همین خبر کوتاه تلنگری است برای مقایسه رفتار کشورهای دیگر با خانه‌های مشاهیر ادب و هنر با رفتار متولیان میراث‌فرهنگی ایران در قبال محل زندگی شاعران و نویسندگان شهیر کشورمان.
خانهموزه کارلو گولدونی
کارلو گولدونی، نویسنده، نمایشنامه‌نویس، آزادیخواه و وکیل پرآوازه ایتالیایی قرن هجدهم میلادی و شهروند جمهوری ونیز، زاده 1707 در ونیز و متوفی به سال 1793 در پاریس است و به عنوان یکی از پدران کمدی مدرن جهان شناخته می‌شود. گولدونی نقش مهمی در مکتوب کردن نمایش‌های کمدیا دل‌آرته ایتالیا داشت. این نمایش‌ها که شباهت بسیاری به تئاتر روحوضی ایرانی دارد بیشتر بداهه بودند، اما گولدونی با تدوین آن‌ها به سبکی از کمدی‌‌نگاری امروزی دست یافت.
همین شهرت کافی است ساختمانی که زمانی محل زندگی گولدونی در ونیز بوده است در قرن بیستم میلادی به موزه تبدیل شود. سال 1914 کارگروهی از متشکل از شهروندان، این خانه را خریدند و سال 1931 آن را به شهر اهدا کردند. این خانه که از 1953 میزبان موسسه مطالعات نمایشی خانه گولدونی بود اواخر دهه 90 میلادی دوباره مرمت و به موزه تبدیل شد. امروزه، خانهموزه گولدونی زیر نظر بنیاد موزه‌های شهری ونیز اداره می‌شود.
[caption id="attachment_10929" align="aligncenter" width="1066"]
خانهموزه کارلو گولدونی[/caption]
[caption id="attachment_10924" align="aligncenter" width="1200"]
خانهموزه کارلو گولدونی؛ اتاق نمایش‌های خیمه‌شبازی کمدیا دل‌آرته[/caption]
خانهموزه هرمان ملویل در ماساچوست
هرمان ملویل رمان‌نویس، نویسنده داستان‌های کوتاه و شاعر عصر نوزایی آمریکایی است که در 1819 به‌دنیا آمد و در 1891 چشم از جهان فروبست. مهم‌ترین آثار این نویسنده شهیر به‌ویژه ازنظر ایرانیان، دو کتاب «تای‌پی» (1846) و «موبی‌دیک» (1851) است.
«اَروهید» خانه‌موزه‌ای تاریخی در شهر پیتسفیلد ماساچوست آمریکا است که ملویل بین سال‌های 1850 تا 1863 در آن زندگی می‌کرد و دقیقا در همین خانه بود که مهم‌ترین آثارش شامل موبی‌دیک، پیِر و مرد مطمئن را خلق کرد.
این خانه در دهه 80 قرن هجدهم میلادی به شکل مهمانپذیر و خانه رعیتی ساخته شد. ملک مجاور آن به عموی ملویل تعلق داشت و او درطول رفت‌وآمدهایش به خانه عمو توماس، این خانه را در 1850 با پول قرضی خرید و 12 سال با کشاورزی‌کردن و نوشتن در این خانه زندگی کرد. اما در سال 1863 درپی بهبود وضع مالی خانوادگی، این خانه را به برادرش فروخت و خودش به نیویورک بازگشت.
این خانه سال‌ها در اختیار مالک خصوصی بود. اما سال 1975 انجمن تاریخی شهرستان بِرکشایر آن را خرید و پس از مرمت به موزه تبدیل کرد که به‌صورت غیرانتفاعی اداره می‌شود و بخشی از آن به‌عنوان دفتر این انجمن استفاده می‌شود و بخش دیگرش در ماه‌‌های گرم سال برای بازدید به‌روی عموم باز است. این خانه امروزه در فهرست ثبت ملی اماکن تاریخی آمریکا قرار دارد.
[caption id="attachment_10933" align="aligncenter" width="1024"]
خانه هرمان ملویل در برکشایر ماساچوست[/caption]
[caption id="attachment_10922" align="aligncenter" width="1024"]
«اَروهید» خانه‌موزه‌ای تاریخی در شهر پیتسفیلد ماساچوست آمریکا است که ملویل بین سال‌های 1850 تا 1863 در آن زندگی می‌کرد [/caption]
خانه هرمان ملویل در نیویورک
هرمان ملویل پیش‌از خریدن خانه اروهید در ماساچوست، بین سال‌های 1838 تا 1847 در خانه‌ای واقع در لنسینگ‌برگ در شهرستان تُروی در ایالت نیویورک زندگی می‌کرد. این خانه هم از سال 1992 وارد فهرست ملی اماکن تاریخی آمریکا شده و هرچند به موزه تبدیل نشده است اما زیر نظر انجمن تاریخی لنسینگ‌برگ حفاظت و نگهداری می‌شود.
[caption id="attachment_10925" align="aligncenter" width="1200"]
خانه هرمان ملویل در لنسینگ‌برگ در شهرستان تُروی در ایالت نیویورک [/caption]
موزه ایبسن
هنریک ایبسن، زاده 1828 و متوفی به سال 1906 بزرگ‌ترین نمایشنامه‌نویس، کارگردان تئاتر و شاعر قرن نوزدهم نروژ است. ایپسن یکی از پایه‌گذاران مدرنیسم در تئاتر است و اغلب از او به‌عنوان «پدر رئالیسم» یاد می‌شود. خانه عروسک (1879)، اشباح (1881)، دشمن مردم (1882) و هِدا گابلر (1890) از مهم‌ترین آثار این نمایشنامه‌نویس است.
ایبسن نماد تئاتر نروژ است و به‌حدی برای مردم این کشور مهم است که جشنواره‌ای بین‌المللی با نام «جشنواره بین‌المللی تئاتر هنریک ایبسن» همه‌ساله در فصل پاییز برگزار می‌شود و میزبان نمایش‌هایی است که براساس آثار ایبسن در سراسر جهان روی صحنه رفته‌اند.
علاوه‌براین، آخرین خانه‌ای که این نمایشنامه‌نویس در آن زندگی می‌کرد و نزدیک قصر سلطنتی نروژ در «دروازه هنریک ایبسن» در اسلو قرار دارد امروزه به موزه تبدیل شده است. ایبسن بین سال‌های 1895 تا زمان مرگ یعنی در 1906 در این خانه زندگی می‌کرد. پس‌از مرگ سوزانا همسر ایبسن در 1914 شهرداری منطقه کریستیانا در اسلو دارایی ایبسن را که در این خانه درحال تخریب بود در اختیار گرفت و اتاق کار، اتاق‌خواب و لوازم داخل آن را به موزه فولک نروژ امانت داد.
کتابخانه ایبسن هم به موزه تله‌مارک در شهر شین فرستاده شد. اتاق ناهارخوری به موزه شهر گریمستا فرستاده شد. سال 1990 بازیگری به نام کنات ویگرت این آپارتمان را اجاره کرد تا به محلی در دسترس برای عموم تبدیل شود. در ادامه مرمت این خانه، سال 1993 موزه فولک نروژ مسئولیت عملیات مرمت را به‌عهده گرفت. اما به‌دلیل اینکه بسیاری از اشیای اصلی خانه ایبسن به موزه‌های دیگر فرستاده شده بود، تبدیل این خانه به موزه جذابیت بالایی نداشت. به‌همین‌علت خانواده این نمایشنامه‌نویس اموال شخصی به‌ارث‌رسیده از ایبسن را به این موزه اهدا کردند که از آن‌جمله می‌توان به اشیای اهدایی تنکرد ایبسن، سیاستمدار و سفیر که نتیجه هنریک ایبسن بود اشاره کرد. در ادامه، وزارت فرهنگ و امور کلیساهای نروژ کمک‌های مالی برای مرمت این خانه را تامین کرد و سال 2006 را به‌مناسبت صدمین سال درگذشت او و در بزرگداشت این نویسنده بزرگ نروژی، «سال ایبسن» نامید.
[caption id="attachment_10930" align="aligncenter" width="800"]
ساختمانی که آپارتمان ایبسن در آن قرار دارد و امروزه به خانهموزه تبدیل شده است[/caption]
[caption id="attachment_10934" align="aligncenter" width="1191"]
مجسمه ایبسن مقابل خانهموزه[/caption]
[caption id="attachment_10935" align="aligncenter" width="1024"]
اتاق کار هنریک ایبسن؛ برخی از اشیای این اتاق از موزه فولک نروژ به این خانهموزه برگشته‌اند و برخی دیگر اهدایی خانواده ایبسن هستند[/caption]
[caption id="attachment_10927" align="aligncenter" width="798"]
اتاق ناهارخوری خانه هنریک ایبسن؛ برخی از اشیای این اتاق از موزه شهر گریمستا بازگشته‌اند و برخی دیگر اهدایی خانواده ایبسن هستند[/caption]
خانهموزه مارک تویِن
ساموئل لنگهورن کلمنز که با نام هنری مارک توین شناخته می‌شود نویسنده، فکاهی‌نویس و ناشر آمریکایی در 1835 متولد شد و در 1910 با زندگی وداع گفت. بین تمام آثار توین سه اثر ماجراهای تام سایر (1876)، شاهزاده و گدا (1881) و ماجراهای هاکلبری فین (1885) از شهرتی جهانی برخوردارند و به‌ویژه برای نوجوانان ایرانی بسیار شناخته‌شده هستند.
خانهموزه مارک توین در هارتفورد کنتیکت قرار دارد ساموئل کلمنز و خانواده‌اش بین سال‌های 1874 تا 1891 در آن زندگی می‌کردند. این خانه را معمار معروف نیویورکی ادوارد تاکرمن پاتر به سبک نئوگوتیک آمریکایی ساخته بود. مارک توین بسیاری از شناخته‌شده‌ترین آثارش را در این خانه خلق کرده است که از آن‌جمله می‌توان به ماجراهای تام سایر، شاهزاده و گدا، زندگی روی میسی‌سی‌پی، ماجراهای هاکلبری فین و یک یانکی اهل کنتیکت در دربار شاه آرتور اشاره کرد.
کلمنتز این خانه را در 1903 فروخت و ساختمان آن بعدها به مدرسه و کتابخانه عمومی تبدیل شد. سال 1929 این خانه در آستانه تخریب قرار داشت اما گروهی غیرانتفاعی با نام «یادبود مارک توین» این خانه را نجات دادند. این بنا در سال 1962 ثبت ملی اماکن تاریخی آمریکا شد و پس‌از مرمت سرانجام سال 1974 به موزه تبدیل شد.
[caption id="attachment_10936" align="aligncenter" width="2048"]
خانهموزه مارک توین[/caption]
[caption id="attachment_10939" align="aligncenter" width="886"]
اتاق بیلیارد خانه مارک توین؛ توین در این اتاق کار می‌کرد و بنابراین ماجراهای تام سایر، شاهزاده و گدا، زندگی روی میسی‌سی‌پی، ماجراهای هاکلبری فین و یک یانکی اهل کنتیکت در اینجا خلق شده‌اند[/caption]
خانهموزه ارنست همینگوی
ارنست همینگوی نویسنده و روزنامه‌نگار معروف آمریکایی که سال 1899 به‌دنیا آمد و 1961 با زندگی وداع کرد به‌دلیل آثاری که از اواسط دهه 20 تا اواسط دهه 50 میلادی خلق کرد توانست برنده جایزه پولیتزر داستان در 1953 و برنده جایزه نوبل ادبیات در 1954 شود. وداع با اسلحه (1929)، برف‌های کلیمانجار (1936)، مرگ در بعد از ظهر (1932) و پیرمرد و دریا (1952) از مهم‌ترین آثار این نویسنده است.
خانه‌ای در کی‌وست فلوریدا که زمانی محل زندگی این نویسنده پرآوازه آمریکایی بود سال 1968 وارد فهرست ثبت ملی اماکن تاریخی آمریکا شد. همینگوی بین سال‌های 1931 تا 1939 در این خانه زندگی کرد با وجود این تا زمان مرگ این خانه را نگه داشت. امروزه این موزه‌خانه یکی از جاذبه‌های منطقه است و به‌خصوص با گربه‌های شش‌هفت انگشتی معروفی که از نسل گربه‌های همینگوی هستند و همچنان در این خانه زندگی می‌کنند بسیار شناخته‌شده است.
[caption id="attachment_10931" align="aligncenter" width="1100"]
خانه ارنست همینگوی[/caption]
[caption id="attachment_10932" align="aligncenter" width="645"]
اتاق کار و ماشین تایپ معروف همینگوی[/caption]
[caption id="attachment_10926" align="aligncenter" width="1200"]
گربه‌های شش‌هفت انگشتی معروفی که از نسل گربه‌های همینگوی هستند و همچنان در این خانه زندگی می‌کنند[/caption]
نظر شما