او افزود: نواهای طبیعی همانند صدای قطرات آب در دل غارها و یا وزیدن باد در تنه خالی درختان و چه چه پرندگان خوش صدا الهام بخش ساخت و خلق ساز ها و نواها هستند.

این هنرمند افزود:در تاریخ، بشر به صورت غریزی با نوای آواز و صدای ساز به شور آمده چنانچه درغم و شادی، هنگامه کار، شکار، جنگ و ...از هر ابزاری که تولید صدا می کرده در جهت تقویت خود و رسیدن به هدفش استفاده برده و در این راه به پیشرفتهایی دست یافت و توانست طیفی از ساز های مختلف نظیر سازهای بادی، کوبه ای و زهی را بیافریند.

حیدری اظهار داشت: هر ملتی به فراخور حیات، مذهب، اقلیم ویا شرایط مختلف زندگی خود نوعی از ابزار موسیقی را ساخته و بوجود می آوردند که برخی آداب خاصی را برای آن قوم و ناحیه به همراه دارد یا در خدمت دین، درمان بیماریها، دفع بلایای طبیعی، بارش رحمت الهی و بعضی دردستگاه حکومتی برای اعلان جنگ، پیام رسانی، ویا ... به کار گرفته شده است.

این پژوهگر و نویسنده گفت:بشر آموخته است که در پی حفظ و حراست از سرگذشت و تاریخ پیشینیان خود باشد، آن دسته از آداب و رسوم یا ابزارهایی را که در طول زمان دیگر استفاده نمی کند و یا کمتر مورد استفاده دارد را ثبت و ضبط کند چرا که یکی از ارکان اساسی و بنیادین حیات انسانها گذر از سه نقطه جاری از زمان به نام دیروز - امروز و فردا می باشد که سخت به هم پیوسته و تنیده است و قابل تفکیک از یکدیگر نیستند و در پی هم شکل می گیرند و می گذرند.

وی افزود:در میان آفرینش‌های مختلف و ابداعات گوناگون وابزارهای فراوانی که انسانها در زمینه های متفاوت برای رفع نیازهای خود ساخته اند بخشی نیز با روح و روان آدمی مرتبط بوده که ابزار و آلات موسیقی و خنیا است.

حیدری اظهار داشت:دلیل دشواری در ساختن و نواختن هر ابزار موسیقایی رفته رفته این کار به شکلی کار بردی در زیبایی شناختی درآمده و هرکس که در آن به کمال و زیبایی می رسیده را متفاوت با دیگران می نموده و از اینجا به بعد به شکلی خاص تبدیل به یک فن شده و در پی آن شاخه ای از هنر بوجود می آید که هنر خنیای ایرانی است.

وی گفت: واژه هنر مشهورتر و مفهوم‌تر از آن است که بخواهیم به تفصیل از ریشه و تبار آن سخن بگوییم چنانکه می دانیم این واژه در اصل اوستایی و پهلوی بوده و مرکب از «هو» به معنای خوب، نیک، زیبا، بسیار، بسنده و رسا میباشد و «نَرَ» به معنای مرد که درمجموع به معنی نیک مرد یا انسانی با فضایل و خصایل پاک انسانی است.

او افزود:ایران و ایرانیان با داشتن بیش از شش هزار سال تاریخ کهن و فرهنگ ژرف در همه رشته های علمی و هنری سرآمد تمام اقوام و ملل جهان بوده و می توان با شواهدی که در دست داریم وشهادت تاریخ نویسان شرق و غرب به این یقین رسید و با مطالعه و بررسی بیشتر می توان ریشه و پایه اکثر ساز های موسیقی امروزی را در سراسر جهان که مورد استفاده هنرمندان قرار دارد را به ایران نسبت داد.

این هنرمند اظهار داشت:از جمله این اسناد مهر (چغامیش) است که گواهی می دهد ایرانیان اولین فرم نوازندگی گروهی را حدود شش هزار سال پیش در جهان داشته اند.

وی خاطرنشان کرد:سندی دیگر در این خصوص حجاریهای طاق بستان است که در آن گروه های چنگ نواز را که در قایق نشسته و به خنیا مشغول هستند را به تصویر کشیده است.

او در ادامه بانگاهی گذرا به بررسی ریشه شناسی وسیر تحول و تکامل و مشتقات تنبور که یکی از قدیمی ترین سازهای زهی مضرابی است پرداخت و گفت: تنبور رامی‌توان در سازهای زهی مضرابی دانست؛ این ساز کهن از چند جهت از دیر باز تا کنون مورد توجه بوده است.

گفتنی است این نشست با اجرای موسیقی زنده توسط پیمان پور شکیبایی نوازده تار، مریم گودرزی نوازده دف، مازیار حیدری نوازنده تنبور همراه بود.