دانشمندانی از کالج ایتاکا در نیویورک، دانشگاه تولان در نیواورلئانز و گروهی از نشنال‌جئوگرافیک اکسپلورر در قالب پروژه‌ای وابسته به بنیاد PACUNAM با استفاده از لیدار بقایای بیش از 60هزار خانه، قصر و گذرگاه‌های وسیعی را در بخشی از این شهر که قرن‌ها زیر جنگل پنهان بود کشف کردند.
توماس گریسون باستان‌شناس کالج ایتاکا و متخصص استفاده از فناوری دیجیتالی کاربردی در پژوهش‌های باستان‌شناختی نشنال‌جئوگرافیک اکسپلورر می‌گوید: «تصاویر لیدار به وضوح نشان دادند که سراسر این منطقه سکونتگاهی بوده که وسعت و تراکم جمعیتی بخش وسیعی از آن تاکنون پنهان بود.»
گریسون جزو کنسرسیومی از پژوهشگران سازمان غیرانتفاعی گواتمالایی PACUNAM Foundation است که از پژوهش‌های علمی، توسعه پایدار و حفاظت از میراث فرهنگی حمایت می‌کند. در این پروژه بیش‌از 2 هزار کیلومترمربع از «ذخیره زیست‌کره مایا» در منطقه پِتن در گواتمالا نقشه‌برداری شد و همراه با بزرگ‌ترین داده‌های جمع‌آوری‌شده ازطریق رادار لیزری به‌کار گرفته شد.
نتایج بررسی این داده‌ها نشان می‌دهد که آمریکای مرکزی مقر تمدنی بوده است که در دوران شکوفایی‌اش حدود هزار و 200 سال قبل از شهرهای کوچکی آن‌گونه که تاکنون تصور می‌شد تشکیل نشده بود بلکه از فرهنگی قابل قیاس با فرهنگ یونان باستان و چین باستان ساخته شده بود.
فرانسیسکو استرادا- بلی، باستان‌شناس دانشگاه تولان و عضو نشنال‌جئوگرافیک اکسپلورر در این خصوص می‌گوید: «فناوری لیدار به همان‌گونه‌ای باستان‌شناسی را متحول می‌کند که تلسکوپ فضایی هابل نجوم را متحول کرد. برای تحلیل تمام داده‌هایی که با لیدار از این شهر پنهان جمع‌آوری کردیم به 100 سال زمان نیاز داریم.»
این پژوهش جنبه‌های شگفت‌انگیزی از ساختار سکونتگاه‌های مایا از راه‌های ارتباطی درون‌شهری تا استحکامات نظامی را نشان داده است. تمدن مایا در دوره شکوفایی‌اش بین 250 پیش از میلاد تا 900 میلادی، منطقه‌ای بزرگ حدود دو برابر انگلستانِ سده‌های میانی را در بر می‌گرفت. تاکنون تصور می‌شد که جمعیت این تمدن حدود 5 میلیون نفر بوده است اما با این کشف جدید، تراکم جمعیتی این منطقه بین 10 تا 15 میلیون نفر تخمین زده می‌شود.
[related-post id="11266"]
نظر شما