بعد از آن در دوره پهلوی اول و برای ایجاد راه دسترسی بین خیابان ولی‌عصر(عج) و خیابان یوسف‌آباد، پله‌های خیابان ولی‌عصر(عج) بالاتر از دوراهی سید جمال‌الدین اسدآبادی به وجود آمد که به نام‌های پله اول، پله دوم، پله سوم و... شناخته می‌شوند.
همشهری محله نوشته است: کمی بعد و در سال‌های منتهی به پیروزی انقلاب اسلامی نیز چهل‌پله‌های فرحزاد شکل گرفت. اهالی روستای فرحزاد که در دامنه کوه و در شیب روددره فرحزاد روزگار می‌گذراندند برای دسترسی راحت‌تر به باغ‌ها و آغل‌های گوسفندان خود در دل کوه‌ها، راه باغ‌ها و آغل‌ها را پله‌پله کرده بودند و بعدها که جمعیت ده زیاد شد و منازل مسکونی جای باغ‌ها را گرفت، همین پله‌ها تبدیل به کوچه‌های پله‌دار و اصطلاحاً «چهل‌پله»های فرحزاد شد.
به این‌ترتیب پله‌سازی در معابر تهران مرسوم شد و یکی یکی کوچه‌ها و خیابان‌های پله‌دار در پایتخت شیب‌دار کشور به وجود آمد. در این میان از مسیر پله‌ای بوستان نهج‌البلاغه هم می‌توان به‌عنوان جدیدترین نمونه پله‌سازی در پایتخت نام برد.
نظر شما