سال 1906 موزه سیلکبرگ هوون‌گاردن با مالکیت خصوصی در این ساختمان راه‌اندازی شد و از سال 1939 به مالکیت شهرداری درآمد.
بلیت ورود به این موزه برای بزرگسالان 65 کرون دانمارک، برای کودکان و افراد زیر 18 سال رایگان و برای گروه‌های بیش‌از 10 نفر، 55 کرون دانمارک برای هر نفر است. هزینه بازدید مدارس از نمایشگاه‌های دائمی این موزه هم رایگان است.
موزه سیلکبرگ مجموعه‌هایی را از همین منطقه مربوط به عصر نوزایی (رنسانس) و اشیای قلعه قدیمی در اختیار دارد که به‌خصوص آثار شیشه، بخش مهمی از آن‌ها را تشکیل می‌دهد. اتاق نشیمن این ساختمان هم به سبک طراحی عصر ویکتوریا مبلمان شده است. در بخش مجموعه‌های قرن بیستم هم آثاری از جنگ جهانی دوم خودنمایی می‌کند.
[caption id="attachment_3005" align="aligncenter" width="1000"]
موزه سیلکبرگ هووِن‌گاردن در قدیمی‌ترین ساختمان شهر سیلکبرگ دانمارک تاسیس شده است. ریتمیه‌ستر هانس نیکولای هوف، این ملک اربابی را بین سال‌های 1767 تا 1770 روی باقی‌مانده‌های قلعه قدیمی سیلکبرگ ساخت[/caption]
اربابان عصر آهن
شاید بتوان گفت مهم‌ترین مجموعه خانه اربابی هوون‌گاردن مربوط به یافته‌های باستان‌شناختی با تمرکز ویژه بر ابتدای عصر آهن باشد. در مجموعه این دوره دو مومیایی طبیعی نگهداری می‌شود که یکی از آن‌ها مرد تالوند و دیگری زن اِلینگ است.
این زن و مرد ماقبل‌تاریخ که در اثر فرورفتن در باتلاق مومیایی شده‌اند، باستان‌شناسان و انسان‌شناسان را از اقصی‌نقاط دنیا به طرف این موزه می‌کشانند.
مرد تالوند
6 می 1950، دو برادر در روستای تالوند در 10 کیلومتری سیلکبرگ جسد مردی را در باتلاق پیدا کردند و چون تصور می‌کردند این مرد به‌تازگی مرده است بلافاصله به پلیس محلی گزارش دادند. اما بررسی‌های پزشکی قانونی نشان داد که این مرد باوجودآنکه چهره کسی را داشت که تازه مرده مدت‌ها پیش در باتلاق غرق شده است و حتی چند صد سال از مرگ آن می‌گذرد. بنابراین، این جسد برای بررسی‌های بیشتر به موزه ملی دانمارک منتقل شد.
پژوهش‌های کارشناسان این موزه درباره جسد عجیب تالوند آغاز شد. نتایج پژوهش‌های دانشمندان موزه ملی دانمارک نشان داد که بدن متعلق به مردی بزرگسال با سن تقریبی بین 30 تا 40 سال و قد حدود 161 سانتی‌متر و موهایی کوتاه به بلندی بین 1 تا 2 سانتی‌متر است.
نکته بسیار جذابی که به این جسد شهرت جهانی بخشید این است که برخلاف تحقیقات اولیه پزشکی قانونی که تاریخ مرگ را چند صد سال اعلام می‌کرد این مرد حدود سال 300 پیش‌ازمیلاد و عصر آهن در حوزه اسکاندیناوی زیسته و با پرت شدن در باتلاق به مومیایی طبیعی تبدیل شده است. اما طبیعت مرداب به‌خوبی از این جسد و به‌خصوص چهره‌اش محافظت کرده است به‌طوری‌که سر و پاها و انگشت‌ها کاملاً دست‌نخورده و سالم باقی مانده‌اند، هرچند بازوها و دست‌ها تقریباً به صورت اسکلت درآمده‌اند.
باتوجه به طنابی که دور گردن مرد تالوند است به‌نظر می‌رسد این مرد عصر آهن را ابتدا دار زده‌اند و بعد به باتلاق پرتاب کرده‌اند. پس از انجام این مطالعات، مرد تالوند به زادگاهش بازگشت و اکنون در موزه سیلکبرگ نگهداری می‌شود.
[caption id="attachment_3007" align="aligncenter" width="1067"]
مرد تالوند که بیش از 2300 سال قدمت دارد حدود سال 300 پیش‌ازمیلاد و عصر آهن در حوزه اسکاندیناوی زیسته و با پرت‌شدن در باتلاق به مومیایی طبیعی تبدیل شده است[/caption]
[caption id="attachment_3008" align="aligncenter" width="2048"]
طبیعت مرداب به‌خوبی از این جسد و به‌خصوص چهره‌اش محافظت کرده است به‌طوری‌که، سر و پاها و انگشت‌ها کاملاً دست‌نخورده و سالم باقی مانده‌اند[/caption]
بدن زنی در گل
زن الینگ هم نمونه دیگری از مومیایی‌های باتلاقی عصر آهن است که در مجموعه باستان‌شناختی موزه سیلکبرگ نگهداری می‌شود. بدن این زن زیر لایه‌هایی از زغال‌سنگ نارس مدفون شده و بنابراین قابل شناسایی نیست اما بازدیدکنندگان این موزه با دیدن طره‌ای از موهای بافته‌شده و سر زن که به‌طرف پایین است محو تماشای این مومیایی طبیعی می‌شوند.
[caption id="attachment_3009" align="aligncenter" width="800"]
زن الینگ مونه دیگری از مومیایی‌های باتلاقی عصر آهن است که در مجموعه باستان‌شناختی موزه سیلکبرگ نگهداری می‌شود. بدن این زن زیر لایه‌هایی از زغال‌سنگ نارس مدفون شده و بنابراین قابل شناسایی نیست[/caption]
12 سال پیش‌از کشف مرد تالوند، یک کشاورز محلی به‌نام ینز زاکاریاسون در 1938 زن الینگ را در غرب سیلکبرگ پیدا کرد و ابتدا فکر کرد که بقایای حیوانی غرق‌شده باشد. از چهره زن چیز زیادی باقی نمانده و هیچ ردی از اندام‌های داخلی بدنش وجود ندارد. اعتقاد بر این است که زن الینگ هم همانند مرد تالوند به دار آویخته شده و تاریخ مرگ حدود 280 پیش‌ازمیلاد در عصر آهن اسکاندیناوی است. اگر موهای این مومیایی طبیعی که به‌سبک زنان اسکاندیناوی بافته شده وجود نداشت در آن‌زمان تعیین جنسیت این جسد باتلاقی غیرممکن می‌شد. بعدها مطالعاتی که از طریق پرتو ایکس انجام شد نشان داد که لگن خاصره این جسد شبیه به استخوان لگن زنان است و بنابراین، جنسیت مومیایی به‌طور قطعی زن اعلام شد.
در 1978، این بدن تحت مطالعات رادیوگرافی قرار گرفت و با دقت بالایی سن زن حدود 25 سال تخمین زده شد. به‌نظر می‌رسد این زن در مراسم قربانی انسان با زندگی وداع کرده است.
[caption id="attachment_3012" align="aligncenter" width="800"]
اگر موهای این مومیایی طبیعی که به‌سبک زنان اسکاندیناوی بافته شده وجود نداشت در آن‌زمان تعیین جنسیت این جسد باتلاقی غیرممکن می‌شد[/caption]
به‌طورکلی، مومیایی به جسدی گفته می‌شود که بافت‌های نرم آن یا به دلایل اقلیمی و طبیعی چون شرایط خشکی و انجماد شدید و کمبود هوا (مومیایی طبیعی) یا به دلایل عمدی و مصنوعی، برای مثال خاکسپاری‌های آیینی (مومیایی دست‌ساز بشر) محافظت می‌شود.
مومیایی‌های طبیعی به دلیل شرایط محیطی که به ساخت‌شان منجر شده است هم از منظر مطالعات میان‌رشته‌ای و هم برای علاقه‌مندان موضوعات باستان‌شناختی از جذابیت‌های بیشتری از مومیایی با دخالت دست انسان برخوردارند و یکی از دلایل علاقه‌مندی به مرد تالوند و زن الینگ و شهرت جهانی موزه شهر کوچک سیلکبرگ هم همین‌مسئله است.
نظر شما