الهام قصیدیان سرپرست هیات باستان شناسی منطقه هزارجریب در این نشست گفت: استفاده از پناهگاه‌های واقع در کوهپایه‌ها به این دلیل برای انسان‌های عصر پارینه سنگی اهمیت داشته که آنها را به دشت و کنترل گله‌های حیوانات مسلط می‌کرده است.
وی افزود: بررسی‌ها در هزار جریب منجر به کشف تعدادی سکونتگاه پارینه سنگی شد که حاکی از اهمیت فراوان این منطقه در دوران پارینه سنگی است و سرآغاز فصل‌های جدید از کاوش‌های باستان شناسی در این منطقه شده است.
مازندران یکی از مهمترین مسیرهای جابجایی انسان‌های اولیه از آفریقا به قلب و شمال آسیا است. قرارگیری مازندران در مرکز مثلث سکونت انسان‌های اولیه در زاگرس، قفقاز و ازبکستان این فرضیه را تقویت می‌کند که در جلگه و کوهستان‌های مازندران نیز انسان‌های اولیه زیست می‌کردند.
قصیدیان همچنین با بیان اینکه مازندران یکی از مهمترین مسیرهای جابجایی انسان‌های اولیه از آفریقا به قلب و شمال آسیا است، گفت: قرارگیری مازندران در مرکز مثلث سکونت انسان‌های اولیه در زاگرس، قفقاز و ازبکستان این فرضیه را تقویت می‌کند که در جلگه و کوهستان‌های مازندران نیز انسان‌های اولیه زیست می‌کردند.
وی کشف ابزارآلات سنگی شکار و زندگی روزمره در غارهای مازندران را گواه دیگری برای حضور نئاندرتال‌ها یا انسان‌های اولیه در این منطقه می‌داند.
به گفته قصیدیان با وجود عدم موفقیت باستان شناسان برای یافتن انسان اولیه در غارهای هوتو و کمربند و دیگر غارهای استان، جستجو در منطقه یانه سر بهشهر با توجه به فراوانی غارها در این منطقه هدف جدید باستان شناسان خواهد بود.
این باستان شناس همچنین شرایط جغرافیایی، فراوانی آب، آب و هوای معتدل و مشرف بودن این منطقه به جلگه برای شکار، فرضیه باستان شناسان برای یافتن انسان اولیه در منطقه مازندران را تقویت می‌کند.
وی همچنین شرایط آب و هوایی مازندران و سیلابی بودن مناطق کوهستانی را از عوامل شسته شدن، پنهان شدن و جابجایی یا از بین رفتن بقایای باستانی عنوان کرد و گفت: با وجود این مشکلات نباید دست از اکتشاف برداشت.
قصیدیان اظهار داشت: تاکنون سنگ تراشه و ابزار آلات سنگی تنها یافته‌های باستان‌شناسان برای زندگی انسان‌های اولیه در مازندران است که از مهمترین رد پای انسان عصر سنگ است.
وی با بیان اینکه سنگ مسئله مهم در کشفیات باستان شناسی بوده است گفت: سنگ خاصیت ماندگاری زیادی دارد و بررسی‌ها نشان می‌دهد که نقش زیادی در پیدایش تمدن‌ها داشته است و مناطق مورد کاوش کنونی در مازندران این شاخصه برخوردارند.
سرپرست هیات باستان شناسی منطقه هزارجریب با اشاره به نقش سنگ چخماق و استفاده از سنگ به عنوان سرنیزه و شکار حیوانات افزود: تشخیص سنگ‌های طبیعی و سنگ‌هایی که توسط انسان به عنوان ابزار استفاده شده است، کاری سخت و پیچیده است و در کشف رموز زندگی انسان‌های اولیه و کاوش‌های باستان شناسی نقش مهمی دارد.
قصیدیان با اشاره به قدمت تاریخی روند تحول دست افزارهای سنگی و ظرافت در ساخت آنها گفت: براساس نتایج تحقیقات باستان شناسی قلوه سنگ‌ها نخستین ابزار مورد استفاده شده توسط انسان بوده است.
وی گفت: اطلاعاتی که از دست افزارهای سنگی در ایران داریم مربوط به کوهستان زاگرس است و در دوره‌های پارینه سنگی با افزایش جمعیت انسان، آثار بیشتری از دست افزارهای سنگی مشاهده شده است.
بر اساس گزارش ایرنا، این باستان شناس یادآور شد: مطالعات ابزارهای سنگی در دوره‌های جدید نشان می‌دهد که در حوزه‌های مختلف از جمله کشاورزی و غیره مورد توجه بوده‌اند.
بخش یانه سر یکی از بخش‌های سه‌گانه شهرستان بهشهر در ناحیه کوهستانی البرز قرار گرفته است. این بخش از دیرباز منطقه هزار جریب یا هزارگری نامیده می‌شده است. ظاهراً وجه تسمیه آن با وسعت کل منطقه در ارتباط است.
یانه سر یکی از مناطق مهم سکونتگاهی انسان در مازندران است و وجود بیشترین میزان غار در این منطقه گواه این موضوع است. باستان شناسان معتقد هستند به دلیل شرایط جغرافیایی یانه سر، این منطقه بر جلگه و دشت مشرف است و بهترین شرایط برای شکار را دارد و می‌تواند فرضیه نخستین سکونتگاه انسان‌های اولیه در مازندران باشد.
نظر شما