ملاصدرا چندی بعد به شیراز یعنی شهر خودش بازگشت و فعالیت‌های علمی‌اش را در آنجا ادامه داد و به خاطر دانش، نوآوری و محبوبیت در میان دانش‌جویان مورد دشمنی دیگر اساتید قرار گرفت.
این دشمنی‌ها تا آنجا پیش رفت که ملاصدرا به قهر از دیار خود رفت و مستقیم یا غیر مستقیم، قم را مقصد خود کرد و در 30 کیلومتری قم در روستای کهک اقامت کرد.
این مرحله از زندگی ملاصدرا شاید مهم‌ترین مرحله زندگی او باشد و جالب اینکه از این دوره خانه‌ای که ملاصدرا در آن زندگی می‌کرد بر جای مانده‌است.
این خانه از انزوا و گوشه‌گیری و ریاضت ملاصدرا تا شکوفایی او، رسیدنش به کشف شهود و خلق بزرگترین آثارش را شاهد بوده است و گواهی تاریخی بر بخشی از مهم‌ترین وقایع در تاریخ فلسفه ایران و اسلام است.
[caption id="attachment_201378" align="aligncenter" width="640"]
خانه ملاصدرا[/caption]
مورخان معتقدند که ملاصدرا زودتر از سال 1015 هـ (1605م) از شيراز (يا جای ديگر) به قم و اطراف آن آمد بنابراين محل كتاب‌هائی كه پيش از سال 1040 نوشته در قم و اطراف آن بوده است.
ملاصدرا در کهک پس از 5 سال سکوت سرانجام قلم به دست گرفت و دائرة المعارف فلسفی خود به نام «اسفار» را نوشت. او در همینجا شاگردان بسیاری همانند «فیض لاهیجی» و «فیض کاشانی» را تربیت و مکتب خود را بنا کرد.
خانه ملاصدرا در کهک مرمت شده و امکان بازدید از آن برای گردشگران فراهم است. این خانه از خشت خام، ملات گل و سقف با تیرهای چوبی ساخته شده، سقفی بلند و پوشش گنبدی دارد.
[caption id="attachment_201380" align="aligncenter" width="400"]
خانه ملاصدرا[/caption]
همچنین از تزئینات معماری این بنا به تزئینات گچبری ساده و کاربندی (قوسهای منظم در سقف که یکدیگر را قطع می‌کنند و طرحی هندسی به وجود می‌آورند) می‌توان اشاره کرد.
خانه ملاصدرا در تاریخ ۵ دی ۱۳۷۵ با شماره ثبت ۱۸۲۱ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
[related-post id="8031"]
نظر شما