اند اما شاید کمتر کسی چارلز دیکنز را به‌عنوان نویسنده‌ای که پیام‌آور علم باشد بشناسد.

این‌درحالی است که آثار ادبی این نویسنده عصر ویکتوریایی انگلستان توانسته‌اند به علومی چون زمین‌شناسی، پزشکی و دیرینه‌شناسی خدمات بسیاری ارائه کنند. به‌همین‌منظور نمایشگاهی با نام «چارلز دیکنز؛ مرد علم» از 24 می تا 11 نوامبر 2018 در خانه‌موزه چارلز دیکنز برگزار می‌شود.

از آنجا که نوشته‌های رمان‌نویس عصر ویکتوریایی با مخمصه‌های فقر، بیماری، بی‌خانمان‌بودن، سالخوردگی و کودکی پیوند خورده‌اند، این نویسنده مشاهدات علمی بسیاری را در داستان‌هایش وارد کرده است.

فرانکی کوبیکی، متصدی موزه چارلز دیکنز می‌گوید: «به‌مدت 150 سال تصور می‌شد که دیکنز بی‌علاقه به علوم و حتی ضد علم بود اما این تعبیری کاملا اشتباه است تاجایی‌که حتی می‌توان او را یکی از تاثیرگذارترین پیام‌آوران علمی عصر ویکتوریا دانست.»

برای مثال در رمان «یادداشت‌های پیکویک» رمانی که سال 1836 منتشر شد، دیکنز در توصیف «جو؛ پسرک چاق» می‌نویسد که او به‌سختی می‌تواند بیدار بماند و همیشه خواب است. پزشکان در سال 1956 کشف کردند چرا مردمی که از چاقی مفرط رنج می‌برند به‌سختی می‌توانند بیدار بمانند. این دانشمندان که یافته‌هایشان به‌ لطف توصیفات دیکنز در این رمان به‌دست آورده بودند در بزرگداشت این نویسنده شهیر انگلیسی، این اختلال را «سندرم پیک‌ویکین» نامگذاری کردند.

همچنین در رمان دامبی و پسر که سال 1848 منتشر شد، خانم اسکئوتن قدرت تکلمش را از دست می‌دهد و طرف راست بدنش فلج می‌شود. این مشاهدات پیش از کشف ناحیه بروکا به‌دست پل بروکا در سال 1861 به‌دست آمد. پژوهش‌های پل بروکا نشان داد که مرکز تکلم در سمت راست مغز قرار دارد.

خانه‌ موزه چارلز دیکنز

چارلز و همسرش کاترین دیکنز از مارس 1837 (یک‌ سال بعد از ازدواجش) تا دسامبر 1839 در خانه‌ شماره 48 خیابان داتی در هولبرون واقع در منطقه کَمدن لندن زندگی می‌کردند و 3 فرزند از 10 فرزندشان در این خانه به‌دنیا آمد و یکی از فرزندانش مری، پس‌از تحمل دوره کوتاهی بیماری در همین خانه درگذشت. مرگ این فرزند، بعدها به منبع الهام بسیاری از آثار دیکنز به‌ خصوص مرگ «نیل کوچولو» در رمان عتیقه‌فروشی تبدیل شد. از رمان عتیقه‌فروشی انیمیشن معروف ژاپنی «دختری به نام نل» ساخته شد.

با افزایش جمعیت خانواده، دیکنز در سال 1839 به خانه بزرگ‌تری نقل‌مکان کرد اما این خانه، تنها محل اقامت او در لندن است که تاکنون باقی‌مانده است.

دیکنز در این خانه بسیار فعال بود و رمان‌های «یادداشت‌های پیکویک» (1836)، «الیور توئیست» (1838)، «نیکلاس نیکلبی» (1839) را در اینجا نوشت و نوشتن رمان «بارنابی روج» (1841) را آغاز کرد.

این ساختمان در سال 1923 در آستانه تخریب قرار داشت اما  بنیاد «دوستی دیکنز» که در سال 1902 تاسیس شده بود، این خانه را نجات داد و در سال 1925 در آن، موزه‌ای با هزینه مستقل راه‌اندازی کرد.

[caption id="attachment_34446" align="aligncenter" width="1800"] خانه‌موزه چارلز دیکنز│ چارلز و همسرش کاترین دیکنز از مارس 1837 (یک‌سال بعد از ازدواجش) تا دسامبر 1839 در خانه‌ شماره 48 خیابان داتی در هولبرون واقع در منطقه کَمدن لندن زندگی می‌کردند[/caption]

 

[caption id="attachment_34438" align="aligncenter" width="1800"] میز تحریر و صندلی چارلز دیکنز│ سه رمان «یادداشت‌های پیکویک»، «الیور توئیست» و «نیکلاس نیکلبی» پشت این میز نوشته شده‌اند[/caption]

 

[caption id="attachment_34444" align="aligncenter" width="1023"] صندلی استراحت دیکنز[/caption]

 

[caption id="attachment_34439" align="aligncenter" width="1000"] اتاق ناهارخوری خانه دیکنز[/caption]

 

[caption id="attachment_34447" align="aligncenter" width="1980"] نمایی دیگر از اتاق ناهارخوری[/caption]

 

[caption id="attachment_34442" align="aligncenter" width="1200"] میزتحریر دیکنز[/caption]

 

[caption id="attachment_34443" align="aligncenter" width="1600"] آشپزخانه خانه‌موزه دیکنز[/caption]

 

[caption id="attachment_34445" align="aligncenter" width="1600"] اتاق نشیمن خانه دیکنز[/caption]

 

[caption id="attachment_34441" align="aligncenter" width="1350"] تختخواب دیکنز[/caption]

 

[caption id="attachment_34440" align="aligncenter" width="1800"] بخشی از اشیای خانه‌موزه دیکنز[/caption]

 

[caption id="attachment_34448" align="aligncenter" width="1200"] مجسمه‌ افسر نیروی دریایی که در رمان دامبی و پسر به آن اشاره شده است[/caption]

 

[caption id="attachment_34449" align="aligncenter" width="1350"] سنگ‌قبر رابرت سیمور، تصویرساز کتاب‌های دیکنز در موزه چارلز دیکنز[/caption]

 

[caption id="attachment_34454" align="aligncenter" width="1225"] تصویری از جو؛ پسرک چاق│ در رمان «یادداشت‌های پیکویک» رمانی که سال 1836 منتشر شد، دیکنز در توصیف «جو؛ پسرک چاق» می‌نویسد که او به‌سختی می‌تواند بیدار بماند و همیشه خواب است. پزشکان در سال 1956 کشف کردند چرا مردمی که از چاقی مفرط رنج می‌برند به‌سختی می‌توانند بیدار بمانند. این دانشمندان که یافته‌هایشان به‌لطف توصیفات دیکنز در این رمان به‌دست آورده بودند در بزرگداشت این نویسنده شهیر انگلیسی، این اختلال را «سندرم پیک‌ویکین» نامگذاری کردند[/caption]

 

[related-post id="10920"]

[related-post id="23575"]

[related-post id="11159"]