چمدان: لیلا حقیقت‌جو این مطلب را در نشست آشنایی با هنر اسلامی شبه قاره هند از ابتدا تا قرن شانزدهم میلادی مطرح کرد و گفت: ایران از هزاره سوم پیش از میلاد با تمدن دره سند از طریق شهر سوخته در ارتباط بوده است. پس از آن در دوره هخامنشی نیز، فرهنگ و هنر این دوره تاثیر بسزایی در تمدن هند داشته به طوری که تأثیرات آن را در دوره فرمانروایی «آشوکای» هند (معاصر با دوره هخامنشی) می‌توان دید.

این پژوهشگر گفت: این ارتباط و تاثیرات را می‌توان در آثار برجای مانده هند رویت کرد، وجود غار آجانتا نمونه بارز این امر است که سابقه آن به سده دوم پیش از میلاد تا قرن چهارم میلادی می‌رسد.

وی اضافه کرد: در نقاشی‌های دیواری قرن اول میلادی این غار معبد علاوه بر پرداختن به داستان زندگی بودا در یکی از نقاشی‌ها خسروپرویز ساسانی و خدمتکارانش ترسیم شده‌اند.

حقیقت جو گفت: پس از ورود اسلام به ایران در دوره اموی به وسیله سردار عرب «محمد بن قاسم ثقفی»، اسلام از طریق دره سند (پاکستان امروزی) به هند رفت که این امر گام اول ورود اسلام به شبه قاره هند قلمداد می‌شود.



وی با بیان اینکه گام دوم و موثر ورود اسلام به شبه قاره هند دردوره غزنویان انجام گرفت گفت: همزمان با این امر ادبیات و فرهنگ ایران نیز به سوی هند رفت و از آن زمان به بعد 700 سال زبان فارسی در هند رواج یافت.

وی در ادامه از مصادیق معماری اسلامی این دوره به مجموعه «قطب منار» در دهلی، مجموعه «قلاع» و «مسجد جامع دولت آباد» هند اشاره و به بررسی و بیان تطبیقی مفاهیم هنر اسلامی معماری هند و اسلامی دوران سلاطین این کشور پرداخت.

غارهای آجانتا در ۴۰ کیلومتری شهر جالگائون هندوستان قرار دارد. این محل دارای ۳۰ غار زیبا پر از نقاشی های مذهبی است که بیشتر آنها درباره بودا است. قدمت این غارها به دو قرن پیش از میلاد بر می‌گردد.

در یکی از این غارها سنگ نگاره نقاشی شده از دوره ساسانی در هند وجود دارد. در غارهای «آجانتا» واقع در شمال غربی حیدرآباد، تصویر هیات اعزامی خسروپرویز به هند حک شده‌ است.