چمدان: وزارت اطلاعات و جهانگردی از وزارتخانههای دولت ایران بود که طبق «قانون تأسیس وزارت اطلاعات و جهانگردی» به منظور نظارت و هدایت امور مربوط به وسائل ارتباطات جمعی در جهت تأمین مصالح ملی و شناساندن بیشتر پیشرفتها و تحولات و تمدن کشور به جهانیان و اشاعه و تحکیم مبانی ارزشهای ملی در شئون سیاسی، اقتصادی اجتماعی و فرهنگی و بالا بردن سطح دانش و بینش عمومی و آمادهسازی جامعه ایرانی برای قبول مسئولیتهای فردی و جمعی بیشتر و نیز توسعه صنعت جهانگردی فعالیت میکرد.
پیش از این در ۱۱ تیر ۱۳۲۲، اداره کل انتشارات و تبلیغات برای انجام امور تبلیغاتی ایجاد شده بود که در ۲۷ اسفند ۱۳۴۲ به وزارت اطلاعات تغییر نام یافت و کلیه وظایف و اختیارات اداره کل انتشارات و رادیو هم به آن منتقل شد.
در ۱۳۴۶ سازمان تلویزیون ملی ایران وابسته به وزارت اطلاعات تأسیس و در ۱۳۵۰ این سازمان منحل و سازمان رادیو تلویزیون ملی ایران وابسته به وزارت اطلاعات تأسیس شد.
سازمانهای وابسته به وزارت اطلاعات و جهانگردی در آن سالها عبارت بودند از سازمان رادیو تلویزیون ملی ایران، شرکت سهامی چاپخانه وزارت اطلاعات و جهانگردی، سازمان خبرگزاری پارس، مدرسه عالی خدمات جهانگردی و اطلاعات، شرکت سهامی گشتها، شرکت سهامی تاسیسات جهانگردی، شرکت سهامی مرکز خانههای ایران و سازمان مراکز جهانگردی برای ورزشهای زمستانی.
در ۷ خرداد ۱۳۵۸ نام وزارت اطلاعات و جهانگردی به وزارت ارشاد ملی تغییر یافت.
تاریخچه تشکیلات دولتی گردشگری ایران
اندیشهٔ بهرهگیری از قابلیتهای صنعت گردشگری در حوزه سازمانهای دولتی ایران، از سابقه زیادی برخوردار است.
اداره جلب سیاحان خارجی و تبلیغات (۱۳۱۴)
در سال ۱۳۱۴، دولت وقت با هدف جلب سیاحان و شناساندن مفاخر و تمدن کهن ایران به خارجیان اقدام به تأسیس ادارهای به نام «اداره جلب سیاحان خارجی و تبلیغات» در بدنه وزارت داخله (کشور) کرد.
شورای جهانگردی (۱۳۲۰)
در سال ۱۳۲۰ شورایی به نام «شورای جهانگردی» در داخل وزارت کشور توسط اداره سیاسی این وزارتخانه تأسیس شد.
اداره امور جهانگردی (۱۳۳۳)
در سال ۱۳۳۳ با توجه به اهمیت روزافزون جنبههای اقتصادی و تحکیم مبانی حسن تفاهم میان مردم کشورهای مختلف که مورد توجه دولت وقت قرار گرفت در وزارت کشور ادارهای به نام «اداره امور جهانگردی» تأسیس شد. این اداره طی دوره جدید فعالیت خود، موفق به انجام خدمات زیربنایی چندی در زمینههای مختلف توسعه گردشگری کشور شد که از آن جمله پیشنهاد تهیه قوانینی مربوط به ورود و خروج اتباع بیگانه را نام برد.
شورای عالی جهانگردی (۱۳۴۰)
در سال ۱۳۴۰ شورایی به نام «شورای جهانگردی» در اداره امور جهانگردی وزارت کشور با ترکیب ۱۲ نفر از نمایندگان وزارتخانهها و مؤسسات دولتی به علاوه سه نفر از افراد صاحبنظر و مطلع در امر جهانگردی تأسیس شد. حسب تصویبنامه هیئت وزیران وقت، این شورا وظیفه تعیین خط و مشی و برنامههای اجرایی اداره امور جهانگردی وزارت کشور را در سطح عالی نظارت بر عهده گرفت.
سازمان جلب سیاحان (۱۳۴۲)
در سال ۱۳۴۲ به دلیل سرعت رو به افزایش صنعت گردشگری و روی آوردن گردشگران خارجی برای مسافرت به ایران و توسعه مواصلات و ارتباطات کشور و همچنین برای هماهنگی و نظارت بر کلیه فعالیتهای جهانگردی کشور، «سازمان جلب سیاحان» تأسیس شد و صنعت گردشگری رفته رفته جای خود را میان سایر صنایع کشور باز کرد.
این سازمان زیر نظر مستقیم نخستوزیر بود و دارای شورایی با ترکیب وزارتخانههای اقتصاد، کشور، فرهنگ و هنر، سازمان برنامه و بودجه، کانون جهانگردی ایران و سه نفر صاحبنظر و مطلع به پیشنهاد سرپرست سازمان و تصویب نخستوزیر بود. اعضای این شورا به مدت ۲ سال انتخاب و به صورت افتخاری انجام وظیفه نموده و انتخاب مجدد آنها بلامانع بود. همچنین جلسات آن هر ۲ ماه یکبار تشکیل میشد.
وزارت اطلاعات و جهانگردی (۱۳۵۳)
در سال ۱۳۵۳ با الحاق سازمان جلب سیاحان در وزارت اطلاعات این وزارتخانه به عنوان «وزارت اطلاعات و جهانگردی» تغییر نام یافت و سیاستگذاری و هماهنگی امور جهانگردی کشور به معاونتها و چند شرکت وابسته به این وزارتخانه واگذار شد.
معاونت امور سیاحتی و زیارتی وزارت ارشاد اسلامی (۱۳۵۷)
با پیروزی انقلاب ایران (۱۳۵۷) در سال ۱۳۵۷، ابتدا وزارتخانهای به نام «وزارت ارشاد ملی» از ادغام وزارت خانههای «اطلاعات و جهانگردی» و «فرهنگ و هنر» تشکیل شد که به سرعت به نام «وزارت ارشاد اسلامی» تغییر نام یافت و کلیه وظایف و مأموریتهای مربوط به امور سیاحتی، زیارتی، ایرانگردی و جهانگردی در قالب «معاونت امور سیاحتی و زیارتی» در این وزارتخانه سازماندهی شد.
سازمان ایرانگردی و جهانگردی (۱۳۷۰)
سپس به موجب مصوبه شورای عالی اداری کلیه وظایف و مأموریتهایی که در «معاونت امور سیاحتی و زیارتی» در وزارت ارشاد به «سازمان ایرانگردی و جهانگردی» منتقل شد تا در قالب سازمان به فعالیت خود ادامه دهد.
این سازمان دارای یک شورای عالی به نام «شورای عالی ایرانگردی و جهانگردی» به موجب ماده ۲ قانون توسعه صنعت ایرانگردی و جهانگردی مصوب ۱۳۷۰ مجلس شورای اسلامی بود.
این شورا با ترکیب ۷ وزیر به ریاست معاون اول رئیسجمهور و تعدادی افراد صاحبنظر و مطلع بدون حق رأی فعالیت خود را تا پایان سال ۸۲ با تشکیل ۱۳ جلسه (میانگین هر سال یکبار) ادامه داد و در این مدت حدود ۶۷ موضوع در این شورا طرح و مورد تصویب قرار گرفت.
ادغام سازمان ایرانگردی و جهانگردی و سازمان میراث فرهنگی
سازمان میراث فرهنگی براساس قانون به وزارت فرهنگ و آموزش عالی سپرده شد. در سال ۱۳۷۲ شورای عالی اداری طی جلسه ۱۸/۱/۱۳۷۲ به پیشنهاد سازمان امور اداری و استخدامی کشور و به منظور هماهنگی و افزایش کارایی و اثربخشی سازمان میراث فرهنگی کشور و تمرکز در مدیریت دستگاههای فرهنگی، سازمان میراث فرهنگی کشور از وزارت فرهنگ و آموزش عالی منفک و به وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ملحق شد.
در جلسه علنی ۲۳ دیماه سال ۸۲ مجلس شورای اسلامی، سازمانهای میراث فرهنگی کشور و ایرانگردی و جهانگردی از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی جدا و از ادغام آنها «سازمان میراث فرهنگی و گردشگری» با کلیه اختیارات زیر نظر رئیسجمهور فعالیت خود را آغاز میکند. با تصویب این قانون وظایف حاکمیتی سازمان ایرانگردی و جهانگردی به سازمان میراث فرهنگی و گردشگری منتقل و وظایف اجرایی و امور تصدی آن با همه امکانات، نیروی انسانی، اموال و داراییها، تعهدات و اعتبارات در قالب یک شرکت دولتی با عنوان شرکت توسعه ایرانگردی و جهانگردی به سازمان میراث فرهنگی و گردشگری وابسته شد.
سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری (۱۳۸۵)
در تاریخ ۱۶ فروردین ۱۳۸۵ شورای عالی اداری کشور در یکصدمین جلسه خود، سازمان صنایع دستی کشور را از وزارت صنایع و معادن با کلیه اختیارات، تعهدات، امکانات، نیروی انسانی و غیره جدا و به سازمان میراث فرهنگی و گردشگری الحاق کرد تا این سازمان تحت عنوان «سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری» به فعالیت خود ادامه دهد.
سازمانی که احتمالا وزارتخانه میشود
تبدیل سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری به وزارتخانه در دستور کار مجلس قرار دارد.
کد خبر 207604
نظر شما