در سال 1687 شورای شهر دستور تخریب این خانه را صادر کرد تا از بازار به محله گیلدهال راه باز کند. اما این تخریب به منازعات زیادی بین دادگاه و شورای شهر منجر شد و درنهایت دادگاه دستور بنای دوباره خانه‌ای در همان محل قبلی را صادر کرد. این خانه با شتاب و بدون مراقبت‌های لازم و با چوب بلوط سبز همان فصل ساخته شد. به‌همین‌علت، وقتی چوب بلوط خشک شد خانه تا خورد اما همچنان سر پا ماند و از آن به بعد، «خانه تقاطع بازار» به «خانه کج وینزر» تغییر نام داد.
این خانه در ابتدا قصابی بود اما در طول قرن‌ها این ساختمان به انواع مختلفی از کاسبی‌ها از جمله جواهرفروشی، عتیقه فروشی و کادوفروشی تبدیل شد و در حال حاضر چایخانه و رستوران است و به مشتریان به ویژه گردشگران چای و قهوه، کیک‌های دست‌ساز، صبحانه، ناهار و شام‌های دلپذیر عرضه می‌کند.
خانه کج گذرگاهی مخفی دارد که به قلعه وینزر منتهی می‌شود و گفته می‌شود که شاه چارلز دوم برای انجام ملاقات‌های عاشقانه و غیرمجاز و معشوقه‌اش نل گوئین از آن استفاده می‌کرد. این گذرگاه مخفی همچنین برای تحویل محصولاتی که از بازار مستقیما به آشپزخانه قلعه می‌رفت به‌کار می‌رفت.
