[caption id="attachment_159717" align="aligncenter" width="622"]
تصویر نامه استاندار همدان به معاون رئیس جمهور و رئیس سازمان میراث فرهنگی[/caption]
به گزارش چمدان، اردیبهشت 97 بود که در اقدامی عجیب و غیر منتظره کتابخانه ثبت ملی آرامگاه بوعلی سینا همدان که از سال 1330 در آرامگاه بوعلی سینا مستقر است شبانه تخلیه شد و به کتابخانه میراث فرهنگی در خانه هبه شده عبادی در خیابان پاستور همدان انتقال یافت تا بنیاد غیر انتفاعی و غیر دولتی بوعلی در آن استقرار یابد!
بررسی‌های خبرنگار چمدان نشان از آن دارد که نه تنها متولیان میراث فرهنگی در این خصوص تصمیمی نگرفته‌اند بلکه استاندار همدان که به دلیل بازنشستگی چند صباحی دیگر بیشتر بر این مسند نخواهد نشست، چنین تصمیمی را گرفته است آن هم در حالی که متولی تصمیم‌گیری در خصوص آرامگاه بوعلی سینا سازمان میراث فرهنگی است و نه استانداری.
از سویی این پرسش مطرح است که اگر بنیادهای غیر انتفاعی دیگری با نام‌های ملاصدرا، میرفندرسکی، میرداماد، شیخ بهایی، کوروش، فردوسی، خیام، حافظ، سعدی، شیخ حسن خرقانی، کمال‌الملک، یا بنیادهای درخصوص جنبش مشروطه یا... شکل گرفتند این سازمان میراث فرهنگی است که باید به تناسب نام این بنیادها ملک خود، آن هم ملک ثبت ملی که متعلق به تمام ملت ایران است را در اختیار این بنیادها بگذارد؟! یا این وظیفه همان نهادهای غیر دولتی و غیر خصوصی است که برای خود ملکی را تأمین کنند و یا حتی در صورت ضرورت این استانداری، شورای شهر و شهرداری و وزارت ارشاد است که دست به چنین اقدامی بزنند؟
استانداری بر اساس کدام تصمیم‌گیری کارشناسی و تخصصی چنین درخواستی را مطرح می‌کند که اموال یک کتابخانه ثبت ملی جا به جا شود و کارایی دیگری پیدا کند؟ سکوت و اهمال مسوولان میراث فرهنگی همدان چه توجیهی دارد؟ چرا آنها روزه سکوت گرفتند و در قبال این اقدام کاری نکردند؟ چرا با وجود اطلاع مسوولان معاونت میراث فرهنگی همچنان هیچ اقدامی در این خصوص انجام نشده است؟ چگونه استانی به راحتی برای ملکی که در اختیار سازمان میراث فرهنگی است چنین تصمیمی می‌گیرد و به خود اجازه می‌دهد تا جشن همدان 2018 را برگزار کند؟!
از قدیم می‌گویند که لب بود که دندان آمد. مگر می‌شود اقدام به تخریب یا حذف آثار تاریخی و کارکرد آنها گرفت و بعد هم سخن از افزایش گردشگر گفت؟ کدام یک از مسوولان میراث فرهنگی اعم از محمد رضا کارگر مدیرکل امور موزه‌ها، فرهاد نظری مدیر کل دفتر ثبت آثار تاریخی و طبیعی، هادی احمدی مدیر کل بناها و محوطه‌ها و محمد حسن طالبیان معاون میراث فرهنگی کل کشور و همچنین علی مالمیر مدیرکل میراث فرهنگی همدان و معاون میراث فرهنگی استان همدان حاضر شدند در متن و حاشیه جشن همدان 2018 در خصوص بازپس گیری کتابخانه آرامگاه بوعلی سینا، ضرورت حفظ آن و عواقب چنین اقداماتی با نیکبخت استاندار همدان و مونسان رئیس ساز مان میراث فرهنگی صحبت کنند؟
سکوت چندین ماهه این افراد چه معنایی دارد و وظیفه آنها در قبال حفظ میراث فرهنگی چیست؟ آیا این بدان معنا نیست که چون عزل و نصب‌های استانی با موافقت استاندار صورت می‌گیرد حالا مدیر کل میراث فرهنگی استان همدان به جای حفظ منافع ملی مردم ایران در خصوص حفظ میراث فرهنگی، از منویات استانداری حمایت می‌کند و با سکوت در قبال این اقدام تلاش می‌کند که منصب خود را حفظ کند حتی اگر به قیمت حذف بخشی از میراث فرهنگی یک مملکت تمام شود؟!
از سویی در حالی که استانداری، شهرداری، شورای شهر و اداره ارشاد همدان دارای املاک و ساختمان‌های بی‌شماری است که می‌تواند با حفظ شأن بنیاد در اختیار آن قرار گیرد، این مسوولان چرا حاتم بخشی خود را از کیسه میراث فرهنگی که متعلق به همه مردم ایران است انجام می‌دهند و خود داوطلب نمی‌شوند که ساختمانی در شأن در اختیار بنیاد مذکور بگذارند؟
این همه در حالی رخ داده است که برخی بیم آن دارند که بنیاد بوعلی که چند ماهی است در کتابخانه مستقر است به دلیل کمبود جا بخواهد گلخانه آرامگاه بوعلی سینا را نیز در بربگیرد و دست به اقداماتی بزند، مسأله‌ای که متولیان امر باید پیگیر آن باشند و صحت و سقم آن را بررسی کنند.
حال باید دید آیا معاون رییس جمهور و رئیس سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری به عنوان متولی امر حفاظت از آثار ملی کمر همت به حفظ آرامگاه و کتابخانه بوعلی می‌بندد و با یک خرد جمعی و نگاه کارشناسی از استاندار می‌خواهد تا مکانی غیر میراثی اما در خور شأن بنیاد را برای آنها تهیه کند یا همگام با سایر مسوولان معاونت میراث فرهنگی این قافیه را می‌بازد و راه را برای سایر بنیادهای اینچنینی و حضورشان در املاک سازمان میراث فرهنگی که متعلق به ملت ایران است باز می‌گذارد؟
[related-post id="102771"]
نظر شما