چمدان: عبدالله ملکی در جلسه شورای ترویج و توسعه فرهنگ ایثار و شهادت در استانداری مازندران گفت: با پیگری‌های انجام شده برآنیم تا اجرای راهیان نور شمال کشور در جنگل‌های آمل و دالخانی رامسر محل شهادت جمعی از رزمندگان راهیان نور برگزار شود.

وی افزود: همچنین قرار شد طرح راهیان نور شمال توسط سپاه و بسیج استان ارائه و با برنامه‌ریزی و تامین اعتبار، طرح راهیان نور در شمال اجرا شود.

مدیر کل حفظ نشر و ارزش‌های دفاع مقدس مازندران با اشاره به سفر 20 میلیون گردشگر و مسافر به استان مازندران گفت: حضور گردشگران ظرفیت مناسبی است تا برای راهیان نور در شمال بهره‌گیری کرد و گردشگران از مناطق فرهنگی بازدید کنند.

ارتباط جنگل‌های عروس شهرهای ایران با راهیان نور 

15 خرداد سال 1361 در دل جنگل دالخانی ناگاه صدایی بر خلاف تمام صداهایی که تا آن روز در اینجا به گوش می‌خورد، طنین انداز شد. صدایی ناهنجار از رگبار گلوله‌ها که یک دستگاه خودرو لندرور با 8 تن بسیجی داخل آن را به تیر بسته بود و تمام سرنشیان آن به غیر از یک نفر را به شهادت رساند.

عملیاتی که به وسیله گروهک تروریستی منافقان انجام گرفت و یکی از خاطره‌های تلخ شهر رامسر را رقم زد.

امروزه در محلی که این افراد در آن به شهادت رسیده‌اند، یادبودی ساخته شده است و خیلی‌ها برای ادای احترام به این مکان سر می‌زنند. این محل به نام پیچ هفت شهیدان بین مردم شهرت دارد.

[related-post id="192650"]

[caption id="attachment_205198" align="aligncenter" width="950"] یادبود شهدای دالخانی[/caption]

ارتباط جنگل‌های آمل با راهیان نور 

بیش از 40 شهید و ده‌ها زخمی در حماسه مردمی سال 60 شهرستان آمل در درگیری با گروهک کمونیستی که از طریق جنگل‌های این شهرستان به شهر آمل حمله کرده بودند، تقدیم انقلاب شده است.

«اتحادیه کمونیست‌های ایران» که متشکل از مارکسیست - لنینیست‌های چپ بودند، در پی صف‌بندي‌های سياسي و شكاف بين بني‌صدر و ياران امام به جبهه طرفداران بني‌صدر پيوست و پس از سقوط بنی‌صدر و ماجرای خرداد 1360 به اين نتيجه رسيد كه انقلاب دچار انحراف شده است و بايد برای نجات آن با تز «قيام فوري» و همراهی گروهی موسوم به «سربداران» به اقدام عاجلی دست زد. اولين حركت آن‌ها در 18 آبان 1360 با هوشياری نيروهای سپاه خنثی شد. این گروهک با ارزیابی موقعیت‌های جغرافیایی، جنگل‌های آمل را مناسب برای عملیات چریکی تشخیص دادند و در آنجا استقرار یافتند.

تصور واهی «اتحادیه کمونیست‌های ایران» بر این بود که به خاطر وضعیت اجتماعی منطقه آمل و بافت دهقانی جمعیت اطراف آن، در صورت حمله به شهر، مقاومت پراکنده نیروهای انقلاب به سرعت سرکوب می‌شود و در حمله دوم پس از قطع خطوط ارتباطی و تقویت نیروهای مخالف داخل شهر، دیگر مناطق مازندران به تصرف نیروهای اتحادیه درآمده و پس از آن آحاد مردم در یک زنجیره متشکل در سراسر کشور به پا می‌خیزند و رژیم جمهوری اسلامی ساقط خواهد شد. با همین تصور، گروه اول وارد شهر شد، به گشت‌زنی پرداخت و هر کس را حزب‌اللهی و پاسدار تشخیص می‌داد، ترور می‌کرد. آن‌ها سپس به کمیته انقلاب اسلامی شهر حمله بردند. مردم آمل که با صدای تیراندازی به خیابان‌ها آمده بودند متوجه وقایع و آماده مقابله شدند.

قرارگاه «ابوالفضل» با هدايت نيروهای سپاه، بسيج، ارتش و ژاندارمری در قلب جنگل، ضربه‌ ديگري به گروه «سربداران» جنگل وارد آورد. پس از چند درگيري جزیي‌تر، سرانجام گروه 100 نفره سربداران، در ميان سرماي زمستان بهمن 1360، خود را به آمل رساند و با شليک يك آر.پی.جی. 7، واقعه‌ تاريخی آمل رقم خورد. تيراندازی و سپس تسخير شهر تا 6 صبح ادامه داشت، اما با آغاز صبح ششم بهمن حماسه مردم آمل آغاز شد. نیروهای داوطلب مردمی با سنگربندی در شهر و مقابله با نیروهای گروهک اتحادیه کمونیست‌های ایران، آرایش آن‌ها را بر هم زدند و در نتیجه ایمان و مقاومت مردمی، این گروهک شکست خورد.