نکته جالب در این تصاویر بدین گونه است که با توجه به حضور خیل گسترده جمعیت در این چند روز بر روی پل‌های تاریخی اصفهان همچون 33پل و پل خواجو و مشاهده جاری شدن مجدد زنده رود پس از 18 ماه خشکی زاینده رودحتی یک گزارش مبنی برآسیب رسیدن به شهروندان محترم گزارش نشده است. تصاویر ثبت شده توسط عکاسان خبرگزاری‌ها حاکی از کاربرد مثبت این «حفاظها» و نه «حصارها» در راستای حفاظت از جان هزاران شهروند مشتاقی است که پس از 18 ماه برای مشاهده حیات مجدد زنده رود، پل‌های تاریخی اصفهان را انتخاب کرده بودند.
کارشناسان ارشد اداره کل میراث فرهنگی استان اصفهان معتقدند این حفاظها به معنی حصار نیستند و فقط نقش آگاهی بخشی برای جلوگیری از خطر را ایفا می‌کنند، پس شایسته است در راستای آگاهی بخشی به مردم و فرهنگ‌سازی صحیح همگی تلاش کنیم به جای کاربرد و آموزش دادن واژگان نامناسبی همچون دهن کجی به حفاظها به هموطنان فرهنگ صحیح دیدار از بناهای تاریخی و بازدیدی فرح بخش از این آثار را با رعایت اصول علمی بیاموزانیم.
حال با دیدن این تصویر پرسشی مطرح می‌شود و آن اینکه اگر این حفاظها وجود نداشت، سرنوشت این نونهالی که بدون حضور خانواده به لبه این پل نزدیک شده اکنون چه می‌بود؟ و یا در تصویر دوم نونهال دیگری با حضور چند نفر بزرگتر از روی این حفاظها بالا رفته و آنها نیز با خونسردی به وی می‌نگرند. پس کدام حفاظی می‌تواند با برخی نا آگاهی‌ها مقابله کند؟
توضیح چمدان
تیتر گزارش چمدان درباره حفاظ‌های سی و سه پل «دهن‌کجی به تصمیم میراث فرهنگی اصفهان | حفاظ سی‌و‌سه پل؛ رفع خطر یا ایجاد خطر؟» بوده و از «دهن کجی به حصار» در این گزارش استفاده نشده است. به نظر می‌رسد روابط عمومی اداره کل میراث فرهنگی اصفهان به جای رسیدگی به مسئولیت خود در جهت آگاهی بخشی و نصب حداقل هشدارهای لازم روی سی و سه پل به بازی با کلمات برای توجیه تصمیم پرحاشیه این اداره روی آورده است.
در حالی این روابط عمومی مدعی شده که در تصاویر منتشر شده، کارکرد این حفاظها مشخص است که ده‌ها عکس در فضای مجازی از عبور افراد از این حفاظها منتشر شده است. هر چند فشارهای فراسازمانی به اداره کل میراث فرهنگی اصفهان برای نصب این حفاظها قابل درک است اما به نظر می‌رسد این اداره به طرح‌های دم دستی اکتفا کرده و حتی از نصب علائم هشدار روی پل، فرهنگ‌سازی و آموزش ناتوان است.
[related-post id="205936"]
نظر شما