وی در ادامه از تسطیح و خاکبرداری قسمت قابل توجهی از این تپه در جریان ساخت و سازهای منازل مسکونی خبر داد و گفت: در حال حاضر منازل مسکونی گرداگرد تپه را در برگرفته است.
به گفته این باستان شناس، ساخت منازل در ضلع جنوبی تا سطح تپه انجام گرفته این در حالی است که این محوطه در تاریخ 24 اسفند 1353 با شماره 1039 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
به گزارش روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، همتی در ادامه گفت: با توجه به اینکه در ضلع شمالی تپه انوج بخش هایی از تپه به صورت جدا افتاده از هسته اصلی تپه خطراتی برای اهالی روستای انوج ایجاد کرده بود، بنابراین کاوش در این محوطه با هدف رفع خطر احتمالی بقایای جدا مانده آغاز شد.
او افزود: برای دستیابی به حداکثر اطلاعات در بخش بسیار خطرناک و نامساعد، محل تهیه سکشن لایه نگاری داربست بسته شده و سپس پژوهش میدانی آغاز شد.
او از انجام لایه نگاری در دو قسمت جدا افتاده از هسته اصلی تپه با ارتفاع 11 متر و 8 متر از زمین های اطراف خبر داد و گفت: در این لایه نگاری نتایج ارزشمندی به دست آمد که شامل لایه هایی از دوره پیش از تاریخ دوره مس و سنگ، مفرغ قدیم و میانی و جدید (فرهنگ یانیق و گودین III)، آهن III (احتمالا ماد)، اشکانی و دوره های مختلف دوره اسلامی بود.
همتی اظهار داشت: با توجه به موقعیت قرارگیری محوطه انوج در بخش جنوبی استان همدان و در مجاورت کریدور ارتباطی به سمت بروجرد و دشت سیلاخور و همچنین ارتباط با دشت منتهی به دامنه های کوه های گرین ( نهاوند و کنگاور) از نظر مطالعات باستان شناسی محوطه کلیدی محسوب می شود.
کاوش نجات بخشی تپه انوج ملایر استان همدان با مجوز ریاست پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری انجام شد.
نظر شما