«مرجان شوشتری» معاون میراث فرهنگی استان خوزستان با اعلام این خبر گفت: در راستای سلسله مطالعات محوطه باستانی ارجان عملیات نقشه برداری و مستند سازی این محوطه به انجام رسید. این درحالی است که از جمله برنامه‌های مدنظر، تهیه نقشه‌های ناهمواری، کاداستر، تعیین موقعیت آثار، تهیه عکس هوایی یکپارچه و ... است.
او با اشاره به اینکه تاکنون تنها نقشه مستند از محوطه باستانی ارجان با مقیاس 1/25000 متعلق به تعیین عرصه و حریم آن صورت گرفته بود؛ ادامه داد: با توجه به اینکه پیشتر تنها نقشه مستند از محوطه باستانی ارجان با مقیاس 1/25000 متعلق به تعیین عرصه و حریم آن بود هم اکنون نصب 10 نقطه ثابت (ایستگاه) بتنی بر مبنای شاخصه‌های سازمان نقشه برداری کشور به کمک جی پی اس ایستگاهی مولتی فرکانس در محدوده عرصه و خارج از بافت باستانی از دیگر اقدامات صورت گرفته در این خصوص است.
آن طور که شوشتری تاکید کرد: درحال حاضر نقشه برداری و مستندسازی بر مبنای نقشه تعیین عرصه و حریم محوطه و در گستره‌ای به وسعت تقریبا 2500 هکتار که تمام عرصه و بخش‌هایی از حریم را نیز در بر می‌گرفت به انجام رسید.
به گفته وی، این عملیات با هماهنگی کامل تمامی ارگان‌ها و سازمان‌های ذیصلاح نظامی و امنیتی و به وسیله پهباد سنسفلای ایبی پلاس در 8 پرواز یک ساعته محقق شد.
محوطه باستانی ارجان یکی از مهمترین محوطه‌های باستانی کشور است که در تاریخ 1 مرداد 1386 با شماره ثبت 19288 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
پیش تر اسماعیل یغمایی پیشکسوت باستان شناسی درباره محوطه باستان ارجان گفته بود: «سال ۵۲-۵۳ با یک گروه آمریکایی از دانشگاه پنسیلوانیا به سرپرستی آقای هانس نیسن (آلمانی) کناره هندیجان را بررسی می‌کردیم. من نخستین‌بار آن زمان به ارجان رفتم. چندین و چند تپه، پشته و محوطه بزرگ پوشیده از سفال دیدم. محوطه‌ای حدود ۴۰ هکتار که این تپه پشته‌ها تا کنار رودخانه مارون ادامه داشت اما پس از انقلاب با احداث سد مارون بسیاری از آنها خراب شد. خودِ سد، ارجان را خراب نکرد مجریان سد سبب ویرانی شدند.
[caption id="attachment_1685" align="aligncenter" width="600"]
محوطه باستان ارجان[/caption]
ارجان یا ارگان در زمان پهلوی اول ثبت تاریخی شده است. یعنی اگر ثبت مصداق قانون بود، اگر حرمت داشت، اکنون نباید شاهد چنین وضعیت اسفناکی در ارجان باشیم. از این محوطه بیش از ۲ درصد باقی نمانده و ۹۸ درصد آن توسط سدسازی، شهرداری، وزارت آب و نیرو، وزارت نفت، کارخانه سیمان و... ویران شده است. یکی چاه نفت زده، دیگری پارک ساخته، آن یکی خاکش را برده و... . اصلاً چیزی باقی نمانده است. وقتی می‌گویند می‌خواهیم ارجان را حفاری کنیم من در دلم می‌خندم که اینها چه می‌گویند! وقتی چیزی نمانده کدام کاوش؟ کدام حفاری؟ کدام ارگان؟ باید از چیزی حرف زد که وجود خارجی داشته باشد.
حکایت ارجان حکایت دروازه دولت تهران است. الان شما دروازه‌ای می‌بینید؟ نه! فقط یک اسم، عکس و خاطره؛ وضعیت ارجان از دروازه دولت تهران هم بدتر است. مثل این است که بروی بقالی و به جای تخم مرغ، نان، شمع و کبریت مثلاً کرم دور چشم بخواهی! به همین اندازه نیز خنده‌دار است اگر شما اکنون به بهبهان بروید و بخواهید ارجان را ببنید! تمام شده، ارجان دیگر وجود ندارد. هرکس گفت ارجان بدانید توهمی از جایی به نام ارگان یا ارجان دارد.»
به گزارش چمدان، اَرَّجان (Arjan) نام شهر باستانی و استانی متعلق به دروه عیلامی، دوران میانی در ایران بود که در مرز خوزستان و فارس واقع شده‌بود. خرابه‌های این شهر در 12 کیلومتری شمال شرقی بهبهان در دو طرف حاشیه رود مارون قرار دارد.
نظر شما