این بایگانی که شامل میکروفیلم‌هایی از اسناد و تصاویر فرهنگی است در عمق 400 متری از سنگ‌های گرانیت و سنگ گنیس درون مخازنی نگهداری می‌شوند که می‌توانند 500 سال دربرابر هر نوع از بلایای طبیعی از زلزله تا برخورد شهاب‌سنگ و حملات هسته‌ای احتمالی جان سالم به در ببرند.
بایگانی زیرزمینی بارباراستولن یکی از پنج محوطه از این دست است که تحت «کنوانسیون لاهه برای حفاظت از اموال فرهنگی در وقوع درگیری‌های مسلحانه» ساخته شده است. نیاز به حفاظت از اموال فرهنگی پس‌از اینکه طی حنگ جهانی دوم مقادیر بالایی از آثار هنری و کتاب‌های خطی به‌دست نیروهای نازی از بین رفت احساس شد. نکته جالب‌توجه این است که آلمان یکی از 130 کشوری است که کنوانسیون لاهه را در سال 1954 امضا کرد.
تهدید بمباران هسته‌ای درطول جنگ سرد سبب شد که آلمان تصمیم گرفت آثار فرهنگی‌اش را بایگانی کند و به‌این‌ترتیب، از این تونل برای ساختن این آرشیو زیرزمینی استفاده کرد.
بین سال‌های 1972 تا 1974 این تونل به‌تدریج برای میزبانی از آثار آماده شد و اولین بشکه‌های میکروفیلم‌ها در سال 1975 به آنجا رسید. عمر مفید میکروفیلم اگر در وضعیت دمایی خوبی قرار بگیرد بین 500 تا هزارو500 سال است. به‌همین‌علت، دمای این تونل به‌طور ثابت در دمای 10 درجه و رطوبت 35 درصد نگه داشته می‌شود.
بیش‌از 44هزار کیلومتر میکروفیلم محتوی بیش‌از یک‌میلیارد عکس و یک‌میلیارد سند تاریخی است که داخل 2هزار بشکه درون بایگانی زیرزمینی بارباراستولن نگهداری می‌شوند.
تاریخ قدیمی‌ترین سند به قرن ششم میلادی باز می‌گردد. از دیگر اسناد مهم این بایگانی می‌توان به گواهی تاجگذاری اتوی یکم (اولین امپراتور آلمانی امپراتوری مقدس رم) مربوط به سال 936، پیمان وستفالی که پس از پایان جنگ‌های 30 ساله مذهبی در اروپا در سال 1648 به امضا رسید، طرح ساختمان کلیسای جامع کلن، گواهی ملاثات آدولف هیتلر به‌عنوان صدراعظم آلمان، دست‌نوشته‌های گوته، شیلر، کافکا و قوانین اجتماعی بیسمارک در قرن نوزدهم ازجمله آثار این بایگانی هستند.
[related-post id="127891"]
[related-post id="101774"]
نظر شما