وی افزود: اندک مطالعات صورت گرفته در مورد محوطه فرهادگرد به بازدیدهای باستان شناسانی همچون گردگروپ (1995)، رجبعلی لباف خانیکی، کامیارعبدی (1376)، لیلاپاپلی و عمران گاراژیان (1381) محدود می‌شود.
به گفته این باستان شناس، براساس بررسی سطح محوطه، سفال‌های نمازگاه I-IV (عصر آهن و برنز)، سفال‌های دوره تاریخی (اشکانی، ساسانی) و سفال‌های دوره اسلامی بر سطح آن مشاهده می‌شود.
طهماسبی در ادامه از این که با وجود جایگاه این محوطه در مسیر قدیمی نیشابور به هرات و اهمیت آن در شناخت ادوار پیش از تاریخ، تاریخی و اسلامی خراسان، آسیب‌های جبران ناپذیری به عرصه و حریم آن وارد شده است، ابراز تاسف کرد.
وی گفت: این امر از عوامل گوناگونی همچون گسترش ساخت و سازهای مربوط به منازل مسکونی، خیابان کشی‌ها، ساخت معابر، ساخت مصلی، بازار روز، تدفین در عرصه، ایجاد برش‌های عمودی وسیع در تپه، عبور ستون‌های برق، ساخت منبع آب شهر، ساخت پارک، کشاورزی و شخم عمیق زمین‌های عرصه، عبور قنوات از حاشیه تپه، ساخت غسالخانه، ساخت سرویس بهداشتی و...نشأت می‌گیرد.
این باستان شناس اظهار کرد: به منظور جلوگیری از تخریب بیشتر این محوطه و ایجاد بستر قانونی برای برخورد با عوامل تخریب محوطه، تعیین عرصه و حریم آن در دستور کار سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان خراسان رضوی قرار گرفت.
وی گفت: از این رو طرح پژوهشی آن از سوی نگارنده تهیه و به پژوهشکده باستان شناسی ارسال شد و پس از صدور مجوز از پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، پروژۀ گمانه‌زنی محوطه فرهادگرد به منظور تعیین عرصه و پیشنهاد حریم آن آغاز و در حال انجام است.
طهماسبی زاوه هدف از اجرای این پروژه را حفاظت و جلوگیری از تخریب بیش از پیش آن با هدف ارائه ضوابط حفاظتی مربوطه اعلام کرد.
وی افزود: از جمله اهداف دیگری که در این پروژه مورد توجه قرار گرفته؛ مشخص کردن دامنه گسترش محوطه در جهات مختلف، محاسبه دقیقتر وسعت آن، ارائه برنامه‌های باستان شناسی آتی، مطالعه و طبقه بندی یافته‌های فرهنگی حاصل از گمانه زنی‌ها و مطالعه خصوصیات محیطی و فرهنگی پیرامون اثر است.
نظر شما