به گزارش اسکان نیوز، محسن صفاری، کارشناس طرح طاش یکی از دلایل به تعویق افتادن مصوبه اخیر شورای عالی شهرسازی و معماری کشور، توسط مسئولان استانی را وجود اشکالات حقوق مکتسبه و حقوقی که برای سرمایه‌گذاران ایجاد شده، دانست.
اهمیت نوسازی و بازسازی در دهه 70
محسن صفاری با اشاره به این‌که طرح طاش مصوبه سال 1372 و بعد از جنگ بوده، گفت: توجه به بازسازی و نوسازی در آن سال‌ها و فرسودگی چهره بسیاری از شهرها از جمله مشهد، تعریف نیازهای جدید برای منطقه که در بافت قدیمی امکان پاسخگویی وجود نداشت، فرسودگی بافت مرکزی و تصمیم برای تغییر حوزه حرم مطهر رضوی که بافت اطراف هم از آن مستثنی نبود، دلیل اصلی اجرا طرح طاش و البته بی‌توجهی به ابعاد میراثی منطقه شد.
کارشناس طرح طاش بر این باور است که حتی عباس آخوندی، که از مدافعان تعلیق طرح طاش و تصویب طرح شورای عالی شهرسازی و معماری کشور است، در زمان تصویب این طرح جز مدافعان طاش بوده و بر فرسودگی و بازسازی و بهسازی منطقه تاکید داشته است.
مشاوران طرح طاش استعلام‌های لازم را از سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان خراسان رضوی گرفتن که در آن زمان تنها 7 پلاک میراثی تعیین شد که آن هم در خود حرم مطهر بود. پس از آن هم در سال 84 تعدادی پلاک میراث معرفی کردند، اما بازهم صحبتی از بافت تاریخی نبوده.
به گفته صفاری، سازمان میراث فرهنگی در سال‌های اخیر بر بحث میراثی بافت تاکید داشته؛ که مشاور طاش بازدید میدانی و گزارش لازم را تهیه کرده است.
بافت اطراف حرم مطهر به لحاظ ارزش‌گذاری یک بعد کالبدی و اجتماعی دارد که براساس تحقیقات میدانی مشخص شد این منطقه به شدت درگیری معضلات اجتماعی بوده است.
جمعیتی که در سال 79 در این منطقه ساکن بودند بر خلاف آن‌که می‌گویند جمعیت ماندگار و مربوط به 100 سال گذشته است، حدودا به 40 سال پیش باز می‌گردد که بعد از مدتی به دلایل مختلف از جمله ازدحام، شلوغی و فرسودگی به مناطق دیگر مهاجرت کردند؛اسناد آن هم موجود است.
تفکیک خانه‌های اطراف حرم به دهه 50 تا 60 بازمی‌گردد
برخی از خانه‌ها همانند خانه داروغه بازسازی شده، اما بسیاری از خانه‌های بزرگ خالی به دلیل قدرت پایین اقتصادی ساکنان جدید و فرسودگی تفکیک و به پلاک‌های کوچک تبدیل شده است.
تفکیک و کوچک شدن خانه‌های این منطقه قبل از دهه 70 و دهه 50 تا 60 بوده، بسیاری از خانه‌های این منطقه قدمتشان احتمالا به 20 یا 30 سال برسد و اصلا خانه تاریخی حتی مربوط به زمان قاجاری نیست و یا خیلی محدود است.
صفاری گفت: بافت قبل از طرح طاش به شدت دچار تغییر شده، ارزشهای اجتماعی به شدت دچار مشکل بوده، ارزشهای کالبدی تغییر کرده و بافت فرسوده و ریزدانه شده است.
براساس ارزش‌گذاری که در آن زمان انجام شده این منطقه به عنوان بافت تاریخی شناخته نمی‌شود.از سوی دیگر طاش دو رویکرد داشته اول این‌که بافت کاملا تخریب و یک شبکه جدید شطرنجی ایجاد شود که این کار را انجام نمی‌دهد و به جا آن برای حفظ سایه‌های تاریخی و میراثی،اول مورفولوژی بافت را حفظ می‌کند.همچنین درون بافت به ساکنان اجازه دخالت می‌دهد و بازسازی را بر عهده خود ساکنان می‌گذارد.
صفاری در ادامه افزود: در لبه سه خیابان بیرونی طرح طاش مداخله مستقیم می‌کنددر نتیجه طبرسی، شیرازی، نواب و یک خیابان هم اضافه می‌شود. شارستان رضوی در اختیار سرمایه‌گذار قرار می‌گیرد. طاش به دنبال از بین بردن کل بافت نبود.
ساختمان‌های غول‌پیکیری که با تراکم زیاد تاسیس شده مورد تایید ضوابط و معماری طاش نبوده.طرح طاش چندین بار اعلام کردکه این روند صحیح نیست و نیاز به بازنگری است.
صفاری با تاکید بر این‌که در هیچ مقطعی کوچکترین کمک از سوی دولت انجام نشده و به همین دلیل از طریق عوارض، افزایش تراکم و حضور سرمایه‌دار کار را انجام داده، گفت: سرمایه‌گذار چون اعتبار آورده به خودش اجازه می‌دهد، به هر طریقی که می‌خواهد عمل کند اما اگر طاش حمایت دولت را داشت می‌توانست سرمایه‌گذار را کنترل کند.اگر پروژه ملی است باید بودجه ملی به آن اختصاص پیدا می‌کرد که نشد و هیچ جوابی هم داده نشده است.
نظر شما