این کودک مریوانی از پنج سالگی مشغول ساخت پا افزار کُردی است و اکنون با وجود داشتن 9 سال یکی از هنرمندان خوب این حرفه بشمار می‌رود.
سه نسل از این خانواده در مریوان کارگاهی مخصوص کلاش بافی دارند و در کنار بیش از چهار هزار و 500 هنرمند کلاش باف دیگر مشغول بکار هستند.
شهرستان مریوان پاییز سال گذشته به عنوان شهر جهانی کلاش (گیوه کُردی) مصوب شد و این هنر به عنوان یک محصول صنایع دستی کردستان در فهرست آثار جهانی شورای جهانی صنایع دستی به ثبت رسید.
به گزارش چمدان، کلاش بافی علاوه بر مریوان در شهرهای دیگری همچون سنندج، دیواندره، سروآباد، کامیاران و سقز نیز رواج دارد اما مریوان به علت تعداد بیشتر فعالان به عنوان مرکز تولید این کفش محسوب می شود.
کلاش پا افزاری با قدمت 2 هزار سال، تهیه شده از مواد طبیعی موجود در محیط مانند نخ و چرم است که با توجه به خنکی و سبکی آن مورد توجه است و در فصول گرم سال بیشتر استفاده می‌شود. 25 مدل با رنگ بندی‌ها و تنوع خاص با حفظ ویژگی‌های سنتی این پاپوش تهیه شده تا ساکنان دیگر مناطق نیز بتوانند از کفش دستباف مردم مریوان استفاده کنند.
کلاش تنها پای افزاری است که دارای خط تقارن است به این معنی که چپ و راست برای آن نیست و برای حفظ این فرم و مدل باید هر چند مدت کلاش را راست و چپ و یا چپ و راست به پا کرد.
پیاده روی با کلاش متناسب با فرم و مرفولوژی پاهاست، کفه آن و قسمت سینه گود پا بر آمده و در پاشنه پا بر جسته این فرم باعث رفع خستگی و خسته نشدن پاها در هنگام پیاده روی می‌شود.
از نظر زیست محیطی هیچ نوع آلودگی محیط بعد از استفاده آن ایجاد نمی‌شود، چون مواد مصرفی آن کاملا طبیعی است و در خاک کمتر از یک سال تجزیه و به عناصر طبیعی خود تبدیل می‌شود در حالیکه سایر پای افزارها چند سال طول می‌کشد که تجزیه شود.
مواد اولیه مورد نیاز برای کلاش پارچه نخی مانند متقال، چلوار، نخ تابیده شده نمره، لایه، لایه پوست یا چرم گاو است.
نظر شما