چمدان - آئین‌های مربوط به کاچی اغلب زنانه‌اند. کاچی غذایی است که از قدیم زنان با نیت برای حضرت فاطمه (س) یا دیگر زنان مقدس خاندان پیامبر اسلام می‌پختند و برای برآورده شدن آرزو یا حاجتشان دعا می‌کردند و یا به شکرانه برآورده شدن حاجتشان می‌پختند.

در آیین‌هایی مانند سفره بی‌بی حور، بی‌بی نور و بی‌بی سه شنبه هم در برخی شهرهای ایران همانند اصفهان، کاچی یکی از ارکان سفره نذری است.

زنان در برخی مراسم پخت کاچی اعتقاد دارند که در طی مراحل پخت این خوراکی هیچ مردی نباید قابلمه کاچی را ببیند. پس از آماده شدن و خوردن کاچی هم همین روال ادامه دارد و زنان دور هم پس از آنکه کاچی پخته شد بدون آنکه اجازه بدهند مردی کاچی را ببیند، آن را می‌خورند.

کاچی به غیر از استفاده در آئین‌های مذهبی در برخی ایام دیگر هم استفاده می‌شود. مثلا مرسوم است که اولین وعده غذایی زنی که زایمان کرده کاچی باشد چرا که با توجه به مقوی بودن این خوراکی از نظر سلامتی، آن را برای « زائو» مفید می‌دانسته‌اند. همچنین در روز اول ازدواج عروس و داماد برای صبحانه آنها کاچی می‌برند.

 

در برخی مراسم پخت کاچی زنان اعتقاد دارند در طی مراحل پخت این خوراکی هیچ مردی نباید قابلمه کاچی را ببیند پس از آماده شدن و خوردن کاچی هم همین روال ادامه دارد و زنان دور هم پس از آنکه کاچی پخته شد بدون آنکه اجازه بدهند مردی کاچی را ببیند، آن را می‌خورند[/caption]

عبدالله مستوفی از صاحب منصبان دوره قاجار که کتاب 3 جلدی او یعنی «شرح زندگانی من» از نظر مردم شناسی بسیار اهمیت دارد در شرح یک عروسی دوره قاجار بیان می‌کند که اعتقاد داشتند پختن کاچی با قند سابیده شده بر سر عروس و داماد و صرف آن توسط این دو، عشق آنها را افزایش می‌دهد. (عبدالله مستوفی، شرح زندگانی من ، ج 1 ، ص 343)

پختن کاچی برای عروس و داماد در آذربایجان بسیار رواج دارد. البته در زبان ترکی به کاچی قویماق می‌گویند.

طرز تهیه کاچی براساس کتاب مستطاب آشپزی، از سیر تا پیاز، نوشته نجف دریابندری اینگونه آمده‌است:

«مواد لازم:

1.      ۱ پیمانه آرد

2.      ۲ پیمانه شکر

3.      ۲۵۰ تا ۳۰۰ گرم کره

4.      یک چهارم پیمانه روغن

5.      نیم پیمانه گلاب

6.      یک قاشق چایخوری زعفران سائیده

طرز تهیه:

شکر و گلاب را در ۵ پیمانه آب داغ حل می‌کنند و کنار می‌گذارند. آرد و روغن را در تابه می‌ریزند و روی آتش ملایم با کاردک چوبی هم می‌زنند تا به رنگ طلایی روشن درآید. کره را اضافه کرده و سپس شیرهٔ شکر را کم‌کم اضافه می‌کنند و هم می‌زنند تا کاچی صاف شود. کاچی باید کمی شل باشد. اگر سفت بود کمی آب جوش اضافه می‌کنند. زعفران را با کمی آب داغ حل می‌کنند و در کاچی می‌ریزند و ۲۰ دقیقه روی حرارت کم می‌گذارند تا به روغن بنشیند.»

گاهی ادویه مخصوصی نیز به کاچی زده می‌شود که شامل مخلوطی از بادیان ستاره‌ای، میخک، زنجبیل، دارچین، تخم‌گشنیز، جوز هندی، زیره سبز و زیره سیاه است و طعم کمی تند و تیزی به کاچی می‌دهد.

ارومیه‌ای‌ها به کاچی «دوشاب» می‌گویند چون برای شیرین شدن آن کمی شیره انگور تازه به آن اضافه می‌کنند.

کرمانی‌ها هم از پودر چهارمغز در کاچی استفاده می‌کنند.