این مساله اتفاق عجیبی نیست در میان ایتالیایی‌ها و فرانسوی‌ها هم اینگونه اتفاقات بسیار رواج دارد.
غذا یک مساله فرهنگی است و گاهی آنقدر جدی می‌شود که فرهنگ غذا جنبه هویت جمعی در میان گروه‌های مختلف ایجاد می‌کند و مردم هر منطقه با تاکید بر اصالت دستور تهیه غذاهای بومی و رژیم غذاییشان در صدد حفظ این فرهنگ قدم بر می‌دارند.
علاوه بر حفظ دستور و عادات غذایی، در رژیم غذایی ملت‌ها و اقوام مختلف ممنوعیت‌های فرهنگی نیز در میان مواد غذایی وجود دارد که جدا از ممنوعیت‌های مذهبی و بهداشتی است و گاهی حتی به «تابو غذا» هم تبدیل می‌شود.
این ممنوعیت‌ها می‌تواند ریشه‌های کهن داشته باشد. در زندگی مردم قبایل مختلف در کشورهای شاخ افریقا این نوع محدودیت‌ها با ریشه خرافات یا گاهی طب سنتی دیده می‌شود، گاهی هم ممنوعیت‌های فرهنگی غذا در شهرهای مدرنی مانند نیویورک یا فرانسه با دلایلی منطقی‌تر اتفاق می‌افتد.
در این گزارش به برخی از این محدودیت‌ها اشاره می‌کنیم.
برخی اقوام در کشور گینه معتقدند فقط مردان مجرد می‌توانند گوشت تازه بخورند. مردان بعد از ازدواج همانند همسرانشان فقط اجازه خوردن گوشت دودی را دارند. اعتقاد دیگری هم دارند که اجازه نمی‌دهد بچه‌ها تخم مرغ و گوشت بخورند چرا که معتقدند چنین کودکی دزدیده خواهد شد. همچنین زنان حامله تخم مرغ و شیر نمی‌خورند چرا که باورد دارند خوردن این دو سبب می‌شود فرزندان آنها در آینده عادات و اخلاق بدی پیدا کند.
فرانسوی‌ها عرضه رایگان سس قرمز در مدارس ابتدایی را محدود کرده‌اند و معتقدند این مساله به خاطر از بین بردن شیوه سنتی استفاده از غذا و مخدوش کردن طعم سنتی غذاهای فرانسوی، باعث ایجاد مشکلات فرهنگی می‌شود.
خوردن گوشت اسب در اسلام حرام نیست اما تصور خوردن این گوشت احتمالا حال بدی به ما ایرانی‌ها می‌دهد. این تصور در کشورهای انگلیسی زبان هم وجود دارد. آنها هم از خوردن گوشت اسب خودداری می‌کنند اما جالب است بدانید که پخت غذا با گوشت اسب در برخی مناطق ایتالیا، بیشتر نقاط فرانسه، بلژیک، اسپانیا، قزاقستان، ژاپن و ... به صورت گسترده وجود دارد.
جویدن آدامس در سنگاپور نیز به شدت ممنوع است تا جایی که این مساله وارد قانون شده و از جرائم به حساب می‌آید.
در میان بومیان جنوب غرب امریکا و برخی مردم سومالی، اتیوپی و کنیا خوردن ماهی بسیار ناپسند است آنقدر که سومالی‌ها یک ضرب المثل با این مضمون دارند «با دهانی که با آن ماهی خوردی، با من حرف نزن!»
برهمن‌ها در هند خوردن پیاز و گیاهان خانواده پیاز را به شدت ناپسند می‌دانند و معتقدند این گیاه باعث ایجاد هیجانات مضر در انسان می‌شود.
در ایسلند و فنلاند پیش از جنگ جهانی دوم خوردن قارچ تحقیر آمیز بوده و قارچ را غذای گاو می‌دانستند.
خوردن خوکچه هندی در پرو، اکوادور و ارتفاعات آند عادی است حتی این کشورها به اروپا و امریکا نیز خوکچه هندی صادر می‌کنند اما در سال ۲۰۰۴ در پی شکایت یک موسسه محیط زیستی در شهر نیویورک از نظر قانونی سرو و فروش خوکچه هندی مصداق آزار و اذیت فرهنگی به حساب آمد.
یکی دیگر از ممنوعیت‌های فرهنگی غذا این است که ایزدی‌ها کاهو نمی‌خورند.
تهرانی‌ها معمولا آلبالوپلو یا فسنجان را شیرین می‌خورند در حالی که مازندرانی‌ها و گیلانی‌ها طعم این غذاها را ترش دوست دارند، این اختلاف سلیقه‌ها در میان آنها گاهی فقط یک اختلاف ذائقه نیست و ممکن است به بحث بزرگی تبدیل شود و هیچکدام حاضر نشوند این غذاها را به سبک دیگری بپزند یا حتی در مواردی بخورند.
کد خبر 212300
نظر شما