وی ادامه داد: در ظرفیت قصه گویی شب یلدا و نقش آن در توسعه این فرهنگ، تردیدی ندارم اما اینکه موضوع نامگذاری آن به عنوان شب قصه‌گویی به بحث گذاشته شود و شورای عالی انقلاب فرهنگی آن را به نتیجه برساند به بحث نیازمند است و کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان و آموزش و پرورش نیز می‌توانند این مبحث را مطرح و پیگیری کنند.

به گزارش ایرنا، مازنی درباره فضای قصه گویی در سطح جامعه و ریشه آن در فرهنگ ایران زمین نیز گفت: در فرهنگ عمومی و فرهنگ بین اقوام و خانواده‌ها در کشورهای مختلف، همواره قصه‌گویی جای شایسته‌ای داشته و در کشور ما نیز خانواده‌ها شب‌ها در منازل، قهوه‌خانه‌ها و مراکز مختلف دور هم جمع می‌شدند و اوقات خود را با طرح و بیان قصه‌های مختلف می‌گذراندند.

وی افزود: خودم تا جایی که حضور ذهن دارم در خانواده از وقتی خواندن را یاد گرفتم یکی از وظایفم در شب‌های بلند زمستان، کتاب قصه خواندن بود. در آن زمان سطح سواد مردم خیلی بالا نبود به همین جهت خواندن قصه را معمولا کسی که با سواد بود برعهده داشت، در خانواده ما نیز من این وظیفه را برعهده داشتم و گاهی نیز پدر مرحومم وقتی که میزبان دوستانش بود از من می‌خواست تا برایشان کتاب «قصص الانبیا» را بخوانم.

رئیس کمیسیون فرهنگی مجلس افزود: «قصص الانبیا» مربوط به زندگی پیامبران از آغاز آفرینش زمین و انسان است و تا حضرت محمد (ص) ادامه دارد، در برخی از این شب نشینی‌ها نیز کتاب مختارنامه را می‌خواندم که مربوط به قیام مختار برای خون‌خواهی شهدای کربلاست، مردم ایران همواره عاشق خاندان پیامبر بودند و با خواندن قصه‌های مختارنامه که در آن روایت سرگذشت مختار و یارانش که به دنبال قاتلان شهدای کربلا رفتند و آن‌ها را به شکل‌های مختلف به اشد مجازات رساندند نوشته شده است و گاهی در جمع های خانوادگی، روایت قصه‌هایی از خاطرات درون خانواده، روستا، شهر و قوم بود و گاهی نیز قصه‌های تاریخی در این میان جایگاه خودشان را داشتند.

وی ادامه داد: اما از زمانی که زندگی مدرن شد و ابزار رسانه تحول پیدا کرد، با ورود تلویزیون به خانه‌ها نقش قصه گویی کمرنگ شد، تلویزیون حتی در قهوه خانه‌ها نیز رسوخ کرد و مردم به جای شنیدن قصه‌ها به دیدن سریال‌ها نشستند. در واقع فیلم و این دست سرگرمی‌ها به شکل مدرن وارد فضای سنتی شده و رفته رفته جای رسانه های سنتی را گرفت، اما در حوزه رسانه شناسی هیچ وقت رسانه‌های مدرن با تمام جذابیت‌ها از جمله سینما و تئاتر، ‌نتوانستند جای رسانه‌های سنتی را بگیرند.

مازنی ادامه داد: قصه جای خود را دارد و باید احیا شود چرا که قصه گویی باعث می‌شود ارتباط چهره به چهره بین افراد برقرار شود و خود افراد از طریق ارتباط مستقیم با هم در ارتباط هستند، هرچند امروز رسانه‌های تعاملی مدرن نیز به وجود آمده اما جای رسانه‌های تعاملی قدیمی را نگرفته است.

وی افزود: امروز افراد از طریق شبکه‌های اجتماعی در قالب عکس، فیلم و مولتی مدیا با هم ارتباط دارند اما باز هم این رسانه‌ها جای ارتباط مستقیم را پر نمی‌کنند و ما همچنان به رسانه‌های سنتی و قصه گویی نیاز داریم، به نظرم برگزاری جشنواره قصه‌گویی کار ارزشمندی است و می‌تواند فرهنگ کتابخوانی را که در جامعه ما متاسفانه وضعیت خوبی ندارد تحت تاثیر قرار دهد.

حجت الاسلام مازنی همچنین درباره برگزاری جشنواره قصه گویی و تاثیر آن میان مردم، گفت: امیدوارم این دوره از جشنواره نیز به خوبی برگزار شود، در این دوره تا جایی که اطلاع دارم شبکه نسیم و برنامه تلویزیونی «کتاب باز» همراه شده است، اما این شبکه مخاطب گسترده‌ای مانند شبکه یک یا شبکه‌های سراسری دیگر ندارد و تنها برای برنامه‌های خاص پرمخاطب است بنابراین بهتر است در راستای اطلاع رسانی این جشنواره شبکه‌های سراسری نیز همراه شوند.

وی تصریح کرد: همچنین می‌توان برای این کار از شبکه‌های اجتماعی نیز بهره گرفت و در ترویج جشنواره قصه گوییی و اهداف آن اقدام کرد، این اتفاق باید در سه حوزه برای متولیان، صنوف و صاحبنظران شکل بگیرد و اطلاعات به شکل ویژه برای آنها فرستاده شود تا به فرهنگ سازی و ترویج قصه گویی کمک کند، برای نتیجه بهتر باید ابتدا سرمایه گذاری کرد و وقتی این موضوع جا افتاد آن وقت، خودش را می‌تواند ترویج کند.

این نماینده مجلس درباره فرهنگ قصه گویی و انتقال آن به جوامع دیگر نیز توضیح داد: کمتر کشوری به قدمت ایران داریم و کمتر کشوری سراغ داریم که فرهنگی به عمق و گستردگی فرهنگ ایرانی داشته باشد، بخصوص پس از تشرف مردم به دین اسلام غنای این فرهنگ چند برابر شد، از همین رو قصه‌های ایرانی می‌‍تواند برای سایر ملت‌ها و اقوام تاثیرگذار باشد به شرط آن که به نحو شایسته، عالمانه و حرفه‌ای به زبان دیگر منتقل شود.

مازنی اظهار کرد: از طریق تعامل و تفاهم با نهادهای فرهنگی بین المللی و کمک گرفتن از شخصیت‌های حقیقی اهل تعامل، می توان آثار و قصه‌های ایرانی را ترجمه و منتقل کرد که این اتفاق بسیار می‌تواند تاثیرگذار باشد.

وی خاطرنشان کرد: کمتر کشوری داریم که مثنوی، شاهنامه و اثری به این غنا و زیبایی داشته باشد، حتی برخی از آثار مثل آثار سعدی و حافظ نیز به نوعی در درون خود زبان قصه دارند و می‌توانند با ترجمه درست به جوامع و ملت‌های دیگر منتقل شوند، علاوه بر این آثار جدیدی از نویسندگان نسل متاخر نیز داریم که می‌توانیم از آن‌ها نیز استفاده کنیم که تاثیرگذار خواهد بود.

این عضو کمیسیون فرهنگی همچنین درباره تاثیرقصه گویی بر انتقال فرهنگ‌های بومی نیز گفت: این اتفاق مشروط به این است که نسل جدید را در برنامه‌ریزی و اجرای این برنامه درگیر کنیم؛ نسلی که قرار است فرهنگ را از نسل قبلی تحویل بگیرد باید خود مستقیم درگیر این موضوع شود، باید با زبان خود نوجوانان و جوانان موضوعات را مطرح کرد.

وی تاکید کرد: باید به این رده سنی باید بیش از گذشته توجه شود چرا که متاسفانه این مرحله را ما اصلا نمی‌بینیم در حالی که مرحله مهمی از زندگی هر فرد است و برای این انتقال به لحاظ روانشناختی باید با آنها ارتباط برقرار کنیم و از زبان آنها و شیوه‌های مدرن که با آن آشنایی دارند استفاده و فرهنگ قصه‌گویی را ترویج کنیم.