برای بازدید از این نقاشی قرن پانزدهمی رزرو آنلاین حتی برای خبرنگاران ضروری است اما هزینه 12 یورویی بلیت با ارائه کارت خبرنگاری به دو یورو کاهش می‌یابد.
پس از یک دهه تلاش برای رزرو آنلاین، در آستانه پانصدمین سال درگذشت داوینچی با پاهایی که از هیجان می‌لرزید به میدان سانتا ماریا دله گراتزیه رسیدم و پس از دریافت بلیت وارد ورودی سالن ناهارخوری صومعه مشرف به کلیسا شدم و دربرابر دیدگانم نقاشی باشکوهی دیدم که حدود 30 سال در آرزوی دیدنش بودم؛ شام آخر اثر نابغه عصر نوزایی ایتالیا لئوناردو داوینچی.
[caption id="attachment_193957" align="aligncenter" width="1500"]
نقاشی شام آخر لئوناردو داوینچی در دیوار سالن ناهارخوری صومعه کلیسای سانتا ماریا دله گراتزیه در شهر میلان ایتالیا[/caption]
در سالن ناهارخوری کلیسا، علاوه‌بر نقاشی دیواری شام آخر، طرح‌هایی که داوینچی از چهره‌ها، دست‌ها و پاهای حواریون کشیده بود به نمایش گذاشته شده است. در دیوار جنوبی هم نقاشی تصلیب مسیح اثر نقاش اهل منطقه لمباردی، جووانی دوناتو دا مونتورفانو خودنمایی می‌کند.
عملیات ساخت صومعه فرقه دومنیکن سانتا ماریا دله گراتزیه در سال 1462 آغاز شد و از سال 1490 به خواست لودویکو ایل‌مورو، دوک میلان، این کلیسا وسعت یافت. هدف دوک از بزرگ کردن کلیسا ساختن مکانی برای خاکسپاری خودش بود.
لئوناردو داوینچی سال 1482 به میلان رسید و در دربار دوک به‌عنوان معمار، مهندس، مجسمه‌ساز و صحنه‌آرا مشغول به‌کار شد.
این خود دوک میلان بود که از لئوناردو خواست که صحنه شام آخر مسیح را بر دیوار شمالی سالن ناهارخوری صومعه نقاشی کند.
داوینچی شیوه رایجی را که در نقاشی‌های دیواری استفاده می‌شد و کار سریع و مداوم را پیش‌بینی می‌کرد (نقاشی فرسک) دوست نداشت بنابراین شیوه جدیدی اختراع کرد که به او اجازه می‌داد لابه‌لای انجام این پروژه به سایر کارها و فعالیت‌های علمی‌اش برسد.
افسانه نقاشی ...
درباره این نقاشی، افسانه‌ای وجود دارد؛ گفته می‌شود که لئوناردو همان مدلی را که برای کشیدن تصویر مسیح انتخاب کرده بود بار دیگر برای کشیدن تصویر یهودا هم برگزید. متاسفانه هویت این مرد تا به امروز ناشناخته است. براساس این افسانه، لئوناردو مسیح خودش را در دسته همخوانان کلیسا پیدا کرد. اما برای تصویر یهودا نتوانست فرد دلخواهش را بیابد. تااینکه یک‌شب مرد مخموری را یافت و او را به‌عنوان مدل انتخاب کرد.
وقتی داوینچی کار کشیدن تصویر یهودا را تمام کرد، مدل اعتراف کرد که این نقاشی را از قبل می‌شناسد چون سه‌سال پیش از او برای کشیدن تصویر مسیح استفاده شده است. اعتقاد بر این است فردی که سمت چپ مسیح نشسته یوحنا، حواری مسیح است اما دن براون، نویسنده آمریکایی رمان معروف «راز داوینچی» این تصویر را به مریم مجدلیه نسبت می‌دهد.
این اثر بسیار زود شروع به خراب‌شدن کرد به طوری که آنتونیو دِ بئاتیس اولین کسی بود که در سال 1517 دریافت که نقاشی شام آخر آسیب دیده است.
این نقاشی در طول 6 سده حیات، در معرض حوادث بسیاری بوده است. در سال 1799 سالن ناهارخوری صومعه که میزبان شام آخر داوینچی است به اصطبل اسب‌های ارتش ناپلئون تبدیل شد و سربازان فرانسوی این نقاشی را مورد هجوم وندالیسم و آسیب قرار دادند.
[caption id="attachment_193958" align="aligncenter" width="1632"]
نقاشی تصلیب مسیح اثر نقاش اهل منطقه لمباردی، جووانی دوناتو دا مونتورفانو در دیوار جنوبی سالن ناهارخوری صومعه کلیسای سانتا ماریا دله گراتزیه میلان خودنمایی می‌کند[/caption]
در سال 1812، صومعه سانتا ماریا دله گراتزیه به آتش‌نشانی و بعدها به ایستگاه پلیس تبدیل شد، اما چندسال قبل‌از جنگ جهانی دوم در سال 1934 شام آخر به موزه دولتی تبدیل شد.
در شب 15 آگوست 1943، در طول جنگ جهانی دوم در اثر بمباران صومعه، دیوار شرقی شام آخر ویران شد و این نقاشی تا سال 1947 در هوای آزاد مشرف به خیابان قرار داشت و سرانجام در این سال دیوارهای تخریب‌شده بازسازی شد. به همین علت، ساختمانی که امروزه میزبان شام آخر است به سبک ساختمان‌های دهه 40 میلادی ایتالیا است.
در طول سده‌های مختلف، به‌لطف مرمت‌های عجیبی که روی نقاشی شام آخر انجام شده، این نقاشی دستخوش تغییرات بسیاری شده بود اما در سال 1980 این نقاشی همراه با کلیسا و صومعه میزبانش به فهرست میراث جهانی یونسکو وارد شد و از همان‌زمان، مرمت جدیدی روی آن آغاز شد که شامل پاک‌کردن رنگ‌هایی می‌شد که طی سالیان طولانی روی آن کشیده شده بود. در نتیجه این مرمت که سال 1999 به اتمام رسید، رنگ‌های اصلی نمایان شد و جلوه‌ای زیبا از نقاشی داوینچی در‌معرض دید بازدیدکنندگان قرار گرفت.
[related-post id="47039"]
[related-post id="6336"]
[related-post id="31477"]
[related-post id="39121"]
[related-post id="41307"]
نظر شما