چمدان: در مرکز شهر تبریز عمارتی چهار طبقه وجود داشت که برخی آن را عالی قاپو تبریز و برخی آن را شمس العماره تبریز نام داده‌اند. پیشینه این عمارت به دوره صفوی برمی‌گردد. این کلاه فرنگی را نجفقلی خان پسر مرتضی قلی خان دنبلی ساخته بود. در زمان عباس میرزا نایب السلطنه مقر ولیعهد فتحعلی شاه شد و نام آن عالی قاپو بود. هنگام ولیعهدی ناصرالدین میرزا به تقلید از کاخ شمس‌العماره تهران نام شمس‌العماره گرفت. در زمان مظفرالدین شاه تعمیرات کلی و اساسی در آن به عمل آمد و در ی قسمت شمال باغ عالی قاپو، عمارت حرمخانه احداث شد.

در زمان اقتدار حکومت قاجار صحن و محیط باغ عالی قاپو در روز عاشورا محل عزاداری دسته جات قمه زن و سینه زن بودکه از طرف ولیعهد به دسته باشی‌ها، طاقه شال انعام می‌دادند و ابوالحسن خان اقبال آذر در مراسم شبیه خوانی ماه محرم در این محوطه هنرنمایی بی‌نظیری از خود نشان می‌داد. عکس زیر به مراسم عروسی محمد علی میرزا در این عمارت منتسب شده است.



این عمارت در سال‌های 1312 و 1313 از سیل و آتش سوزی آسیب جدی دید و در سال 1326 باقی مانده آن برای ساخت فرمانداری تبریز به طور کامل تخریب شد. زمانی که این بنا دچار آتش سوزی شده بود، برای آن شعری نیز سروده بودند. این بنا جزئی از خاطرات جمعی شهر تبریز است که حالا جز عکس‌ها چیزی از آن باقی نمانده است.

الین ده لاله گئتمه خیاله | اوت توتوب یانوب شمس‌العماره

 در دستت لاله، به فکر مرو، آتش گرفته سوخته شمس‌العماره