شاید بتوان Ventisquero Colgante یا «یخچال معلق» را بزرگ‌ترین جاذبه این پارک ملی دانست که از بالای دره‌ای عمیق آویزان است و در فصل‌های گرم که شروع به ذوب شدن می‌کند آب رودخانه پایین دره را تامین می‌کند.
آبی که از این یخچال به‌دست می‌آید دو آبشار برج‌مانند ایجاد می‌کند که از ارتفاع 600 متری تخته سنگ بزرگی فرو می‌ریزد. این جریان آب در نهایت دریاچه کوچکی با نام تالاب تمپانوس را به‌وجود می‌آورد و بعد از گذشتن از مسیری حدود 6 کیلومتری به آبراه پویوهوآپی می‌رسد. این آبشارها در تمام طول سال دیده می‌شوند اما به‌سبب رانش بهمن به پایه این آبشار، نیمی از آن حتی تا اواخر بهار و اوایل تابستان پوشیده از یخ و برف است.
کاپیتان انریکه سیمپسون، درطول اکتشافی در سال 1875 موفق شد Ventisquero Colgante را کشف کند. این کاپیتان گزارش داد که برف یخچال فقط 100 متر از ساحل آبراه پویوهوآپی، جایی‌که ناخدا قایقش را در آن لنگر انداخته بود فاصله دارد. دقیقا معلوم نیست که آیا او آبشار را دیده و آیا در آن‌زمان اصلا آبشار قابل رویت بوده است یا نه. اما این احتمال کلی وجود دارد که بعدها و از وقتی که یخچال و دیواره پرتگاه در اثر عقب‌نشینی نمایان شده‌اند این آبشار هم تشکیل شده باشد.
بنابراین، اگر رصدهای ناخدا انریکه سیمپسون درست باشد این یخچال درمدت 140 سال اخیر حدود 8 کیلومتر عقب‌نشینی کرده و به شکل امروزی در آمده است.
[related-post id="185646"]
نظر شما