چمدان : خیابان ولیعصر را که از انقلاب به سمت شمال حرکت کنید، پیش از رسیدن به خیابان طالقانی در سمت چپ خود رواقی از سنگ سفید می‌بیند، رواقی که در واقع بخشی از بنای فرهنگستان هنر است.

رواق سفید رنگ که از 13 اردیبهشت سال 88 با افتتاح ساختمان جدید فرهنگستان در دل خیابان ولیعصر (عج) جای گرفته است، درست در منطقه‌ای که دانشگاه صنعتی امیرکبیر، دانشگاه هنر و ده‌ها موسسه و مرکز علمی وفرهنگ در این نقطه شهر به هم می‌پیوندند.



ابتدا چند جوانی پا را آنجا گذاشتند و برخلاف انتظار، زمانی که کسی آنها را بیرون نینداخت، رواق هر روز میزبان جوانان بیشتری شد اما هیچگاه جمعیت آنقدر زیاد نمی‌شد که به آن آسیبی وارد شود.

رواق آرام آرام به یک فضای اجتماع پذیر شهری، یعنی جایی برای بستر سازی هویت‌های اجتماعی و مکانی برای گفت‌وگو و هم اندیشی تبدیل شد و کمبود این گونه فضاها در شهر به آن رونق دوچندان بخشید و بیش از همه در میان دانشجویان طرفدار پیدا کرد. رواق جایی بود که دور حوض آن بنشینی ساعتی استراحت یا گفت‌وگو کنی بی‌آنکه لازم باشد پولی پرداخت کنی.

بسیاری برای دفاع از سالم بودن یک محیط آن را خانوادگی می‌خوانند اما فضای رواق فرهنگستان هنر از جمله فضاهای سالمی است که خانوادگی هم نبود. فضای رواق با قشر جوان اهل فرهنگ و هنر جامعه تناسب داشت و از همه مهم‌تر قرار گرفتن آن درست در کنار خیابان بزرگ و شلوغ ولیعصر (عج) و نورپردازی شبانه آن که به این محیط  روشنایی کافی می‌داد، امنیت فضا را چند برابر کرده و سبب به وجود آمدن چنین محیط نادری شده‌بود که برای پناه آورندگان به آن هم امنیت ایجاد می‌کرد و هم از گعده‌های سخیف ناسالم در آن خبری نبود.



شاید واژه پناه برای این رواق بهترین توصیف بود بدون وجود هیچ قرار قبلی رواق فرهنگستان، دانشجویان و جوانان مشغول در حوزه فرهنگ و هنر را به خود جلب کرد که مساله‌ای دور از ذهن نبود. در روزگاری که قیمت کافه‌ها برای بسیاری از جوانان زیاد است و پارک‌ها هم با وجود مواد فروشان و اراذل و اوباش به ویژه برای دختران جوان محیطی آزار دهنده دارد، رواق پناه بود.

همه چیز اما این گونه نماند، یک روز در سال 1396  رواق فرهنگستان محصور شد. دیوار شیشه‌ای از آن روز تا کنون رواق را از مردم جدا کرد و تا امروز نیز همین وضعیت حاکم است و حالا با عوض شدن رئیس فرهنگستان هنر باید دید که این روال همچنان ادامه پیدا می‌کند یا خیر؟



رواقی نماد تاریخ پبش و پس از اسلام

رواق فرهنگستان هنر يادآور حياط مركزی‌ ايرانی است. ستون‌های اين ساختمان يادآور ستون‌های تخت جمشيد و بدنه آن نيز الهام گرفته از ستون‌های چوبی چهار صد سال پيش است. اشعاری از شاهنامه و گلشن راز شبستری نيز در قسمت‌های زير سر ستون‌ها حكاكي شده است که با توجه به محل قرار گرفتن  این رواق، یعنی درست در کناره خیابان پر رفت و آمد ولیعصر(عج) به گونه‌ای است که با گرفتن گرد و غبار اشعار بهتر دیده‌ شوند. سر ستون‌ها نيز برگرفته از سرستون‌های دوره ساساني است. در كنار معماری سنتي و قديمي، آهن‌ها و تيرآهن‌های سقف نيز فضای شاعرانه‌ای به ساختمان داده‌اند.



در فضای این رواق چارچوب دری به رنگ سبز نیز وجود دارد، این چارچوب دروازه بهشت نام دارد و برگرفته از دروازه سبز رنگ نوفل لوشاتو است كه كه امام خمینی (ره) از اين دروازه عبور مي‌كرده‌ است.