چمدان:  پیروز حناچی در کنفرانس بین‌المللی حفاظت از میراث قرن بیستم در محل باغ نگارستان گفت: تلاش ‌می‌شود با تبدیل این مکان‌های واجد ارزش به کافه کتاب یا خانه‌های فرهنگی جریان جدیدی در این حوزه آغاز شود.

وی با بیان اینکه میراث جدیدی که در اختیار بخش دولتی قرار دارد در معرض تهدید مستقیم نیست افزود: بسیاری از آثار میراث معاصر که در اختیار بخش خصوصی است در معرض تهدید قرار دارد. شهرداری تلاش می‌کند با کمک و همکاری مالکان، این میراث را حفظ کند.

حناچی تاکید کرد: در دوره حاضر باید از میراث تاریخی و معاصرمان حفاظت کنیم. برخی از آثار شاید سن‌شان قدیمی نباشد اما دارای ویژگی‌هایی هستند که واجد ارزش حفظ هستند و در سطح شهر یادگار و خاطره جمعی هستند. به عنوان مثال کوچه‌ای که شهید اندرزگو در آن به شهادت رسیده شاید از نظر سنی، میراثی نباشد اما بسیاری از مردم شهر با آن کوچه خاطره دارند که باید حفظ شود و یا خانه مشاهیر که در دوره معاصر ایجاد شده اما واجد ارزش حفظ است که حتی می‌توانند این آثار معاصر به ثبت جهانی نیز برسند.

شهردار تهران با تاکید بر اینکه ساختمان‌های دانشگاه تهران آنقدر واجد ارزش است که قابلیت ثبت جهانی دارد و در این خصوص به مسئولان دانشگاه نیز توصیه‌هایی شده است گفت: وقتی صحبت از منظر فرهنگی و شهر تاریخی می‌کنیم نگاه متفاوت می‌شو. دانشگاه تهران علاوه بر حفاظت، هدایت جریان‌های جدید را نیز دنبال می‌کند.

وی ادامه داد: سه تغییر در دنیا شامل توسعه بخش خصوصی، خروج صنعت از شهرها و عدم تمرکز و واگذاری قدرت از دولت مرکزی با محلی فرصت ایجاد کرده و باعث تغییرات زیادی شده است که در صورت نداشتن برنامه ریزی به تهدید تبدیل خواهد شد. دولت نیز با این نگاه کارخانه تاریخی سیمان ری را در اختیار شهرداری تهران قرار داد.

شهردار تهران در حالی در این اظهارات را در کنفرانس بین‌المللی حفاظت از میراث قرن بیستم در محل باغ نگارستان مطرح کرده است که روز گذشته خبری مبنی بر تخریب پاتوق (پاتوغ) محمدرضا شجریان در ایسنا منتشر شد که به نظر می‌رسد این پاتوق مصداق یکی از آثار و بناهایی است که شاید قدیمی و تاریخی نباشند اما به دلیل ویژگی‌هایی که دارد واجد ارزش حفظ به شمار می‌آید.

اگر به خیابان شهید سودمند بروید نیازی به پیدا کردن پلاک شرکت دل آواز نیست ؛ اواسط کوچه روی دیوار نوشته شده «درود بر خسرو آواز ایران».  «خسرو آواز» لقبی بود که فریدون مشیری به شجریان داد و برای اولین بار در کنسرت بیستون ارکستر ملی پشت تریبون رفت و شجریان را با این نام خطاب کرد. حالا در این محل شایعه شده است که قرار است این ساختمان فروخته شود و احتمالا جای آن ساختمانی چند طبقه بالا رود.

«دل آواز» که حدود ۳۰ سال است در خیابان شریعتی، خیابان شهید سودمند واقع شده، ملکی سه طبقه قدیمی است که سالیان بسیار محمل موسیقی ایرانی بود. رفت و آمد بزرگان هنر ایران، تمرینات کنسرت شجریان، دفتر نشر آثارش، کلاس‌هایش، دفتر فروش بلیت‌های کنسرتش، نشست‌های خبری او و … همه و همه اینجا برگزار می‌شده است.

این کوچه و خانه اوقاتی که شجریان سفر نبود، شاهد رفت و آمد جمعیت زیادی از علاقمندان برای دیدن این هنرمند بود. بسیاری از علاقمندان او از شهرهای مختلف بدون هیچ هماهنگی ساعت‌ها جلوی در منتظر بودند تا شاید شجریان را زمان سوار شدن بر اتومبیلش ببینند. اما چند سالی است این کوچه و خیابان رونق سابق را ندارد. نه عصرهای یکشنبه شاگردان به «دل آواز» می آیند، نه هنرمندان برای تمرین کنسرت.

محمدرضا شجریان چند سال است با اعلام بیماری سرطان خود تمام فعالیت‌های حرفه‌ای خود را قطع کرده و به درمان بیماری می‌پردازد و این روزها دیگر به «دل آواز» سر نمی‌زند.

حالا زمزمه‌های شایعه فروش این ملک هم به گوش می‌رسد که در این صورت ظرف چند روز همه ساختمان تخلیه و به احتمال زیاد مانند خانه‌های قدیمی محله بهار و شریعتی تخریب می‌شود. به همین دلیل روانه «دل آواز» می‌شوم.

یکی از اهالی این کوچه درباره ساختمان قدیمی «دل آواز» به ایسنا می‌گوید: «ما از قدیمی‌های این محل هستیم. حسابش از دستم در رفته ولی فکر کنم ۲۰-۳۰ سالی هست که دفتر استاد شجریان اینجاست. ما خانه قدیمی را کوبیدیم و از نو ساختیم برای بچه‌ها، اما این ساختمان قدیمی هم خودش هویت محل است و صاحبش. شجریان چشم چراغ محله‌ ماست…» می پرسم آیا می‌داند قرار است یکی از خیابان‌های تهران به نام شجریان نامگذاری شود؟ می‌گوید: «بله. البته ما سال‌ها است به همه فامیل، دوست و آشنا پز می‌دهیم که ساکن خیابان شجریانیم.»

او می‌گوید: «همه ما اتومبیل استاد را از قدیم می‌شناختیم. هر بار که در کوچه پارک بود دائم نگاه می‌کردیم که چه زمانی از دفتر بیرون می‌آید که سلام علیکی بکنیم. چند عکس یادگاری هم دارم. اما شلوغ‌ترین روزها مربوط به زلزله بم بود که استاد کنسرت گذاشت. مردم برای خرید بلیت هجوم می‌آوردند. یک بار هم یک ماشین از صبح ایستاد دم در و صدای نوار استاد را بلند کرد که شاید استاد متوجه شود. (با خنده می‌گوید) این آخری خیلی اعصاب همه را به هم ریخت …»

شهردار تهران همانطور که در این گزارش آمده تاکید کرده است که برخی از آثار و بناها شاید سن‌شان قدیمی نباشد اما دارای ویژگی‌هایی هستند که واجد ارزش حفظ هستند و در سطح شهر یادگار و خاطره جمعی هستند. به طور حتم ساختمان «دل آواز» نیز دارای چنین ارزشی است و امید می‌رود شهرداری تهران همتی به خرج دهد و این ملک را خریداری کرده و به پاتوقی دائمی برای موسیقی و موسیقی‌دانان تبدیل کند. در کنار آن می‌تواند موزه‌ای هم از آثار استاد شجریان دایر کند. همانند آنچه برای استاد عزت الله انتظامی صورت گرفت.