این ساختار زمین‌شناختی شگفت‌انگیز با وسعت هزار و 653 کیلومترمربع تنها نقطه روی زمین است که در آن، جنگل‌های گرمسیری بارانی روی دانه‌های شن رشد می‌کنند و ارتفاع درختانشان به بیش‌از 200 متر می‌رسد.
این جزیره دارای 100 حوضه آب شیرین است که 40 حوضه آن، دریاچه‌های با ساحل ماسه‌ای هستند. این دریاچه‌ها درواقع گودال‌های شنی‌اند که با آب باران پر می‌شوند.
از دیدگاه جانورشناسی، این جزیره میزبان آخرین گونه از دینگوهای خالص استرالیایی است که هنوز با سگ‌ها ترکیب نشده‌اند. همچنین کانگروهای کوچک گونه والابی و مورچه‌خوار خاردار همراه با گونه‌های متنوعی از پرندگان، خزندگان و دوزیستان از جمله گونه قورباغه درختی کولولا که از گونه‌های درمعرض خطر انقراض است در این جزیره زندگی می‌کنند.
فریزر نامش را از ایلزا فریزر، همسر جیمز فریزر ناخدای کشتی اسکاتلندی می‌گیرد که وقتی در سال 1836 به همراه همسرش در آب‌های اقیانوسی نزدیک کویینزلند با کشتی استیرلینگ کاسل سفر می‌کرد دچار حادثه شدند و کشتی آنها غرق شد. جیمز فریزر جان باخت اما همسرش نجات یافت و قدم به خاک این جزیره گذاشت. اما این دریانورد معروف انگلیسی ناخدا جیمز کوک بود که در سال 1770 به عنوان اولین دریانورد اروپایی به این جزیره نزدیک شد اما به آن وارد نشد. متیو فلاندرز هم اروپایی دیگری بود که در سال‌های 1799 و 1802 اطراف این جزیره دریانوردی کرد.
جزیره فریزر که امروزه به‌عنوان پارک ملی شنی بزرگ یکی از مناطق گردشگری ایالت کویینزلند است از سال 1992 در فهرست میراث جهانی یونسکو وارد شده است.
[related-post id="188569"]
[related-post id="3342"]
[related-post id="28997"]
