او با اشاره به این که جغرافیا عاملی تأثیر گذار و فعال در برپایی و ساخت مجموعه ساختمانی منحصر به فرد اعیانی و گچبریهای کم نظیر ساسانی در محوطه جهانگیر بوده است، گفت: کوهستانی بودن منطقه و وفور سنگهای مناسب و منابع سنگ گچ در منطقه، ساخت و ساز را برای اهالی تسهیل کرده و از سوی دیگر کنگیر طبیعت مناسبی برای شکار و استراحت داشته که زمینه را برای سکونت و ساخت این نوع از بناها فراهم کرده است.
به گفته این باستان‌شناس، گرچه در ابتدا کاوش های باستان شناسی برای نجات بخشی و مستندسازی علمی و دقیق آن در اثر آبگیری سد کنگیر انجام شد، اما به دلیل وجود اهداف علمی و پرسش های مهم طی توافق با شرکت آب منطقه ای ایلام مقرر شد، تراز نرمال آب رود کنگیر در 5/1022 متر باقی بماند.خسروی افزود: این محوطه با توجه به قابلیتها و یافته های به دست آمده باید به عنوان یک محوطه تاریخی در حاشیه مخزن سد کنگیر و با هدف ایجاد گردشگری فرهنگی- تاریخی در کنار محوطه گردشگری طبیعی ایجاد شده، برای اهداف بلند مدت پژوهشی و گردشگری مورد حفاظت و توجه قرار گیرد.
به گزارش روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری؛او با اشاره به قابلیتهای مناسب منطقه کنگیر بر لزوم توجه به زیر ساختهای موجود و بالقوه، پیشینه تاریخی، موقعیت مکانی و جغرافیایی آن در مرزهای غرب ایران، نظام دسترسی، وضعیت تملک، کیفیت دید و منظر و موارد دیگر حفاظت تاکید کرد.
او همچنین از لزوم ادامه کاوش‌ها در این محوطه و ایجاد سایت موزه در آن خبر داد و گفت: حفاظت از محوطه گنید جهانگیر مستلزم تغییر پرونده ثبتی و تعیین عرصه و حریم سریع بود که با حمایت و پیگیریهای معاونت محترم پژوهشی و سرپرست پژوهشکده باستان شناسی و سایر مسئولین پژوهشگاه در دستور کار قرار گرفت. برنامه گمانه زنی برای تعیین عرصه و پیشنهاد حریم محوطه گنبد جهانگیر با مجوز ریاست پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری انجام شد.
نظر شما