چمدان: پرویز حاصلی نقاش و عضو هیأت علمی دانشگاه الزهرا در این نشست، با بیان اینکه نقاشی ایرانی پس از صفویه تحت تاثیرات غربی روند متفاوتی نسبت به گذشته را شاهد بوده است گفت: با اندیشه احیای نگارگری و تاسیس مدرسه صنایع قدیمه در 1309 هجری شمسی، مجددا نسل هایی از هنرمندان به این هنر روی آوردند و تلاش کردند علیرغم گسست چند نسل و به فراموشی رفتن معیارها و اصول، نقاشی به شیوه ایرانی را باز سازی کنند.
این عضو گروه نگارگری مرکز هنرهای تجسمی افزود: اگر چه جریان معاصر هم متاثر از رویکردهای هنر غرب بوده است،در ابتدا گرایش ها به هنر اروپایی، «فرنگی سازی» شمرده میشد و در جهت تبیین ویژگی های سبکی به کار میرفت.
او افزود: محققین غالبا فرنگی سازی را رفتاری منفعلانه در برابر تاثیرات غربی معرفی کردهاند که در رقابت با معیار های سنتی قرار می گیرد.
عضو هیأت علمی دانشگاه الزهرا در ادامه با اشاره به پژوهش «گرایش هنرمندان در نگارگری معاصر » که توسط وی صورت گرفته اظهار داشت: این پژوهش می کوشد چگونگی تجربیات معاصر را در دو رویکرد احیاء سنت و فرنگی سازی مورد پرسش قرار دهد و هدف از آن ایجاد مبنایی برای شناخت ظرفیت های فرنگی سازی در دوره معاصر و در مراحل بعد هماهنگی آن با اصالتهای نگارگری است.
وی افزود: براساس یافتههای این پژوهش، در دوره معاصر عواملی چون سایه زنی، تناسبات و آناتومی شاکله کلی و قرار دادی یافته، دورنما سازی و پرسپکتیو به شکل محدود مورد استفاده است.
حاصلی گفت : شخصیت سازی و حالات عاطفی تداوم یافته و از منابعی همچون عکاسی بهره گیری می شود، اما جنسیت سازی، تعیین زمان طبیعی در اثر و زوایای دید چندان گسترش نیافته و مورد نظر نیستند.
کد خبر 241570
نظر شما