در تقویم ایران باستان هر ماه ۳۰ روز بود، زرتشتیان همچنان آیین های خود را بر اساس آن برگزار می کنند، هر یک از روزهای ماه با عنوان مشخصی نامگذاری شده که نام ۱۲ روز از ماه با نام ماه های سال مشابه است.

آیین های ماهانه در تقویم کهن زرتشتی زمانی برگزار می شود که نام روز و ماه با یکدیگر مطابق باشد؛ برای مثال روز دوم هر ماه به عنوان اردیبهشت نامگذاری شده است و آیین اردیبهشتگان در روز اردیبهشت (دوم) از ماه اردیبهشت برگزار می شود.

در باور نیاکان زرتشتی، چهار عنصر اصلی شامل آب، هوا، خاک و آتش تشکیل دهنده گیتی است که سبب تداوم حیات موجودات و ارجمند هستند و باید آنها را پاک نگه داشت و در پاسداشت آنها کوشید.

آنان برای یادآوری این نکته جشن هایی را در طی سال برای گرامیداشت هر کدام از این چهار عنصر برگزار می کردند که همچنان ادامه داد.

برای مثال جشن خردادگان و آبانگان در پاسداشت آب، اردیبهشتگان و آذرگان در پاسداشت آتش و اسفندگان در پاسداشت زمین است.

ریشه اوستایی اردیبهشت، «اشه و هیشته» به معنی بهترین راستی است.

«وهیشته» در دستور زبان اوستایی صفت تفضیلی و به معنی بهترین و «اشه» نیز به معنی پاکی، راستی و هنجار هستی است.

در باور زرتشتی، نماد مینوی (معنوی) پاکی و راستی، «اشه و هیشته» و نماد گیتوی (مادی) آن آتش است، چرا که آتش پاک ترین و پاک کننده ترین عنصر گیتی محسوب می شود.

زرتشتیان در آیین اردیبهشتگان به آتشکده می روند و به اوستاخوانی می پردازند و برای سربلندی نظام جمهوری اسلامی دعا می کنند.

منبع: ایرنا