چمدان: نوروز به‌عنوان مهم‌ترین مراسمی که در آن آغاز اعتدال بهاری را جشن می‌گیرند شناخته شده و امروزه در ۱۷ کشور جشن‌های نوروز برگزار می‌شود.

علاوه‌ بر نوروز، جشن‌های دیگری هم در فرهنگ‌های مختلف با عنوان «جشن بهار» برگزار می‌شود.

جشن رنگ│ «هولی» یا «جشنواره رنگ‌ها» شناخته می‌شود، جشن بهار هندوها است که در سراسر هند، نپال، بنگلادش و پاکستان که به‌عنوان کشورهای شبه‌قاره هند شناخته می‌شوند و همچنین کشورهای آفریقای جنوبی، مالزی، انگلستان، ایالات‌متحده‌آمریکا، کانادا و فیجی که جمعیت هندی زیادی دارند برگزار می‌شود. هولی به‌معنی پیروزی خیر بر شر، آغاز بهار و پایان زمستان است که با دیدار با دیگران، خنده و شادی و بازی، فراموش‌کردن و بخشیدن و ترمیم‌کردن روابط ازهم‌گسسته همراه می‌شود.

این جشن که به‌‌ شکرانه محصولات کشاورزی خوب نیز برگزار می‌شود، یک‌شب و یک‌روز کامل به‌طول می‌انجامد. هولی از غروب پورنیما (به‌معنی روز ماه کامل) از ماه قمری فلاگونا آغاز می‌شود. برپایه تقویم هندی ویکرَم سموَت، فلاگونا ماهی بین اواسط فوریه تا اواسط مارس است.



 

هانامی؛ جشن شکوفه‌های گیلاس│جشن شکوفه‌های گیلاس یکی از جشن‌های آیینی‌سنتی است که چندین قرن است در سرزمین آفتاب تابان، ژاپن، برگزار می‌شود.

جشن ساکورا یا جشن شکوفه‌های گیلاس که به آن «هانامی» هم می‌گویند، مراسمی سنتی برای لذت‌بردن از زیبایی زودگذر گل‌ها است. این جشن از اواخر مارس (اوایل فروردین) تا اوایل می (اوایل اردیبهشت) یعنی در مدت‌زمانی که درختان گیلاس در سراسر ژاپن شکوفه می‌دهند، برگزار می‌شود.

هانامی قدمتی طولانی دارد و گفته می‌شود که به دوره نارا باز می‌گردد. دوره نارا بخشی از تاریخ ژاپن است که طی آن، حکومت ژاپن قدرت گرفت. این دوره از سال ۷۱۰ تا ۷۹۴ میلادی را در برمی‌گیرد و از زمانی آغاز می‌شود که امپراتریس گمه‌ای، پایتختش را هی‌جوکیو قرار داد که نام قدیم نارا است. در این مراسم، زنان و مردان لباس سنتی ژاپنی را می‌پوشند و آغاز بهار را جشن می‌گیرند.



 

سال نوی چینی│ سال نوی چینی از مهم‌ترین تعطیلات سنتی مردم چین است. در تقویم چینی، سال نو، با نمایان‌‌شدن ماه در نخستین روز سال آغاز می‌شود و به‌همین‌علت به سال نوی چینی سال نوی قمری شرق دور هم گفته می‌شود.

جشن سال نو، 15 روز است و با جشن فانوس پایان می‌یابد. اما جشنواره بهار چینی از ۲۱ ژانویه آغاز شده و تا اول مارس ادامه خواهد داشت. این ۴۰ روز که «چونیون» نامیده می‌شود مصادف با دوره‌ای است که مردم چین به زادگاهشان بازمی‌گردند تا جشنواره بهار و سال جدید قمری را کنار خانواده‌هایشان برگزار کنند.

این جشن علاوه‌بر چین، در هنگ‌کنگ، تایوان، برونئی، کره‌شمالی و کره‌جنوبی، مغولستان، نپال، بوتان، ویتنام، سنگاپور، اندونزی، مالزی، فیلیپین و تایلند برگزار می‌شود.



 

جشنواره «یورویک وایکینگ»│ جشنواره «یورویک وایکینگ» جشنی به‌جامانده از سنت قدیمی شمال اروپا است. براساس این سنت، در روزگار کهن، وایکینگ‌ها آخر فوریه را به‌عنوان نشانه‌ای برای پایان زمستان و شروع بهار جشن می‌گرفتند. سازمان باستان‌شناختی یورک انگلستان این سنت را دهه ۸۰ میلادی احیا کرد و از آن‌ زمان تاکنون آن را همه ساله به‌صورت نمایش نبردهای وایکینگی و جشن و پایکوبی در مرکز شهر یورک برگزار می‌کند.



 

نمایشگاه قرون‌وسطایی سنت‌آیوز│ نمایشگاه قرون‌وسطایی سنت‌آیوز در ولز جنوبی جدید کشور استرالیا همه‌ساله در هفته آخر ماه سپتامبر و همزمان با آغاز فصل بهار در نیمکره جنوبی برگزار می‌شود.

همه‌ ساله هفته آخر سپتامبر در شهر کوچک سنت آیوز در ولز جنوبی جدید (نیو ساوث‌ولز) در استرالیا جشنواره‌ای برگزار می‌شود که به‌مدت دو روز مردم را از زندگی ماشینی امروزی دور می‌کند و به سده‌های میانی انگلستان و عصر شوالیه‌های اروپا می‌برد.

این جشنواره روزهای ۲۲ و ۲۳ سپتامبر در زمین نمایشگاه‌های این شهر کوچک استرالیایی برگزار می‌شود و در آن، زنان و مردان و کودکان سنت آیوز با لباس‌هایی به شکل مردمان روزگار قرون وسطایی انگلستان در رقابت‌هایی به شکل مسابقات شوالیه‌ها شرکت می‌کنند.

این جشنواره که گردشگرانی را از سراسر استرالیا به سنت آیوز جذب می‌کند از یک سو قادر است مردم را با فرهنگ اجداد انگلیسی‌شان آشنا کند و از سوی دیگر به‌مدت دو روز آنها را در دل طبیعت و دور از زندگی صنعتی و ماشینی امروزی نگه دارد و حس همکاری و تعاون را در آنها تقویت کند.

«نمایشگاه قرون‌وسطایی سنت‌آیوز» را به‌ نوعی می‌توان جشنواره بهاری این شهر کوچک در نیمکره جنوبی زمین دانست.



 

جشن فاشینگ│ فاشینگ، جشنی خیابانی ویژه نواحی جنوبی آلمان است و همه ساله با آغاز مارس در بسیاری از شهرهای این منطقه ازجمله فرانکفورت، کلن، دوسلدورف، ماینتس، فولدا، کوتبوس و زلینگن‌اشتات برگزار می‌شود. علاوه‌بر جنوب آلمان، این جشنواره که به «کارناوال سیاه» هم معروف است در برخی مناطق کشورهای سوییس و اتریش هم دیده می‌شود.

در فاشینگ، مردم به‌شکل شیاطین، هیولاها، اجانین، ساحره‌ها، جادوگرهای سیاه‌دل، گرگ‌های درنده‌خو و ارواح خبیث در دل جنگل‌های تاریک لباس می‌پوشند.

در حقیقت، اجداد مردم امروزی این ناحیه از آلمان، هزاران سال پیش از جنگل‌های تاریک و حیات‌وحش داخل آن وحشت داشتند و به‌ویژه زمستان‌ها به‌دلیل مه‌ و برف و بوران طولانی، روزهای کوتاه و شب‌های بلند از ورود به جنگل خودداری می‌کردند.

همین ترس به خلق قصه‌های فولکور با موضوع شیاطین و ارواح جنگل منجر شد.

همچنین مردم اواخر زمستان، در آستانه بهار، همزمان با بلندشدن روز و غلبه نور بر تاریکی برپایه این قصه‌ها نمایش‌هایی خیابانی با این موضوع برگزار می‌کردند و این‌گونه تلاش می‌کردند تا بر وحشتی که پشت‌ سر گذاشته‌اند غالب شوند.

هرچند ریشه این جشنواره به اقوام اولیه سلتی و ژرمنی ماقبل تاریخ بازمی‌گردد اما همانند بسیاری از جشن‌های اروپا ازجمله هالووین، کلیسا آن را در سده‌های میانی با ایجاد تغییراتی احیا کرد.

در نسخه جدید کلیسایی فاشینگ، موجودات ترسناک این جشنواره به نمادی از نیروهای تاریکی پیش‌از آمدن مسیح و عید پاک تبدیل شدند و این جشن نشان می‌داد که چگونه مسیحیت بشریت را از این تاریکی رهایی داده است.