این پزشک هوادار محیط زیست در سال ۱۳۴۵ بیمارستانی را در شهرگنبد کاووس تأسیس کرد و پس از آن در ۱۳۴۹ زندگی شهری را رها کرد و به زندگی در جنگل گلستان رو آورد. او تبدیل به یک گیاه‌خوار مطلق شد و زندگی خود را وقف دفاع از محیط زیست و ترویج گیاه‌خواری کرد.
بسکی در سال ۱۳۴۹ به نوعی بیماری مبتلا می‌شود که تصور می‌کند سرطان معده است اما چنین نبود. او می‌گفت میل غذا و افراط در گوشت خوردن او را به چنین مشکلی دچار کرده است. او پس از بهبودی، زندگی‌اش را وقف طبیعت می‌کند. بسکی به تأثیر شفابخش گیاهان دارویی اعتقاد داشت.
او در چند دهه اخیر فعالیت‌های گسترده‌ای در زمینه حفاظت از طبیعت و محیط زیست انجام داد که راه اندازی بنیاد جهانی دکتر بسکی با عنوان مکتب حرمت حیات با هدف حفظ محیط زیست از آن جمله است.
تاسیس بیمارستان و زایشگاه دکتر بسکی، تاسیس مدرسه تیزهوشان و خانه ریاضی استان گلستان و سرای گاندی (تیزهوشان فقیر در روستاها) و وقف ۶ باب منزل مسکونی در مشهد از دیگر فعالیت‌های این پزشک طرفدار طبیعت است.
بسکی از ۶ سال پیش به دلیل سکته مغزی ابتدا در بیمارستان و سپس در منزل بستری و تحت مراقب بود اما از ۱۶ آبان پارسال به دلیل مشکلات تنفسی به بخش مراقبت‌های ویژه بیمارستان بسکی در گنبدکاووس منتقل شد.
مراسم تشییع پیکر پدر طبیعت ایران ساعت ۱۴ روز جمعه از مقابل بیمارستان بسکی گنبد آغاز و سپس در روستای تنگراه به خاک سپرده می‌شود. تنگراه (تنگ راه) روستایی از توابع بخش گالیکش شهرستان مینودشت در استان گلستان است.
سهیلا بسکی دختر او نیز که نویسنده و مترجم و بنیان‌گذار جایزه معمار و نشریه تخصصی معمار بود خرداد ۱۳۹۴ به وقت دیدار با اعضای خانواده‌اش در استانبول درگذشت. او در سال ۱۳۸۲ برنده جایزه گلشیری برای بهترین مجموعه داستان اول سال ۱۳۸۱ شده بود. دومین مجموعه داستان او به نام بی بی پیک نیز در سال ۱۳۸۵ نامزد همین جایزه شد.
نظر شما